Συζυγικές μονομαχίες ονομάζονταν οι μονομαχίες μέχρι θανάτου ανάμεσα σε μια γυναίκα και τον σύζυγο της. 800 χρόνια πριν στην Μεσαιωνική Ευρώπη οι γυναίκες και οι άντρες μπορούσαν να λύσουν τις οικογενειακές τους διαφορές με μονομαχία μέχρι θανάτου. Διαζύγια ή υποθέσεις μοιχείας μπορούσαν να επιλυθούν με αυτόν τον τρόπο. Φυσικά ακόμα και 800 πριν οι κοινωνίες έδιναν προβάδισμα στις γυναίκες σε αυτό το είδος “οικογενειακού Δικαίου”. Επειδή οι άντρες είναι δυνατότεροι τους έθαβαν μέχρι την μέση στο έδαφος και τους έδεναν το ένα χέρι πίσω από την πλάτη.
Στα πλαίσια φυσικά της πατριαρχικής καταπίεσης.
Ο Hunt Janin, λόγιος της εποχής γράφει. “Το 1228 μια γυναίκα πάλεψε με τον άντρα της στο Berne της Ελβετίας και τον νίκησε. Ο Γερμανικός νόμος υποχρέωνε τον άντρα να έχει τρία ρόπαλα. Θα θάβονταν μέχρι την μέση σε μια τρύπα στο έδαφος με το ένα του χέρι δεμένο πίσω από την πλάτη του. Η γυναίκα θα ήταν οπλισμένη με τρεις μεγάλες πέτρες, κάθε μία τυλιγμένη σε ένα πανί. Ο άντρας δεν μπορούσε να βγει από την τρύπα, ενώ η γυναίκα ήταν ελεύθερη να τρέχει γύρω από τον λάκκο”.
Η ποινή για την ήττα στις συζυγικές μονομαχίες ήταν θάνατος.
Χειρόγραφα της εποχής περιγράφουν με λεπτομέρειες, ακόμα και με εικόνες τους κανόνες και τις συνθήκες αυτών των μονομαχιών. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση που μια γυναίκα έπρεπε να πολεμήσει σε μονομαχία για να αποδείξει την αθωότητα της, μπορούσε να επιλέξει κάποιον για να πολεμήσει αντί για αυτήν. Συνήθως επέλεγε τον άντρα της για να υπερασπιστεί την αθωότητα της. Η Δικαιοσύνη της εποχής δηλαδή πάλι επέτρεπε στην γυναίκα να την σκαπουλάρει και έβαζε έναν άντρα, συνήθως τον σύζυγο της, να διακινδυνέψει την ζωή του για να αποδείξει την δική της αθωότητα. Και όταν το θέμα ήταν οικογενειακό, τότε ο άντρας έπρεπε να πολεμήσει από δυσμενή θέση. Οι γυναίκες νικούσαν συχνά σε αυτές τις μονομαχίες και νίκες τους έχουν καταγραφεί σε μεσαιωνικά αρχεία.
800 χρόνια πριν οι δυτικές κοινωνίες έδιναν προβάδισμα στις γυναίκες στα πλαίσια του τότε οικογενειακού δικαίου. Επέτρεπαν σε άντρες να παίρνουν την θέση των γυναικών σε μονομαχίες για να αποδείξουν την αθωότητα τους. Και πέταγαν σε έναν λάκκο τους άντρες που θα μονομαχούσαν τις γυναίκες τους με το ένα χέρι δεμένο πίσω από την πλάτη. Μπορεί 800 χρόνια μετά οι οικογενειακές διαφορές των ζευγαριών να λύνονται μέσα σε Δικαστήρια και όχι σε μονομαχίες μέχρι θανάτου. Όμως οι κοινωνίες συνεχίζουν να ευνοούν ακόμα τις γυναίκες. Στο όνομα πάντα της ισότητας.
