Η διαφήμιση της Gillette σκηνοθετήθηκε από την Kim Gehrig μια αυστραλιανή φεμινίστρια σκηνοθέτη και στοχεύει στην υποβίβαση του άντρα. Η δουλειά της είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πως αντιλαμβανόμαστε πλέον τον άντρα και την γυναίκα μέσα από την ποπ κουλτούρα εξαιτίας την φεμινιστικής προπαγάνδας. Και αυτή είναι απλά θηλυκό=θετικό, αρσενικό=αρνητικό.
Μία από τις δουλειές της που αφορούσαν γυναίκες ήταν μια διαφήμιση του 2018 για καλλυντικά της cover girl, η οποία δείχνει μια διάσημη κωμικό να βάζει κόκκινο κραγιόν στην θέση του συνοδηγού σε ένα αμάξι, κάνοντας πλακίτσα με τις υπόλοιπες φιλενάδες της οι οποίες βάφονται κι αυτές μέσα στο αμάξι καθώς ετοιμάζονται για μια νυχτερινή έξοδο γυναικοπαρέας.
Σε μια συνέντευξη της για την διαφήμιση η Gehrig δήλωσε ότι ήθελε να δείξει σεβασμό στις γυναίκες παρουσιάζοντας τες ως έξυπνα και πολυδιάστατα ξεχωριστά άτομα.
Σε μια άλλη διαφήμιση του 2018 που η Gehrig σκηνοθέτησε, που τιτλοφορήθηκε “Δοξάστε το Αιδοίο”, παρακολουθούμε μια σειρά από αντικείμενα που μοιάζουν με αιδοία όπως πορτοκάλια, κοχύλια και οριγκάμι, να δονούνται και να τρέμουν στον ρυθμό ενός τραγουδιού που παρακινεί τις γυναίκες στο “να το δοξάσουν όπως του αρμόζει”. Με λίγα λόγια τις παρακινεί να λατρέψουν και να δοξάσουν τα γεννητικά τους όργανα. Η διαφήμιση είναι ερωτική και με επίκεντρο την γυναίκα. Δεν υπάρχει κανένας άντρας σε καμία από τις δυο της διαφημίσεις. Επειδή οι γυναίκες δεν χρειάζονται τους άντρες.
Ειναι πληρεις οπως ΑΚΡΙΒΩΣ εIναι.
Οι διαφημίσεις που στοχεύουν στην υποβίβαση του άντρα μπορεί να καταταχθούν άνετα σε τέχνη με ερωτικό περιεχόμενο. Επικεντρώνονται στις γυναίκες, στην αυτοϊκανοποίηση τους και την ομορφιά της γυναικείας παρουσίας στον δημόσιο χώρο.
Καμία ομορφιά δεν υπάρχει όμως στον δημόσιο χώρο όταν καταλαμβάνεται από την αντρική παρουσία, όπως μας κάνει ξεκάθαρο η διαφήμιση που η Kim σκηνοθέτησε για την Gillette. Κανένα τραγουδάκι αποδοχής, κανένα μήνυμα περηφάνιας για το απλό γεγονός του να είσαι άντρας. Οι άντρες στην διαφήμιση δεν είναι έξυπνοι και σίγουρα όχι πολυδιάστατα ξεχωριστά άτομα. Η ατελείωτη ροή αντρών-ζόμπι που εναλλάσσονται στις εικόνες μας το κάνουν ξεκάθαρο. Οι άντρες δεν ευχαριστιούνται την παρέα ενός του άλλου. Ή ακόμα και τους ίδιους τους τους εαυτούς μας εξηγεί η διαφήμιση, γελάνε με ανίερο γέλιο. Τα πρόσωπα τους παραμορφωμένα καθώς παρακολουθούν σκηνές σεξουαλικής παρενόχλησης, και δικαιολογούν την βιαιοπραγία που ασκούν οι γιοί τους μέσα από βαρετά κλισέ.
Στις παρέες τους δεν υπάρχει τσαγανό, ενδιαφέρον και φυσικά δεν υπάρχει αγάπη. Οι άντρες είναι συναισθηματικά νεκροί ή γεμάτοι ντροπή για το φύλο τους. Κοιτάνε στον καθρέφτη προς αναζήτηση της χαμένης ανθρωπιάς τους. Το καλύτερο που μπορεί να κάνει η διαφήμιση για αυτούς είναι να τους χωρίσει σε δυο αντικρουόμενα στρατόπεδα που πολεμούν. Για την αποδοχή της γυναίκας.
Η διαφήμιση στα μάτια ενός άντρα είναι ξεκάθαρα σκηνοθετημένη από μια γυναίκα. Μια γυναίκα που δεν έχει βιώσει ποτέ την δύναμη, την αυθεντικότητα, την αλληλεγγύη και την αγάπη που δημιουργούνται στην αντρική φιλία.
Κάποιες φεμινίστριες περιγράφουν την πορνογραφία ως την γραφική, σταδιακή, υποβίβαση των γυναικών. Με την ίδια ακριβώς περιγραφή η διαφήμιση της Gillette μεταμορφώνεται σε γυναικεία πορνογραφία. Η γυναίκα κατευθύνει το βλέμμα της σε υποβιβασμένα υποκείμενα αρρενωπότητας. Των οποίων η κάθε τους πράξη λαμβάνει χώρα για να επιβεβαιώσει την δική της ανθρώπινη υπεροχή.
Η υποβιβαση των αντρων εΙναι το επικεντρο της ευχαριστησης της.
Ο φεμινισμός εξηγεί στον άντρα ότι μπορεί να γίνει ο “καλύτερος εαυτός του” μόνο όταν καταλάβει πως δεν υπάρχει τίποτα καλό μέσα του, πέρα από την ανάγκη του για γυναικεία επιβεβαίωση.
Και πως ανεξάρτητα της ηλικίας του, πρέπει να ντρέπεται για τον εαυτό του.
