Η ιστορία των γυναικών στα πανεπιστήμια και θετική διάκριση

Ένα από τα βασικότερα προβλήματα στο να διεξαχθεί μια ουσιαστική συζήτηση για τα δυο φύλα είναι ο ισχυρισμός ότι ιστορικά οι γυναίκες καταπιέζονταν από τους άντρες. Οι οποίοι είχαν προνόμια. Αυτό συμβαίνει για δυο βασικούς λόγους. Λίγοι από εμάς γνωρίζουμε ουσιαστικά ιστορία και τεράστιο κομμάτι όσων γνωρίζουμε έχουν γραφτεί από φεμινίστριες μέσα από την ματιά της “κοινωνικής” ιστορίας. Τα παραδείγματα είναι πολλά και έχω γράψει συχνά για περιόδους ή περιπτώσεις όπου όχι μόνο δεν διακρίναμε καταπίεση των γυναικών αλλά αντιθέτως είδαμε πως οι γυναίκες είχαν τεράστιο φάσμα επιλογών που οι άντρες δεν είχαν. Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα πόστερ στο πανεπιστήμιο νομικής Fordham στην Νέα Υόρκη.

Το πόστερ αναδεικνύει τους υποτιθέμενους αγώνες των γυναικών της εποχής για ίσες ευκαιρίες με τους άντρες στον χώρο της νομικής. Παρόλα αυτά τα ίδια τα στοιχεία που μας δείχνει λένε μια άλλη ιστορία από την πραγματική. Ας αρχίσουμε με την ημερομηνία που το πόστερ μας λέει πως το πανεπιστήμιο άνοιξε τις πόρτες του για να δεχτεί γυναίκες φοιτήτριες. Τον Σεπτέμβριο του 1918. Πριν από 100 χρόνια λοιπόν το πανεπιστήμιο νομικής του Fordham άρχισε να δέχεται γυναίκες. Οι οποίες συμμετείχαν ισότιμα με τους άντρες στα μαθήματα.

Αυτό όμως που δεν αναφέρει το πόστερ είναι πως το Fordham δεν ήταν το πρώτο πανεπιστήμιο που έκανε κάτι τέτοιο.

Οι γυναίκες γινόντουσαν δεκτές στα αμερικανικά πανεπιστήμια νομικής από το 1869. Και μπορούσαν να ασκήσουν το επάγγελμα τους από το 1879. Για την ακρίβεια η Margaret Brent, ασκούσε καθήκοντα δικηγόρου στις πρώτες αμερικανικές αποικίες τον 17ο αιώνα. Η Brent είχε ανάμεσα σε άλλα τεράστιο πλούτο και γη στις πρώτες αυτές αποικίες της Αμερικής. Στον χώρο της ιατρικής η Elizabeth Blackwell αποφοίτησε το 1849 από πανεπιστήμιο ιατρικής της Νέας Υόρκης. Το πρώτο πανεπιστήμιο ιατρικής για γυναίκες άνοιξε το 1850 στην Φιλαδέλφεια.

Όμως οι γυναίκες σπούδαζαν σε πανεπιστήμια πολύ πιο πριν από όλα αυτά. Το 1803 το πανεπιστήμιο του Brandford άνοιξε τις πόρτες του στις γυναίκες φοιτήτριες και το 1837 έγινε πανεπιστήμιο αποκλειστικά για γυναίκες. Την ίδια εποχή ένας μεγάλος αριθμός γυναικών δίδασκαν σε αυτό το πανεπιστήμιο ως καθηγήτριες.

220 χρόνια πριν.

Το 1858 η Sarah Jane Woodson Early έγινε η πρώτη μαύρη γυναίκα καθηγήτρια σε πανεπιστήμιο και μέχρι το αργότερα έγινε διευθύντρια σε τέσσερα διαφορετικά σχολεία. To 1871 η Frances Willard εκλέχτηκε Πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Evanston. Υπάρχουν κυριολεκτικά πολλά τέτοια παραδείγματα και αρκετά από αυτά πριν την εποχή των σουφραζετών. Εν ολίγοις πριν ακόμα την δημιουργία του φεμινισμού και σίγουρα πολύ πριν το δικαίωμα στην ψήφο, γυναίκες σπούδαζαν επίσημα σε πανεπιστήμια, είχαν θέσεις καθηγητών αλλά και διευθυντών. Εάν οι άντρες επιθυμούσαν πραγματικά να απαγορεύσουν στις γυναίκες να σπουδάσουν ή να μην τους δώσουν ευκαιρίες να δείξουν την Ακαδημαϊκή τους αξία, θα μπορούσαν εύκολα να το κάνουν. Αλλά δεν το έκαναν.

Το 2020 οι γυναίκες που σπουδάζουν νομική ξεπερνάνε πλέον τους άντρες. Φυσικά αυτό παρουσιάζεται ως κάποιο κατόρθωμα και όχι ως ανισότητα. Τα ποσοστά αντρών και γυναικών σε όλα τα αμερικανικά πανεπιστήμια είναι 40-60 υπέρ των γυναικών. Ενώ όπως είδαμε στο παρελθόν πολλοί άντρες ήταν σε θέση να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των γυναικών στην εκπαίδευση, το ποσοστό αυτό δεν χρησιμοποιείται ως μια ένδειξη της φθίνουσας πορείας των αντρών στην εκπαίδευση. Αντιθέτως τεράστιοι οργανισμοί όπως η UNECE, η οικονομική κομισιόν της ΕΕ, δηλώνει χωρίς καμία ντροπή επίσημα πως ναι μπορεί πλέον περισσότερες γυναίκες να σπουδάζουν αλλά πως υπάρχουν ακόμα “έμφυλα” στερεότυπα.

Το πόστερ όμως του πανεπιστημίου του Fordham έχει και άλλα να μας πει.

Παρουσιάζει μια επιλεκτική ιστορία (την δική του) ως μια τεράστια μάχη των γυναικών να γίνουν αποδεκτές στους χώρους του. Τα slides του πανεπιστημίου του Fordham που συνοδεύουν το πόστερ είναι εξίσου ενδιαφέροντα. Μας λένε πως το 1963 ο Πρόεδρος John F. Kennedy υπέγραψε τον νόμο της ίσης πληρωμής. Κάνοντας παράνομο να πληρώνεται μια γυναίκα λιγότερα από έναν άντρα για την ίδια δουλειά. Εν ολίγοι ακόμα και στην φεμινιστική προπαγάνδα που παρουσιάζει το πανεπιστήμιο, παραδέχεται πως από το 1963 ήταν παράνομο το περίφημο μισθολογικό χάσμα στην Αμερική. Κάτι που όμως συνεχίζει να υποστηρίζει πως υπάρχει ενώ έχει διαψευσθεί. Το 1967 ο Πρόεδρος Lyndon B.Johnson υπέγραψε έναν νόμο που απαγόρευε τις διακρίσεις στις προσλήψεις γυναικών σε κυβερνητικές εργολαβίες και που προωθούσε μια “θετική διάκριση” στην πρόσληψη των γυναικών σε τέτοια έργα.

Οι πολιτικές για “θετική” διάκριση υπάρχουν για παραπάνω από 50 χρόνια.

Κάτι που οι φεμινίστριες φροντίζουν να μην αναφέρουν πουθενά. Η λογική πίσω από αυτό ήταν να προσλαμβάνονται περισσότερες γυναίκες ώστε να μπορούν να καθιερωθούν σε όλο το εργασιακό φάσμα. 50 χρόνια μετά οι πολιτικές “θετικής” διάκρισης για τις γυναίκες ακόμα υπάρχουν. Αν και πλέον ζούμε σε κοινωνίες που οι γυναίκες έχουν καθιερωθεί σε όλο το εργασιακό φάσμα. Και σε πολλές περιπτώσεις έχουν προβάδισμα από τους άντρες. Στην Ελλάδα για παράδειγμα πλέον πάνω από το 80% των Δικαστών είναι γυναίκες.

Παρόλα αυτά η “θετική” διάκριση συνεχίζει ακόμα να προσλαμβάνει περισσότερες γυναίκες σε δουλειές και συνεχίζει να δίνει περισσότερες ευκαιρίες στις γυναίκες φοιτήτριες. Σε πολλές πλέον περιπτώσεις πανεπιστήμια προσλαμβάνουν αποκλειστικά γυναίκες απαγορεύοντας σε άντρες να κάνουν αίτηση για τις θέσεις εργασίας που προσφέρουν. Οι φεμινίστριες συνεχίζουν να προπαγανδίζουν για υποτιθέμενη ανισότητα σε όλα τα πεδία τα οποία κυριαρχούν άντρες. Ενώ δεν δίνουν δεκάρα και δεν αναφέρονται ποτέ στα πεδία στα οποία κυριαρχούν γυναίκες.

Και αυτή είναι η φύση της φεμινιστικής προπαγάνδας.

Μια επιλεκτική και διαστρεβλωμένη εκδοχή της ιστορίας που χρησιμοποιείται συνεχώς ώστε να καλλιεργεί περισσότερο έδαφος για διακρίσεις προς τους άντρες. Ένα υποτιθέμενο ιστορικό τραύμα που για πάνω από 220 χρόνια δεν λέει να κλείσει. Τα ιστορικά στοιχεία δείχνουν πως εδώ και αιώνες άντρες προσπάθησαν με νομοθεσίες να προωθήσουν τα δικαιώματα των γυναικών στην εκπαίδευση στην Αμερική. Την χώρα που γεννήθηκε ο φεμινισμός, πολύ πριν αυτός γεννηθεί. Εδώ και πολλές πλέον δεκαετίες οι γυναίκες σε όλη την Δύση χαίρονται προνόμια εις βάρος των αντρών. Και κρίνοντας από τον γυναικοκεντρισμό της κοινωνίας μας και την άπλετη διάθεση μας να εξετάζουμε το υποτιθέμενο ιστορικό τραύμα των γυναικών μονόπλευρα, αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει σύντομα.