Χιόνισε μια μέρα.
Τρεις άντρες νεκροί. Άντρες που περιγράφονται ως “πολίτες” και ως “άνθρωποι”. Και όχι ως άντρες.
Άντρες φαντάροι βοηθούν για να αποκατασταθούν οι βλάβες που προκάλεσε η κακοκαιρία και για να απεγκλωβίσουν κόσμο.
Εκατοντάδες άντρες αυτοί που δουλεύουν σε ακραίες συνθήκες για να αποκαταστήσουν το ρεύμα, τις ζημιές, να καθαρίσουν τους δρόμους και να απεγκλωβίσουν κόσμο.
Άντρες της πυροσβεστικής δουλεύουν ασταμάτητα για να απεγκλωβίσουν και να διασώσουν κόσμο που κινδυνεύει.
Χιλιάδες άντρες σε όλη την Ελλάδα εργάζονται εντατικά σε ακραίες και επικίνδυνες συνθήκες. Οδηγοί ασθενοφόρων, πυροσβέστες, ηλεκτρολόγοι, μηχανικοί, οδηγοί διασωστικών, εκχιονιστικών, υδραυλικοί και πολλοί ακόμα. Επαγγέλματα που κάνουν αποκλειστικά οι άντρες. Και που πεθαίνουν κάνοντας τα. To 89.1% των εργατικών θανάτων στην Ελλάδα αφορούν άντρες. Χιόνισε μια μέρα. Και ολόκληρη η κοινωνία μας παρέλυσε. Και ξαναβρίσκει ξανά τους κανονικούς ρυθμούς της εξαιτίας της δουλειάς αντρών που αψηφούν τον κίνδυνο και την ασφάλεια τους.
Χιόνισε μια μέρα.
Και ολόκληρη η κοινωνία μας παρέλυσε. Αλλά κατά τα άλλα 200 και 300 χρόνια πριν οι γυναίκες έμεναν στο σπίτι όχι επειδή τους παρείχε ασφάλεια αλλά επειδή τις καταπίεζαν οι άντρες. Που συνέχιζαν τότε όπως και τώρα να διακινδυνεύουν και να χάνουν τις ζωές τους για να προστατεύουν, να παρέχουν, να διορθώνουν και να διασώζουν. Χιόνισε μια μέρα. Και όμως το ίντερνετ πάλι υποκλίθηκε στην μοναδική γυναίκα οδηγό εκχιονιστικού.
Χιόνισε μια μέρα. Και έχει γεμίσει το ίντερνετ με τα βιώματα γυναικών και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν λόγο της κακοκαιρίας. Κάποια κοιμήθηκε σε ξενοδοχείο. “Ιδιαίτερα δύσκολη” περιγράφεται η ημέρα της. “Συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι το να έχεις ρεύμα και το να έχεις αυτά τα οποία δεν είναι αυτονόητα. Θέρμανση, ζεστό νερό, φως. Χρειάστηκε και εγώ, όπως πολύς κόσμος να μείνουμε σε ξενοδοχείο χθες. Να κάνουμε ένα σχέδιο απεγκλωβισμού. Μέσα στη νύχτα και το σκοτάδι, παγωμένοι, να φύγουμε από εκεί που μέναμε γιατί το χιόνι ήταν μέχρι το γόνατο”, μας εξηγεί.
Στις μισανδρικές μας κοινωνίες έχει ξεχαστεί πλέον ο απαραίτητος ρόλος των αντρών. Γυναίκες που δεν έχουν συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικό είναι να έχεις ρεύμα, θέρμανση φως και νερό, και την αξία των αντρών που μας τα παρέχουν, γκρινιάζουν ολημερίς για την υποτιθέμενη καταπίεση τους. Μας μιλούν για ισότητα και ίσες ευκαιρίες. Όταν στις δυσκολίες είναι οι άντρες αυτοί που βγάζουν πάντα το φίδι από την τρύπα. Που διακινδυνεύουν τις ζωές τους. Οι θυσίες τους θεωρούνται αυτονόητες. Τώρα όπως και πάντα.
Χιόνισε μια μέρα και χωρίς την δουλειά και τον αλτρουισμό των αντρών η κοινωνία μας θα είχε καταρρεύσει. Αυτοί είναι οι “τοξικά αρρενωποί” άντρες. Αυτή είναι η υποτιθέμενη “πατριαρχία”. Και αυτό ήταν και παραμένει το “προνόμιο” τους. Η αυτοθυσία τους για το καλό όλων μας. Χωρίς να ακούνε ούτε ένα ευχαριστώ.
