Η γλωσσική προκατάληψη
Τι είναι η γλωσσική προκατάληψη; Διαβάζω συνεχώς για τους αμόρφωτους φασίστες. Σου λέει ο άλλος χα χα είναι ανορθόγραφος ο φασίστας και τι πλάκα που έχει. Για αρχή ας συνέλθουμε. Ο φασίστας δεν έχει πλάκα. Ούτε ο επικίνδυνος ούτε ο ακίνδυνος. Έπειτα το ότι ο φασίστας είναι αναγκαστικά αμόρφωτος είναι ελληνικός ακαδημαϊκός μύθος. Υπάρχουν φασίστες που είναι δεινοί ρήτορες και εξαιρετικά χαρισματικοί αρχηγοί. Το να υποτιμάς τον φασισμό δεν πολεμάει τον φασισμό. Ο φασισμός δεν θα σταματήσει να υπάρχει εάν μάθουν τα παιδιά καλύτερη γραμματική.
Επίσης το να είσαι αμόρφωτος δεν είναι κάτι κακό.
Η καθαρίστρια που δεν έβγαλε το δημοτικό δεν είναι κακιά και ας πήγε φυλακή για αυτό. Επίσης δεν είναι απαραίτητα φασίστρια. Επίσης δεν είχε τις ίδιες ευκαιρίες στην μόρφωση που είχαν άλλοι της μεσαίας ή της πλούσιας τάξης. Ο φασισμός είναι άμεσα συνδεδεμένος με τα φτωχά στρώματα. Το να κάνεις πλάκα με την αμορφωσιά του φασίστα για να τον αποδυναμώσεις είναι σαν να κάνεις πλάκα με την φτώχεια του φασίστα πιστεύοντας πως εάν τον πεις μπασκλασαρία έχεις νικήσει. Στην πραγματικότητα δεν έχεις νικήσει. Αλλά παραμένεις παίχτης σε ένα ξεκάθαρα ταξικό παιχνίδι που θέλει τον φτωχό κακό και που τον τιμωρεί με εξοστρακισμό για την φτώχεια του. Στην ουσία δεν σέβεσαι τον απλό άνθρωπο.
Στην ουσία γίνεσαι αυτό που υποθετικά πολεμάς.
Το να κουνάς τον Τολστόι και τον Ταρκόφσκι στα μούτρα του γκαζά που μεγάλωσε με Καρά, ως σύμβολα πίστης στην καταπολέμηση του κακού και κατηγορώντας το Χόλιγουντ για την έλλειψη κουλτούρας δεν δείχνει τίποτα παραπάνω από την παρωχημένη αίσθηση που έχεις όχι μόνο για την κουλτούρα, την τέχνη και την σκέψη αλλά και την παρωχημένη αίσθηση που έχεις για την καλλιέργεια αυτής της κουλτούρας ως επιλογή στα φτωχά στρώματα. Το ότι δηλαδή πιστεύεις ότι ο γκαζάς “επέλεξε” να ακούει Καρά ενώ θα μπορούσε να ακούει Κάλλας ας πούμε δείχνει απλά πόσο απομακρυσμένος είσαι από το ουσιαστικό πρόβλημα του φασισμού το οποίο πιστεύεις ότι θα νικήσουμε με το να χαζογελάμε με ορθογραφικά λάθη. Καλλιεργώντας περισσότερη γλωσσική προκατάληψη.
Είναι απελπιστικό το να χρειάζεται να επαναλαμβάνουμε σε αυτόν που περπατάει με τον Ντοστογιέφσκι παραμάσχαλα πως και τα δικά του όρια μόρφωσης είναι περιορισμένα , ταξικά και τοξικά όταν δεν αντιλαμβάνεται πως όχι απλά η ανορθόδοξη χρήσης της γλώσσας δεν προσδίδει τα χαρακτηριστικά που της προβάλλει αλλά και το ότι δεν υπάρχει ανορθόδοξη χρήση της γλώσσας.
Όσο απελπιστικά παράδοξο είναι να θεωρούμε πως η γλώσσα, η ελληνική γλώσσα, η ελληνικότατη, ελληνιακή γλώσσα θα είναι αυτή που μαγικά θα αλλάξει το πολιτικό μοτίβο μιας χώρας από κάτι ακραία επικίνδυνο σε κάτι κουλτουριάρικα επαναστατικό, που αρέσκεται να ανεβαίνει σε ακαδημαϊκά, πολιτικά, πολιτιστικά και πάνω από όλα ηθικά βάθρα με το να επιδεικνύει ορθογραφική υπεροχή.
