Σε τακτά χρονικά διαστήματα σε μια σελίδα εργασιακών παραπόνων, γυναίκες περιγράφουν σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία από πελάτες και αφεντικά. Από ένα κομπλιμέντο “είσαι πολύ ωραία” μέχρι και η πρόταση για ραντεβού από συνεργάτη, πελάτη ή αφεντικό, το φλερτ και το πέσιμο από άντρα σε γυναίκα στον χώρο εργασίας καθιστά πλέον ασυγχώρητο έγκλημα.
Σεμινάρια για την σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία έχουν ήδη αρχίσει να διεξάγονται σε μεγάλες εταιρείες και στην Ελλάδα. Με κομμάτια που συμπεριλαμβάνουν πως το κομπλιμέντο για κάποιο ρούχο που φοράει η γυναίκα (πάντα) στην δουλειά είναι σεξουαλική παρενόχληση. Και φυσικά τον τελευταίο καιρό αρχίζει να τραβάει το ενδιαφέρον και των ποινικολόγων και κοινωνιολόγων, γυναικών πάντα φυσικά και κόβω το χέρι μου φεμινιστριών, όπου με “στοιχεία” που αφορούν γυναίκες αποκλειστικά και ποτέ άντρες που ως γνωστό ποτέ δεν παρενοχλούνται από γυναίκες στον χώρο εργασίας, σκέφτονται την αναθεώρηση της νομοθεσίας και την πιο σκληρή εφαρμογή της.
Πέρα των ξεκάθαρα εγκληματικών ενεργειών όπως του κομπλιμέντου και της πρότασης ενδιαφέροντος σύμφωνα με τον φεμινισμό, το metoo και τα εν λόγο σεμινάρια, σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας είναι και η χειραψία η οποία πλέον σχεδιάζεται να απαγορευτεί σε διάφορες χώρες επειδή ακόμα και με αυτά το φάσμα της χειραψίας θεωρείται πολύ γκρίζο και είναι επικίνδυνο για μηνύσεις που μπορεί να κοστίσουν στις εταιρείες τεράστια χρηματικά ποσά.
Ή του βλέμματος που το Netflix έχει ήδη απαγορεύσει στους εργαζόμενους του. Στα πλαίσια της σεξουαλικής παρενόχλησης στον χώρο της εργασίας οι εργαζόμενοι απαγορεύεται να κοιτιούνται, για την δική τους ασφάλεια φυσικά. Επαναλαμβάνω πως τα μέτρα αυτά αφορούν αποκλειστικά τις γυναίκες. Μιας και ανάμεσα σε άλλα πλέον από πέρυσι ο επίσημος ορισμός του σεξισμού στην ΕΕ δεν συμπεριλαμβάνει τους άντρες.
Στην σελίδα λοιπόν αυτή των εργασιακών παραπόνων κάθε τέτοιο περιστατικό αντιμετωπίζεται με ευθύς επιθετικότητα.
Ένα κομπλιμέντο ενός πελάτη μεταμορφώνεται αυτόματα σε σεξουαλική παρενόχληση προς την εργαζόμενη γυναίκα. Που είναι εκεί για να βγάλει το ψωμάκι της και όχι για να της την πέφτει ο κάθε πέφτουλας. Σενάρια από το πέταγμα των συγκεκριμένων πελατών από τα μαγαζιά, μέχρι και βιαιοπραγίες χειροκροτούνται και γιορτάζονται. Όλα στον βωμό της καθαρότητας και της τιμής της γυναίκας που σαν σωστοί Βροντάκηδες κατάφεραν να διασώσουν. Εκτός και όταν φυσικά μια γυναίκα προτείνει στον εργαζόμενο κούκλο με το τέλειο σώμα γυμναστή να έρθει να κάνει βίζιτα στο σπίτι της.
Εκεί το πράγμα αλλάζει και η γυναίκα είναι “θεά”, “γλυκούλα”, παράδειγμα προς μίμηση, έχει πλάκα και είναι χαριτωμένη. Και φυσικά η ανάγκη της θεωρείται αυτόματα αιτιολογημένη μιας και ο γυμναστής είναι τεκνό. Κανένας σεξισμός. Καμία σεξουαλική παρενόχληση. Ούτε ένα σχόλιο που να θέλει την παραδειγματική τιμωρία της γυναίκας. Και δεν θα έπρεπε να υπάρχει φυσικά. Ούτε στην μία περίπτωση, ούτε στην άλλη.
Ο πόλεμος του φλερτ στον χώρο της εργασίας (και γενικότερα) δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ακόμα προσπάθεια του φεμινισμού να δαιμονοποιήσει το αντρικό σώμα και την αντρική πρόθεση. Αδιαφορώντας για τα εκατομμύρια ζευγάρια που γνωρίστηκαν, αγαπήθηκαν μέσα στον χώρο εργασίας τους και έκαναν οικογένειες και παιδιά (ή και όχι), ο άντρας μεταμορφώνεται για άλλη μια φορά σε μια δαιμονική εγκληματική φιγούρα επειδή τολμάει να εκδηλώνει το ενδιαφέρον του.
Την ίδια στιγμή που η γυναίκα που προτείνει βίζιτα στον άντρα είναι απλά γλυκούλα.
