Ας δούμε τι γίνεται με τον καρκίνο των αντρών. Ο David MacCallion διαγνώσθηκε με καρκίνο στο στήθος του και υποβλήθηκε σε επέμβαση μαστεκτομής. Φυσικά δεν υπάρχει κανένας οργανισμός που να στηρίζει τους άντρες ψυχολογικά σε τέτοια θέματα. Έτσι στράφηκε στο διαδίκτυο για ψυχολογική υποστήριξη. Του αρνήθηκε η πρόσβαση επειδή ήταν άντρας και αυτό “θα δυσκόλευε τις γυναίκες από το να ανοιχτούν”. Ναι ναι. Οι ίδιες γυναίκες που ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τους άντρες θύματα ήταν που του στέρησαν την πρόσβαση. Όχι αυτές οι λίγες φεμινάζι “που δεν έχουν σχέση με τον φεμινισμό”.
Επειδή πολύ απλά οι κοινωνίες δεν ενδιαφέρονται όταν άντρες υποφέρουν από καρκίνο.
Οι άντρες είναι 60% περισσότερο πιθανό να νοσήσουν από καρκίνο και 70% πιθανότερο να πεθάνουν από αυτόν από ότι οι γυναίκες. Σχεδόν σε όλα τα είδη καρκίνου ο αριθμός των θανάτων των αντρών είναι παραπάνω από διπλάσιος από όσο των γυναικών. Ακόμα και στις περιπτώσεις καρκίνου του στήθους οι άντρες είναι πολύ περισσότερο πιθανό να πεθάνουν από αυτόν από ότι οι γυναίκες. Τέλος περισσότεροι άντρες πεθαίνουν από καρκίνο του προστάτη από ότι γυναίκες από καρκίνο του μαστού.
Που είναι λοιπόν όλες αυτές οι καμπάνιες ενημέρωσης των αντρών για αυτό το πρόβλημα που απασχολεί ξεκάθαρα δυσαναλογικά το φύλο τους;
Μα είναι απλό.
Όπως εξάλλου και τα περισσότερα από τα προβλήματα που αφορούν τους άντρες, πλασάρεται εδώ και δεκαετίες ως ένα πρόβλημα που απασχολεί τις γυναίκες. Εδώ και 30 χρόνια για παράδειγμα υπάρχει το Άλμα Ζωής, ένας πανελλήνιος σύλλογος γυναικών για τον καρκίνο του μαστού που προσφέρει βοήθεια, ενημέρωση και ψυχοκοινωνική στήριξη. Μόνο για γυναίκες φυσικά.
Υπάρχει το ίδρυμα δράσης κατά του καρκίνου του μαστού. Όπως και η ΑΕΛΙΑ μια ακόμα μη κυβερνητική οργάνωση κατά του καρκίνου του μαστού και η οποία στηρίζει οικονομικά γυναίκες που πάσχουν από την νόσο, και χρηματοδοτεί την μετεκπαίδευση νέων επιστημόνων που ασχολούνται με τον καρκίνο του μαστού στο εξωτερικό. Πριν από δυο μήνες ο καρκίνος του μαστού ιεραρχήθηκε ως βασικός μέσα στην πανδημία του covid-19. Καμία φυσικά παρόμοια ιεράρχηση δεν έγινε για τον καρκίνο του προστάτη παρά του ότι περισσότεροι άντρες πεθαίνουν από αυτόν παρά γυναίκες από τον καρκίνο του μαστού και παρά το γεγονός του ότι οι άντρες είναι πιο ευάλωτοι στον covid-19.
Πέρυσι είχαμε πάμπολες καμπάνιες ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού. Κάποιες συγκίνησαν. Κάποιες λειτούργησαν συμβολικά. Άλλες είχαν ενημερωτικό υλικό και περιγραφικά βίντεο. Καμπάνιες ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού κάνουν επίσης από εταιρείες καλλυντικών μέχρι και δήμοι. Εδώ και 11 χρόνια πραγματοποιείται μέχρι και μαραθώνιος κατά του καρκίνου του μαστού. Έχει φτιαχτεί ακόμα και app στο κινητό για την στήριξη των γυναικών με καρκίνο του μαστού.
Τίποτα από όλα αυτά δεν υπάρχει για τους άντρες.
Τίποτα για τον κίνδυνο που διατρέχουν, την στοχευμένη ενημέρωση τους για τον καρκίνο και τον καρκίνο του προστάτη ειδικότερα. Μέσα στην αβάσταχτη πατριαρχία που ο άντρας έφτιαξε για να απολαμβάνει το αντρικό προνόμιο του, μάλλον ξέχασε πως και η δική του ζωή έχει αξία. Ναι φυσικά είναι ορθό και σημαντικό να ξοδεύονται εκατομμύρια κάθε χρόνο για να προστατεύουμε τις ζωές των γυναικών με ενημέρωση, στήριξη και αποκατάσταση για τον καρκίνο, ένα πρόβλημα που αφορά κυρίως τους άντρες.
Τι γίνεται όμως με την ενημέρωση, την στήριξη και την αποκατάσταση των αντρών που υποφέρουν από καρκίνο; Από ότι φαίνεται ο καθολικός τους αποκλεισμός συμπεριλαμβάνει ακόμα και τις σελίδες υποστήριξης του facebook. Μιας και το φύλο τους και μόνο καθιστά κίνδυνο στις γυναίκες όπως μας εξηγεί η φεμινιστική θεωρία του ασφαλούς χώρου. Για άλλη μια φορά οι άντρες οφείλουν να επωμιστούν την κοινωνική και κρατική αδιαφορία καθώς υποφέρουν και πεθαίνουν. Την στιγμή που το μαρτύριο τους -αν και μεγαλύτερο- καθίσταται λιγότερο σημαντικό από αυτό των γυναικών.
