Αποσύρεται η έννοια της συναίνεσης για τον βιασμό
Η έννοια της συναίνεσης στο βιασμό αποσύρεται. Η νομοθετική επιτροπή ορθώς έκρινε πως είναι δύσκολο να αποδειχτεί στο Δικαστήριο. Και φυσικά οι φεμινίστριες ξεκίνησαν μια ροή παραπληροφόρησης και ψευδών στοιχείων για να την επαναφέρουν. Η έννοια της θετικής συναίνεσης ενσωματώθηκε στην Ελληνική νομοθεσία το 2019. Αρχικά δεν είχε ψηφιστεί. Αλλά ο ηθικός πανικός που δημιούργησαν τότε οι φεμινίστριες εκβίασαν τους πολιτικούς να την εγκρίνουν την τελευταία στιγμή. Κάτι που τότε διαφημίστηκε ως “μεγάλη νίκη του φεμινισμού”. Τι ακριβώς όμως είναι η συναίνεση και πιο συγκεκριμένα η θετική; Είναι μια αφηρημένη έννοια. Που αφήνει να εννοηθεί πως οποιαδήποτε σεξουαλική επαφή, ακόμα και όταν αυτή δεν συμπεριλαμβάνει βία ή εξαναγκασμό μπορεί να θεωρηθεί βιασμός.
Σύμφωνα με αυτή είναι προσωπική ευθύνη του κάθε ατόμου που έχει ανάμειξη στην σεξουαλική πράξη να βεβαιώνεται πως συνεχίζει να έχει την συναίνεση του ερωτικού συντρόφου του. Ανα πάσα στιγμή. Με λίγα λόγια η έννοια της θετικής συναίνεσης κάνει ξεκάθαρο πως πρέπει σταματάμε να κάνουμε σεξ κάθε μερικά δευτερόλεπτα. Για να ρωτάμε ο ένας τον άλλον εάν συνεχίζουμε να έχουμε συναίνεση. Ακόμα όμως και εάν εντέλει ξεκινήσουμε να κάνουμε με αυτόν τον τρόπο σεξ η συναίνεση μπορεί να ανακαλεστεί ένα δευτερόλεπτο αφότου σου έχει δοθεί. Χωρίς καν αυτό να ειπωθεί. Η γυναίκα μπορεί να υποστηρίξει πως “πάγωσε”. Και πως ενώ είχε δώσει αρχικά συναίνεση κατά την διάρκεια μετάνιωσε αλλά δεν ήταν σε θέση να το πει. Και άρα βιάστηκε. Τέτοιες υποθέσεις έχουν ήδη εκδικαστεί και ο άντρας έχει καταδικαστεί ως βιαστής.
Η έννοια της συναίνεσης μας εξηγεί πως η γυναίκα δεν χρειάζεται να πει καν όχι ή να αντισταθεί.
Ή έστω να δείξει δυσφορία σε μια πρόσκληση για σεξ. Και πως ακόμα και όταν δεν κάνει τίποτα από όλα αυτά μπορεί να ισχυριστεί πως βιάστηκε. Ο νόμος αρχίζει να μην ενδιαφέρεται στην απλή στάση μιας γυναίκας να πει όχι. Να αρνηθεί δηλαδή την σεξουαλική πρόσκληση. Αντιθέτως εστιάζει στον γελοίο ισχυρισμό του ότι ο άντρας πρέπει να επιβεβαιώνει από μόνος του ότι έχει συναίνεση. Κάθε δευτερόλεπτο της πράξης. Αυτό σημαίνει πως όλοι οι άντρες που κάνουν σεξ είναι βιαστές. Εκτός και εάν οι γυναίκες με τις οποίες κάνουν σεξ αποφασίσουν να πουν ότι δεν είναι βιαστές. Στην Ελλάδα είχαμε περιπτώσεις “καταγγελιών” όπου μετά τον χωρισμό ενός ζευγαριού η κοπέλα ισχυρίζονταν πως “βιάζονταν” από τον επί χρόνια σύντροφο της, επειδή δεν έλεγε ξεκάθαρα “ναι” όταν αυτός ξεκινούσε να κάνει σεξ μαζί της.
Και φυσικά η έννοια της συναίνεσης ήταν απλά το πρώτο βήμα. Το επόμενο βήμα που ακολούθησαν οι φεμινίστριες στην Ελλάδα ήταν να μας εξηγήσουν πως ακόμα και όταν έχει δοθεί συναίνεση, κάποιες φορές δεν ισχύει. Όταν για παράδειγμα μια γυναίκα έχει καταναλώσει αλκοόλ. Με λίγα λόγια ισχυρίζονται πως η συναίνεση που έχει δοθεί κάτω από την επήρεια αλκοόλ δεν ισχύει. Και άρα όποια γυναίκα έχει πιει έστω και μια μπύρα πριν κάνει σεξ, μπορεί να ισχυριστεί πως βιάστηκε. Τέτοιες “καταγγελίες” έχουν αρχίσει τα τελευταία δυο χρόνια να γίνονται συχνές μέσω των κοινωνικών δικτύων. Τα πρόσωπα αντρών και τα στοιχεία τους δίνονται από ανώνυμα “θύματα”. Που ισχυρίζονται πως είχαν καταναλώσει αλκοόλ πριν κάνουν μαζί τους σεξ, και πως άρα έχουν βιαστεί.
Το κίνημα του metoo έκανε εντελώς ξεκάθαρο το πόσο προβληματική είναι η έννοια αυτή. Άντρες και γυναίκες που έκαναν σεξ με ξεκάθαρα δική τους επιλογή, χωρίς να έχει ασκηθεί βία ή εκβιασμός επάνω τους ισχυρίζονταν πως είχαν βιαστεί επειδή στην πραγματικότητα η συναίνεση τους δεν ίσχυε. Για διάφορους λόγους.
Εξαιτίας όμως της ωραιοποίησης του metoo στην Ελλάδα και την προκαταβολική αντιμετώπιση των καταγγέλλων ως “θύματα” η νομοθετική επιτροπή προτείνει ένα νέο άρθρο που αφορά τα πρόσωπα “επιρροής”.
“Με φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών τιμωρείται όποιος επιτυγχάνει την τέλεση ή ανοχή γενετήσιας πράξης, αποσπώντας τη συναίνεση του παθόντος με παραπλάνηση αυτού ως προς τα ειδικότερα χαρακτηριστικά της γενετήσιας πράξης, ή εκμεταλλευόμενος τη θέση επιρροής του”. Η διατύπωση αλλά και η ίδια η προσθήκη είναι προβληματική. Με λίγα λόγια οποιοσδήποτε άντρας σε θέση δύναμης, διευθυντής, αστυνομικός, εργοδότης κτλ μπορεί να κατηγορηθεί πως “εκμεταλλεύτηκε” την θέση δύναμης του. Ανα πάσα στιγμή. Τι κάνουν λοιπόν αυτοί οι άντρες; Αποφασίζουμε πως δεν πρέπει ποτέ να συνάπτουν ερωτική ή συναισθηματική σχέση στον χώρο της εργασίας τους; Επειδή προκαταβολικά γνωρίζουν πως μπορεί να κατηγορηθούν ανα πάσα στιγμή ως “βιαστές” εάν αυτό επιθυμεί η γυναίκα;
Επίσης ο όρος “παραπλάνηση” όχι μόνο είναι αφηρημένος αλλά μας ξαναγυρνά σε νομοθετικά πλαίσια της Βικτωριανής εποχής. Τι πάει να πει “παραπλάνηση”; “Αυτός ο άντρας μου έταξε γάμο αλλά εντέλει δεν με παντρεύτηκε. Άρα με παραπλάνησε για να κάνω σεξ μαζί του”. “Αυτός ο άντρας μου έταξε αυτή την δουλειά αλλά δεν μου την έδωσε. Άρα με παραπλάνησε να κάνω σεξ μαζί του”.
Τέτοιοι νόμοι υπήρχαν 150 χρόνια πριν και έκλειναν φυλακή τους άντρες που δεν παντρεύονταν τις γυναίκες με τις οποίες είχαν συναινετική ερωτική σχέση, εάν έτσι ισχυρίζονταν αυτές.
Το έγκλημα της αποπλάνησης 150 χρόνια πριν, όριζε πως ένας άντρας μπορούσε να καταδικαστεί για βιασμό ενώ έκανε συναινετικό σεξ σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις. Εάν έκανε σεξ με ένα κορίτσι κάτω των 16. Ακόμα και εάν είχαν την ίδια ηλικία. Εάν έκανε σεξ με γυναίκα κάτω των 21 και ενώ της είχε υποσχεθεί γάμο εντέλει δεν την παντρεύτηκε. Και τέλος εάν η γυναίκα, ανεξαρτήτως ηλικίας ήταν υπάλληλος του.
Βλέπουμε λοιπόν πως το νέο άρθρο για τα “πρόσωπα επιρροής” δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να αντανακλά με ακρίβεια ένα νομοθετικό πλαίσιο 150 χρόνων παλιό.
Και που συνεχίζει τώρα όπως και τότε να θεωρεί πως οι γυναίκες είναι ανίκανες για την ευθύνη των πράξεων και των επιλογών τους. Και τιμωρούν τους άντρες για αυτές. Στην δεύτερη για παράδειγμα περίπτωση η γυναίκα ισχυρίζονταν πως η συναίνεση της ίσχυε όσο ίσχυε η υπόσχεση του άντρα για γάμο. Και πως ο άντρας την εκμεταλλεύτηκε σεξουαλικά εάν άλλαζε γνώμη και δεν ήθελε να την παντρευτεί. Πως δηλαδή την παραπλάνησε και άρα βιάστηκε. Οι δυνατότητες που δίνει το άρθρο αυτό για εκβιασμούς και εκδικητικές συμπεριφορές είναι κυριολεκτικά απεριόριστες.
Αξίζει τέλος να αναφερθούμε στα ψεύτικα στοιχεία και την παραπληροφόρηση που έχουν ήδη ξεκινήσει να διαρρέουν οι φεμινίστριες για να εκβιάσουν ξανά πολιτικά την έννοια της συναίνεσης. Ισχυρίζονται πως 9 στις 10 γυναίκες στην Ελλάδα έχουν “παρενοχληθεί σεξουαλικά” στον χώρο της εργασίας τους. Αυτό είναι ένα ψέμα που βασίστηκε σε μια πρόσφατη φεμινιστική έρευνα με μεροληπτική μεθοδολογία. Η οποία δεν συμπεριλάμβανε άντρες ως δείγματα. Και που θεωρούσε πως το κομπλιμέντο (αυτό το πουλόβερ σου πάει πολύ) ή η πρόταση για ραντεβού (θες να πάμε για έναν καφέ;) και τα ανέκδοτα, είναι σεξουαλική παρενόχληση. Την “έρευνα” αυτή αναλύω εδώ βήμα βήμα.
Τέλος οι φεμινίστριες πλημμυρίζουν το ίντερνετ με ψευδή στοιχεία για τον αριθμό των βιασμών στην Ελλάδα.
Μας εξηγούν πως γίνονται περίπου 4500 χιλιάδες βιασμοί στην χώρα μας κάθε χρόνο αλλά μόνο το 1/10 αυτών καταγγέλλονται. Αυτός ο φεμινιστικός αστικός μύθος έχει ξεκινήσει από μια σειρά άρθρων για τους βιασμούς στην Ελλάδα όπου στο τέλος γίνεται η εξής αναφορά: “Τη στιγμή που οι επίσημα καταγεγραμμένοι βιασμοί ανέρχονται σε 139 για το 2018, οι επιστήμονες κάνουν λόγο για πάνω από 4.500 βιασμούς που γίνονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα, αλλά δεν καταγγέλλονται”. Χωρίς φυσικά σε κανένα από αυτά τα άρθρα να μας αναφέρουν πηγές για το ποιοι είναι αυτοί οι “επιστήμονες” που ισχυρίζονται αυτόν τον αριθμό. Και κυρίως πάνω σε ποιες έρευνες έχει βασιστεί.
Αντιθέτως η Ελλάδα έχει ένα από τα μικρότερα ποσοστά βιασμών στην ΕΕ.
Πληθώρα άρθρων όμως αντί να αντανακλούν αυτό το μικρό ποσοστό βιασμών στην χώρα μας, μέσα στο πνεύμα της φεμινιστικής προπαγάνδας μιλάνε για “ πέντε χιλιάδες βιασμούς” κάθε χρόνο χωρίς να βασίζονται σε κανένα στοιχείο και καμία έρευνα για αυτόν τον ισχυρισμό. Ελπίζοντας και -όπως είδαμε το 2019 αλλά και τώρα- καταφέρνοντας μέσα από αυτή την προπαγάνδα να διευρύνουν το φάσμα του βιασμού με αφηρημένους όρους και να παρουσιάσουν την γυναίκα ως ένα άβουλο πλάσμα που δεν είναι ικανό για επιλογές εξαιτίας της μυθικής “πατριαρχίας”.
