Το δίκτυο της συκοφαντίας του φεμινισμού μπορεί να καταστρέψει την ζωή ενός άντρα πριν καλά ακόμα καταλάβει ότι είναι στόχος του. Το δίκτυο συκοφαντίας του φεμινισμού είναι μια στρατηγική μέθοδος που αποτελείται από φήμες, ανώνυμες κατηγορίες και ιδιωτικούς ψιθύρους κατασκευασμένο για να καταστρέψει την καριέρα, την ζωή και την υπόληψη ενός άντρα, χωρίς την περιαυτολογία κάποιας επίσημης διαδικασίας. Την ίδια μόλις στιγμή που γίνει γνωστό πως υπάρχει κάποια κατηγορία, η υπόληψη του κατηγορούμενου έχει επί της ουσίας τερματίσει.
Οι φεμινίστριες και οι άντρες σύμμαχοι τους έχουν πλέον αποφασίσει πως οι επίσημες διαδικασίες που η δύση έχει δημιουργήσει για αυτές τις περιπτώσεις έχουν αποτύχει, και επιλέγουν να παίρνουν το θέμα στα χέρια τους και να αποδίδουν προσωπικά τιμωρία στους άντρες που τους έχουν αποδοθεί κατηγορίες. Η υπόθεση της αθωότητας μέχρι αποδείξεως του αντίθετου που οδήγησε την Δύση μακρυά από τις πρακτικές της ιεράς εξέτασης, πετιούνται στα σκουπίδια και πλέον ο φεμινισμός γίνεται το νέο θρησκευτικό δόγμα με το οποίο η ενοχή συνάδει απόλυτα και αυτόματα με μια απλή κατηγορία. Η πρακτική αυτή προϋπήρχε πολύ του κινήματος του metoo, αλλά ενισχύθηκε από αυτό και πλέον έχει ριζώσει ακόμα και στους Ακαδημαϊκούς χώρους.
Υπάρχουν ακόμα όμως αυτοί και αυτές που πιστεύουν πως αυτές οι πρακτικές καθιερώθηκαν από το metoo και πως πριν από το κίνημα αυτό ο φεμινισμός καμία σχέση δεν είχε με αυτές, και πως μέχρι τότε ο φεμινισμός μάχονταν απλά για ισότητα.
Και φυσικά κάνουν λάθος.
O Earl Silverman χρόνια πριν το κίνημα του metoo, μετά από χρόνια κακοποίησης από την γυναίκα του άνοιξε ένα καταφύγιο για άντρες θύματα έμφυλης βίας στον Καναδά. Υπάρχουν 593 ανάλογα καταφύγια για γυναίκες θύματα στον Καναδά, τα περισσότερα από αυτά λειτουργούν με κυβερνητικά κονδύλια. Ούτε ένα δεν υπήρχε -όπως εξάλλου ούτε και στην πλειοψηφία του σύγχρονου κόσμου- εκτός από αυτό του Silverman. Ο οποίος το διατηρούσε με δικά του χρήματα και αναγκάστηκε να πουλήσει το σπίτι του για να το κάνει αυτό. Γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις μεσολάβησαν για να του χτίσουν το προφίλ ενός ακροδεξιού λευκού φασίστα. Απλά επειδή μιλούσε για κακοποίηση αντρών από γυναίκες. Έκαναν λόμπινγκ εναντίον του και δεν έχαναν ευκαιρία να χλευάζουν το καταφύγιο αυτό ως “άχρηστο” και τον ίδιο ως υποκριτή. Το καταφύγιο του Silverman δεν έλαβε ποτέ καμία κρατική επιδότηση και όταν φαλίρισε ο Silverman αυτοκτόνησε.
Το δίκτυο τησ συκοφαντίασ του φεμινισμού δεν σταμάτησε να τον λιδορεί ακόμα και μετά τον θάνατο του.
Με άρθρα που τιτλοφορούνταν “o Silverman αφήνει μια κληρονομιά μισογυνισμού” και που φυσικά “απομυθοποιούσαν” την γυναίκα ως θύτη και τον άντρα ως θύμα.
Ο συγγραφέας και καθηγητής Πανεπιστημίου Steven Galloway ήταν μέλος του δικτύου κουτσομπολιού του φεμινισμού. Πριν αυτό στραφεί εναντίον του με αποτέλεσμα να χάσει την δουλειά του. Όλες μα όλες οι κατηγορίες εναντίων του αποδείχτηκαν αβάσιμες ή ανόητες (κάποιες φεμινίστριες τον κατηγόρησαν ανώνυμα για κακοποιητικά βλέμματα). Σε ένα άρθρο έγραψε για το πως η ζωή και η καριέρα του καταστράφηκαν για το τίποτα, και περιέγραψε πως και αυτός ο ίδιος στο παρελθόν συνέβαλλε σε αυτό το δίκτυο που μαζεύεται στις σκιές για να διοργανώσει επίθεση σε έναν άντρα.
Στο άρθρο του ο Galloway περιγράφει πως μια φοιτήτρια του ζήτησε να μην προσλάβει έναν συγκεκριμένο άντρα στο Πανεπιστήμιο. Επειδή της είχε επιτεθεί σεξουαλικά. Αυτός συμφώνησε και ζήτησε από την επιτροπή του πανεπιστημίου να μην προσληφθεί ο άντρας αυτός. Ζητώντας παράλληλα να προστατευτεί η ταυτότητα της φοιτήτριας και η κατηγορία να του ασκηθεί ανώνυμα. Ο κατηγορούμενος δεν πήρε την θέση. Ο Galloway και η επιτροπή του πανεπιστημίου λειτούργησαν ως εργαλεία μιας κατηγορίας που έκανε μια γυναίκα χωρίς καμία απολύτως απόδειξη για αυτή. Ο Galloway προσθέτει μάλιστα πως η γυναίκα αυτή είχε ιστορικό παρόμοιων κατηγοριών. Αλλά ο ίδιος θεώρησε σωστό να πάρει το μέρος της.
Λίγα χρόνια αργότερα η ίδια γυναίκα κατηγόρησε τον Galloway για παρόμοια ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά. Κατηγορία που οδήγησε στον τερματισμό της καριέρας του. Ο ίδιος αθωώθηκε από τις κατηγορίες και 167.000 δολάρια του αποδόθηκαν από το πανεπιστήμιο ως αποζημίωση.
Ποτέ δεν του ζητήθηκε δημόσια συγνώμη.
Πολλές φεμινίστριες ακόμα και σήμερα συνδέουν το όνομα του με σεξουαλική παρενόχληση. Και φυσικά η συντριπτική πλειοψηφία τους αποδίδουν την αθώωση του στο “αντρικό προνόμιο” του και συνεχίζουν να τον λοιδορούν. Για παράδειγμα σε αυτό το συνέδριο του πανεπιστημίου έναν χρόνο πριν η περίπτωση του Galloway συζητιέται ακόμα ως σεξουαλικό έγκλημα, παρά την αθώωση του από το δικαστήριο. Η ταυτότητα φυσικά της γυναίκας που τον κατηγόρησε παραμένει προστατευμένη. Η εργαλειοποίηση των αντρών, κυρίως των “λευκών ιπποτών”, που λειτουργούν ως πρέσβεις της θέλησης μιας γυναίκας στην καταστροφή της ζωής ενός άντρα, είναι κάτι εξαιρετικά πολύ συνηθισμένο.
Τα στοιχεία και τα γεγονότα δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. Επειδή μια κοινωνία που απλά πιστεύει τις γυναίκες τότε αυτόματα δεν πιστεύει τους άντρες.
Η αστροφυσικός, καθηγήτρια πανεπιστημίου και φεμινίστρια Carole Mundell κατέστρεψε την καριέρα του Chris Simpson με ένα από τηλεφώνημα. Στο οποίο τον κατηγόρησε για σεξουαλική παρενόχληση. Η Mundell λοιδόρησε ακόμα και έναν άλλον άντρα σε αυτή την υπόθεση. Τον Michael Bode τον οποίο κατηγόρησε επειδή είχε γράψει επιστολή σύστασης για τον Simpson. Η Mundell υποστήριξε πως όσα έκανε τα έκανε για να προστατέψει τις γυναίκες. Παρά το γεγονός του ότι καμία κατηγορία δεν αποδείχθηκε ποτέ και καμία δίωξη δεν ασκήθηκε στον Simpson. Η καριέρα του οποίου καταστράφηκε. Η ίδια υποστήριξε πως “η πράξη του αρχίζει να συζητιέται σε κάποιους κύκλους”. Μια αοριστία που δεν μας λέει τίποτα παραπάνω από την συμμετοχή της σε ένα δίκτυο κουτσομπολιού. Ο Michael Bode μήνυσε την Mundell για δυσφήμηση αλλά έχασε την δίκη.
Η Mundell βραβεύτηκε από το πανεπιστήμιο της ως γυναίκα της χρονιάς.
Όχι μόνο αυτές οι πρακτικές προυπήρχαν του metoo αλλά πλέον κανονικοποιούνται και ενθαρρύνονται μέσα από δημόσιο βήμα μετά από αυτό. “Είναι καιρός να εργαλειοποιήσουμε το δίκτυο ψιθύρων” μας εξηγεί το Vox, την ίδια στιγμή που ακόμα και στην Ελλάδα πλέον φεμινίστριες προβάλλουν ανώνυμα περιστατικά υποτιθέμενης σεξουαλικής κακοποίησης ως πραγματικά και ως στατιστικές. “Δείτε πόσα πολλά περιστατικά δεν φτάνουν στο φως της δημοσιότητας” μας φωνάζουν με σιγουριά για ανώνυμα ποστ. Που γράφουν ανώνυμες γυναίκες σε ανώνυμες σελίδες, φτιάχνοντας ακόμα και “χάρτη κακοποίησης” της Ελλάδας βασισμένο στα “περιστατικά” αυτά.
Το δίκτυο της συκοφαντίας που σκορπά φήμες, συκοφαντεί, αμφισβητεί την ηθική ακεραιότητα και την ανθρωπιά αντρών και που συχνά χρησιμοποιεί λευκούς ιππότες για να κάνει την βρωμοδουλειά της είναι συνηθισμένη πρακτική του φεμινισμού πολλά χρόνια πριν το κίνημα του metoo. Οι φεμινίστριες που την χρησιμοποιούν δεν δέχονται καμία ευθύνη ως προς τις ζωές που καταστρέφουν μιας και επικαλούνται τον ιερό σκοπό της γυναικείας προστασίας. Μια τέτοια πρακτική μπορεί να καλλιεργηθεί μόνο μέσα σε μια κουλτούρα όπου έχει ήδη δεχτεί την αιώνια ενοχή του άντρα και την αιώνια αθωότητα της γυναίκας.
Μιας κουλτούρας που πιστεύει πως οι γυναίκες δεν χρησιμοποιούν ποτέ την σεξουαλικότητα τους για τους δικούς τους σκοπούς και στόχους. Και που πιστεύει πως η υποτιθέμενη προστασία των γυναικών πρέπει να πραγματώνεται ακόμα και όταν απειλεί βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Μιας κουλτούρας όπου πολλοί άντρες είναι έτοιμοι να πετάξουν άλλους άντρες στα λιοντάρια με την απόδοση και μόνο μιας κατηγορίας. Την ίδια στιγμή που ελάχιστες γυναίκες υπερασπίζονται ακόμα την αθωότητα μέχρι αποδείξεως της ενοχής. Ο βασικός της σκοπός είναι να αντικαταστήσει την πρακτική της υπόθεσης της αθωότητας μέχρι αποδείξεως του αντίθετου και να την αντικαταστήσει με υπόθεση της ενοχής μέχρι αποδείξεως του αντίθετου. Δεν χρειάζονται στοιχεία. Μόνο μια ιστορία.
Απλά πρέπει να είναι γυναίκα αυτή που την εξιστορεί.
