Διαβάστε όλες σχεδόν τις υποθέσεις γυναικών που δολοφονούν άντρες για να καταλάβετε πως οι γυναίκες δολοφονούν επειδή “έπρεπε”. Στις 22 Ιουνίου 2016 μια 22χρονη συνελήφθη για την δολοφονία ενός 46χρονου στην Κόρινθο. Η 22χρονη δολοφόνησε τον 46χρονο άντρα με ένα κουζινομάχαιρο που κουβάλαγε μαζί της και ισχυρίστηκε ότι φοβήθηκε πως ο άντρας ήθελε να βιάσει αυτή και την φίλη της και πως αυτός πήγε να τραβήξει μαχαίρι. Ο άντρας ήταν μεθυσμένος και δεν κρατούσε μαχαίρι και δεν προσπάθησε να βιάσει όπως αποφάνθηκε το δικαστήριο. Η κοπέλα απλά νόμιζε ότι αυτό ήθελε να κάνει. Και τον σκότωσε. Καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκισης.
Τα ΜΜΕ δεν σταμάτησαν να αναπαράγουν την είδηση σε δεκάδες άρθρα με ευφάνταστους τίτλους όπως “καταδικάστηκε επειδή σκότωσε τον βιαστή της”. Ο άντρας αυτός δεν την βίασε και το δικαστήριο αποφάνθηκε πως η κατηγορούμενη δεν ήταν σε στάση άμυνας. Παρόλα αυτά τα ΜΜΕ συνέχισαν να αναπαράγουν το ψέμα ότι ο άντρας ήταν βιαστής.
Και όχι μόνο.
Η Γενική Γραμματεία Ισότητας Φύλου μας εξηγεί: “H ΓΓΙΦ ζητά τον κατά προτίμηση προσδιορισμό της κατ’ έφεση δίκης, ώστε να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας για τη διεξαγωγή μιας δίκαιης δίκης για την κατηγορούμενη, καθώς με κανένα τρόπο δε μπορεί να μην αίρεται ο άδικος χαρακτήρας μιας καθ’ όλα, κατά τα άλλα, καταδικαστέας ποινικής πράξης, ΟΧΙ όμως όταν η γυναίκα βρίσκεται αμυνόμενη μετά από σοβαρή σεξουαλική επίθεση σε βάρος της. Η εν δυνάμει αδικία στο πρόσωπο μιας αμυνόμενης γυναίκας είναι αδικία εναντίων όλων μας και μας αφορά όλες. Καμία γυναίκα δε μπορεί να στέκεται αδιάφορη μπροστά στο δικαστικό «Γολγοθά» μιας νεαρής γυναίκας, που από θύμα μετατρέπεται σε θύτη και προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά της”.
Εδώ η Γενική Γραμματεία “Ισότητας” Φύλου μας εξηγεί πως όταν μια γυναίκα ισχυρίζεται πως δέχτηκε σεξουαλική επίθεση -ούτε καν απόπειρα βιασμού- έχει κάθε δικαίωμα να δολοφονεί τον άντρα που θεώρησε πως της επιτέθηκε σεξουαλικά και μάλιστα να μην καταδικάζεται για αυτό. Πως είναι αδικία ή καταδίκη της. Η δολοφόνος παρουσιάζεται ως θύμα που μετατράπηκε σε θύτη, η καταδίκη της περιγράφεται ως “Γολγοθάς” και η αθωότητα της θεωρείται δεδομένη. Απλά επειδή είναι γυναίκα και επειδή ακριβώς αυτό προτάσσει το φεμινιστικό αφήγημα.
Πάνω από 200 έρευνες έχουν αποδείξει πως υπάρχει ισόποση ενδοοικογενιακή βία ανάμεσα στα φύλα. Η βία αυτή είναι συνήθως ανταποδοτική, δηλαδή η γυναίκα ξεκινάει να σπρώχνει, να πετάει αντικείμενα, να απειλεί λεκτικά ή και με μαχαίρι κτλ και ο άντρας απαντά στην βία αυτή, και αυτό δημιουργεί έναν κύκλο βίας στην σχέση που συχνά έχει τραγικά αποτελέσματα.
Φυσικά τίποτα από αυτά δεν θα δεχτεί η Γενική Γραμματεία “Ισότητας” Φύλου.
Εκεί δεν θα βρει κανένα ελαφρυντικό για τον άντρα που ασκεί βία για να προστατευτεί. Δεν θα θεωρήσει άδικη την καταδίκη του σε περίπτωση που αυτός δολοφονήσει την σύντροφο που του ασκούσε βία. Και φυσικά δεν θα τον θεωρήσει αθώο εάν αυτός ισχυριστεί ότι βρίσκονταν σε αυτοάμυνα. Για την ακρίβεια η Γενική Γραμματεία “Ισότητας” Φύλου δεν λαμβάνει καν υπόψιν τις έρευνες αυτές. Και θεωρεί δεδομένο πως οι γυναίκες είναι οι μόνες στις οποίες ασκείται βία και ποτέ το αντίστροφο. Και φυσικά πως οι γυναίκες δολοφονούν επειδή “έπρεπε”.
“Καλούμε τη δικαιοσύνη να εξαντλήσει τα περιθώρια επιείκειας που της παρέχει ο νομικός μας πολιτισμός” τονίζει η ανακοίνωση του Τμήματος Φεμινιστικής Πολιτικής/Φύλου του ΣΥΡΙΖΑ. Σε ένα άλλο άρθρο μας γίνεται εντελώς ξεκάθαρο το πως τα ευρήματα από τις ψευδο-έρευνες που κατασκευάζει ο φεμινισμός χρησιμοποιούνται για να δώσουν κύρος στους ισχυρισμούς του πως οι γυναίκες μπορούν να έχουν το ελεύθερο να σκοτώνουν όποιον άντρα θέλουν, αρκεί μετά να ισχυριστούν πως τους επιτέθηκε σεξουαλικά.
“Σε μια κοινωνία που η έμφυλη βία (όλων των μορφών, ακόμη και οι γυναικοκτονίες) είναι κυρίαρχη, που 1 στις 5 γυναίκες στην ΕΕ έχει δεχτεί σεξουαλική επίθεση, είναι αναγκαίο να αναγνωριστεί με καθαρό τρόπο το δικαίωμα των γυναικών στην αυτονομία και αυτοδιάθεση του σώματός τους, αλλά και το δικαίωμα τους να αμύνονται μέσα σε συνθήκες καθημερινής απειλής, που διαμορφώνει η κοινωνικά νομιμοποιημένη κουλτούρα του βιασμού” μας εξηγεί η φεμινιστική ομάδα “Καμία Ανοχή”. Χρησιμοποιώντας τους γνωστούς νεολογισμούς με την γνωστή διπλή γλώσσα, οι φεμινίστριες προπαγανδίζουν διαχωρίζοντας την βία σε “έμφυλη”. Έναν αντιεπιστημονικό όρο που θέλει τους άντρες να ασκούν βία στις γυναίκες απλά επειδή αυτοί είναι άντρες. Και απλά επειδή αυτές είναι γυναίκες, χωρίς κίνητρο δηλαδή -βλέπε την ανταποδοτική βία πιο πάνω για παράδειγμα-.
Αναφέρεται σε “γυναικοκτονίες”.
Έναν άλλο νεολογισμό που θέλει τους άντρες να δολοφονούν γυναίκες απλά επειδή αυτοί είναι άντρες και αυτές είναι γυναίκες. Πάλι χωρίς κίνητρο δηλαδή. Τέλος μετράει 1 στις 5 γυναίκες στην ΕΕ ως θύματα σεξουαλικής επίθεσης χωρίς να μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει πως “σεξουαλική επίθεση” είναι κάθε σεξουαλική ή σεξουαλικοποιημένη ενέργεια που κάνει ένα άτομο να νιώσει άβολα, εκφοβισμένο ή τρομοκρατημένο. Πως συμπεριλαμβάνει ανάμεσα σε άλλα ένα άγγιγμα, την κατανάλωση αλκοόλ, άσεμνα αστεία κτλ.
Με λίγα λόγια η φεμινιστική ομάδα “Καμία Ανοχή” μας εξηγεί πως επειδή κάποιες γυναίκες “νιώθουν άβολα” με κάποιο ανέκδοτο, επειδή άκουσαν με κάποιο ψιτ ψιτ στον δρόμο ή επειδή κάποιος τις κέρασε μια μπύρα, τότε κάποιες άλλες γυναίκες έχουν το δικαίωμα να δολοφονούν άντρες χωρίς καμία επίπτωση. Αρκεί να ισχυριστούν πως δέχτηκαν “σεξουαλική επίθεση”. Όλα αυτά προπαγανδίζονται εδώ και δεκαετίες. Οι γυναίκες δολοφονούν επειδή “έπρεπε”. Οι ψεύτικες αυτές στατιστικές χρησιμοποιούνται για να τρομοκρατούν τις γυναίκες. Που με την σειρά τους φοβούνται να κυκλοφορήσουν μόνες τους ή δολοφονούν κάποιον που τις πλησίασε μεθυσμένος.
Η τρομολαγνική προπαγάνδα του φεμινισμού λοιπόν έχει δυο βασικά στοιχεία.
Το πρώτο είναι πως οι άντρες και οτιδήποτε αυτοί κάνουν, ακόμα και όταν κερνάνε ένα ποτό ή λένε ένα ανέκδοτο, ή έστω αγγίζουν κάποια γυναίκα ασκούν “σεξουαλική επίθεση”. Ενώ οι γυναίκες όχι μόνο είναι ανίκανες για ακριβώς τα ίδια πταίσματα, όχι μόνο είναι ανίκανες για βία και για φόνο, αλλά ακόμα και όταν δολοφονούν είναι ηρωίδες. Στα άρθρα αναφέρεται επίσης επανειλημμένως ο ισχυρισμός της κοπέλας ότι την κακοποιούσε ο πατέρας της. Με λίγα λόγια γίνεται επίκληση για μετατραυματικό στρες της κοπέλας. Κάτι που συναντάμε συχνά στις δίκες γυναικών και ποτέ δεν μας αφορά όταν οι θύτες είναι άντρες.
Η γυναίκα βάση του φεμινισμού και κατά επέκταση της κοινωνίας πάντα σκοτώνει ή ασκεί βία επειδή στο παρελθόν είχε κακοποιηθεί. Ενώ ποτέ δεν μας αφορά το εάν οι άντρες που σκοτώνουν ή ασκούν βία είχαν κακοποιηθεί στο παρελθόν. Οι άντρες είναι πάντα υπεύθυνοι για τις πράξεις τους ενώ οι γυναίκες δεν είναι ποτέ. Μια εισαγγελέας μάλιστα μας είπε πως η κοπέλα “εξαιτίας του περιβάλλοντoς φτώχειας στο οποίο έχει μεγαλώσει δεν μπορεί να αντιληφθεί την αξία της ανθρώπινης ζωής όπως εμείς που είμαστε άλλου μορφωτικού επιπέδου”. Με λίγα λόγια σκότωσε επειδή ήταν φτωχιά και δεν ήξερε τι έκανε. Θα ήθελα πραγματικά να δω τις αντιδράσεις της δημόσιας σφαίρας εάν κάτι τέτοιο λέγονταν για έναν άντρα που δολοφόνησε μια γυναίκα. Σε όλο αυτό το πανηγύρι μισανδρίας και ξέπλυμα του γυναικείου εγκλήματος από τα φεμινιστικά πλυντήρια και τα ΜΜΕ ο 46χρονος άντρας δεν παρουσιάζεται στιγμή ως θύμα.
Παρουσιάζεται απλά ως βιαστής αν και δεν έχει βιάσει.
Η δολοφονία του θεωρείται απαραίτητη επειδή έτσι έκρινε μια γυναίκα. Και το στίγμα του βιαστή συνεχίζει να τον ακολουθεί και μετά τον θάνατο του. Την ίδια στιγμή που το όνομα και η φωτογραφία της 22χρονης δολοφόνου δεν έγιναν ποτέ γνωστά. Ο Μανώλης Πέπονας έγραφε το 2017: “Δεν θα σταθώ στο αν ο νεκρός πράγματι κρατούσε μαχαίρι. Ούτε καν στο αν σωματικά έγινε βίαιος. Προσωπικά, μου αρκεί πως μέσα στη νύχτα ένας 46χρονος άνδρας προσέβαλλε μια νεαρή κοπέλα και την ανήλικη φίλη της”. Τον Πέπονα, λευκό ιππότη από τους λίγους, δεν τον αφορά καν εάν ήταν βίαιος ο άντρας. Ή εάν όντως απείλησε ή κρατούσε μαχαίρι. Για τον Πέπονα και μια προσβολή μόνο αρκεί ώστε να δολοφονήσει μια γυναίκα έναν άντρα.
Και συνεχίζει λέγοντας μας πως “κατηγορούμε μια 22χρονη γυναίκα πως μαχαίρωσε έναν άνθρωπο, μάλιστα. Πολύ φοβάμαι όμως πως θα έπρεπε πρώτα να μαχαίρωνε εμάς τους υπόλοιπους για την αδιαφορία μας. Επιτρέψαμε στον πατέρα της να τη χτυπάει και εκθρέψαμε τη συμπεριφορά του 46χρονου. Όσο λαϊκίστικο κι αν ακούγεται, πραγματικά εύχομαι να υπήρχαν περισσότερες τέτοιες γυναίκες, μήπως επιτέλους οι Αρχές καταλάβουν το μέγεθος του προβλήματος. Μέχρι τότε, θα θεωρώ νόμιμη την άμυνα μιας 22χρονης γυναίκας έναντι ενός ατόμου που την προσέβαλλε σεξουαλικά”.
Και είναι αυτή η πάγια άποψη της κοινωνίας μας. Μια άποψη που γεννιέται, καλλιεργείται και αναπαράγεται από τον φεμινισμό. Πως οι άντρες δεν είναι παρά αναλώσιμα σώματα στις φονικές προθέσεις γυναικών. Που δεν έχουν παρά να ισχυριστούν πως κακοποιήθηκαν για να μεταμορφωθούν από στυγερές δολοφόνους σε αδικημένες ηρωίδες. Εξετάστε κάθε μία περίπτωση γυναίκας που δολοφόνησε άντρα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Και θα δείτε πως οι γυναίκες δολοφονούν επειδή “έπρεπε”. Για αυτό προσπαθεί να μας πείσει εξάλλου εδώ και δεκαετίες η φεμινιστική προπαγάνδα. Και από ότι φαίνεται το κατάφερε.
