Γιατί ο φεμινισμός εχθρεύεται την ελευθερία; Η ελευθερία αναπνέει μέσα από την Δημοκρατία, την ελευθερία του λόγου και το τεκμήριο αθωότητας μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Ο φεμινισμός στέκεται απέναντι σε όλες αυτές τις βασικές αρχές που δίνουν ζωή στην ελευθερία. Παρά την στενομυαλιά και την αναλυτική ανικανότητα των φεμινιστριών, το αφήγημα του φεμινισμού καθίσταται εξαιρετικά προσιτό στην ποπ κουλτούρα. Αν και έρχεται σε αντίθεση με όλες τις προϋποθέσεις που καθιστούν τις χώρες μας ελεύθερες.
Ο φεμινισμός έχει εισβάλλει στην πολιτική.
Έχουμε πλέον φεμινιστές αρχηγούς χωρών, o Justin Trudeau, o Stefan Lofven, η Κatrín Jakobsdóttir, και παλιότερα ο πλανητάρχης Barrack Obama είναι μερικά παραδείγματα αρχηγών χωρών που έχουν νομοθετήσει και χαράξει πολιτικές που είναι χυδαίες φεμινιστικές ρητορικές που βάλλουν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
O Justin Trudeau για παράδειγμα χάρισε 595 εκατομμύρια δολάρια σε δημοσιογράφους. Αλλά μόνο σε αυτούς που “εμπιστεύεται”. Με αποτέλεσμα να είναι σίγουρος πως τα ΜΜΕ θα συνάδουν με το φεμινιστικό αφήγημα.
Ο φεμινισμός έχει εισβάλει στο εκπαιδευτικό σύστημα εδώ και δεκαετίες δημιουργώντας νέες γενιές δικηγόρων, επιστημόνων και πολιτικών που πλέον στρώνουν το έδαφος για όλο και περισσότερες πολιτικές που βάλλουν την Δημοκρατία, την ελευθερία του λόγου και το τεκμήριο της αθωότητας. Καθώς όλο και περισσότεροι άντρες καταδικάζονται σε φυλάκιση για όλο και περισσότερα ανεπαίσθητα πλημμελήματα. Όλο και περισσότερες γυναίκες καταφέρνουν να μένουν έξω από την φυλακή. Ακόμα και στις περιπτώσεις που δολοφονούν με φριχτούς τρόπους τους άντρες τους. Ή προσλαμβάνουν δολοφόνους για να τους σκοτώσουν, με την απλή δικαιολογία πως τις “κακοποιούσε”. Οι αντρικές φυλακές μεγαλώνουν καθώς οι γυναικείες μικραίνουν.
Ξεχωριστές μοριοδοτήσεις για γυναίκες για σπουδές, επιχειρήσεις και προγράμματα και απαίτηση ανάθεσης αξιωμάτων βασισμένες ξεκάθαρα στο φύλο. Ο φεμινισμός έχει κηρύξει έναν ξεκάθαρο πόλεμο ενάντια στην επιστήμη και έχει καθιερώσει τις λογοκριτικές του πολιτικές σε όλο τον ιντερνετικό χώρο για να τον καταστήσει “ασφαλή”. Ο φεμινισμός εχθρεύεται την ελευθερία.
Η Δημοκρατία απειλείται.
Τα φρικιαστικά εγκλήματα των Ναζί στην Γερμανία τα οποία ο φεμινισμός σιγόνταρε, της Σοβιετικής Ένωσης με τον Στάλιν, της Καμπότζης με τον Khmer Rouge και με πληθώρα διδακτόρων ανά τον κόσμο η Δημοκρατία παραμένει ξεκάθαρα η μόνη ανθρωπιστική επιλογή. Είναι η μόνη επιλογή που δίνει στον λαό την δύναμη να πάρει την εξουσία από τα χέρια της κυβέρνησης που χάνει την εμπιστοσύνη του. Ο φεμινισμός στήριξε μεγάλο κομμάτι της θεωρίας του στην ρητορική της καταπιεστικής ανοχής του Γερμανού φιλόσοφου Herbert Marcuse. Η λογική της καταπιεστικής ανοχής είναι πως οι πολίτες οφείλουν να δείχνουν ανοχή στην ρητορική και τις απόψεις του εκάστοτε αυτοαποκαλούμενου καταπιεσμένου. Την ίδια ακριβώς στιγμή που δουλεύουν ενεργά ώστε να μην υπάρχει καμία ανοχή στις απόψεις και την ρητορική των ιδεολογικών τους αντιπάλων.
Και φυσικά αυτή η πλάνη όπως και οι περισσότερες βγάζει νόημα σε ένα επίπεδο. Εάν πραγματικά πιστεύεις ότι είσαι με την πλευρά του “καλού”. Και πως ο αντίπαλος σου είναι με την πλευρά του “κακού”. Και πως εάν ζεις σε μια κοινωνία μαζικής καταπίεσης, τότε κανένα καλό δεν μπορεί να πηγάζει από την ανοχή μας στην λανθασμένη άποψη. Που συμβάλλει στην καταπίεση. Η λανθασμένη άποψη οδηγεί σε περισσότερες λανθασμένες απόψεις. Και άρα σε περισσότερη μαζική καταπίεση. Οι εχθροί σου πρέπει λοιπόν να εξαγνιστούν από τα λάθη τους και τις καταπιεστικές τους απόψεις.
Η ελευθερία της έκφρασης απειλείται.
Η ελευθερία της έκφρασης καθιερώθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 1948 ως ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Και ιστορικά η συζήτηση για αυτή φτάνει ακόμα και στα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων. Έχουν χιλιάδες βιβλία γραφτεί για αυτήν, έχει χυθεί αίμα για αυτήν, έχουν γίνει πόλεμοι και επαναστάσεις για αυτήν. Και ακόμα και σήμερα άνθρωποι εκτελούνται αγωνιζόμενοι για αυτήν. Η ελευθερία του λόγου μας δίνει την δύναμη και τα εργαλεία να ασκούμε κριτική στα κοινά και στην πολιτική. Και μας δίνει την δυνατότητα να εκφράζουμε δημόσια τις απόψεις μας χωρίς τον φόβο της κρατικής τιμωρίας.
Και αυτή η δυνατότητα είναι ένα πολύτιμο εργαλείο σε κοινωνικό, επιστημονικό αλλά και προσωπικό επίπεδο. Σε έναν κόσμο που δεν μπορείς να εκφράσεις την σκέψη σου, ακόμα και την λάθος σκέψη σου δεν μπορείς να ωριμάσεις και να εξελιχθείς ως άτομο. Είναι η ελευθερία της έκφρασης που μου δίνει την δυνατότητα να γράφω αυτό το κείμενο. Και σε εσάς την δυνατότητα να το διαβάσετε και να σκεφτείτε, να συμφωνήσετε ή να διαφωνήσετε. Και έτσι να καλλιεργηθεί ένας χώρος μέσα από τον οποίο μπορούμε να εξελιχθούμε σαν άνθρωποι βασιζόμενοι στην ανταλλαγή ιδεών.
Και αυτός είναι ο λόγος που αυτή την στιγμή υπάρχουν όχι μόνο κυριολεκτικά δεκάδες ομάδες που στοχεύουν αντι-φεμινιστικές σελίδες. Και προσπαθούν να τις κατεβάσουν με δόλιους τρόπους. Όπωςκαι ολόκληρες κρατικές πολιτικές που αρχίζουν πλέον σιγά σιγά να βάλλουν την ελευθερία της έκφρασης χρησιμοποιώντας την διπλή φεμινιστική γλώσσα. Η ελευθερία της έκφρασης απειλείται μέχρι και στους χώρους που θα έπρεπε να την προστατεύουν, τα πανεπιστήμια. Καθώς οι φεμινίστριες προσπαθούν απεγνωσμένα να λογοκρίνουν οτιδήποτε έρχεται σε αντίθεση με το αφήγημα τους και καθώς το “βούλωσε το” είναι πλέον μια αποδεκτή μορφή πολιτικής έκφρασης.
O φεμινισμός εχθρεύεται την ελευθερία
Και καθώς εμείς γελάμε με τα καμώματα των “φεμινάζι” που είναι οι “υπερβολικές”, όχι σαν τις υπόλοιπες τις κανονικές φεμινίστριες που πολεμούν για “ισότητα”, υπάρχουν χώρες που σκέφτονται να ποινικοποιήσουν τον αντι-φεμινιστικό λόγο μέσα στα πλαίσια ρητορικής μίσους, κάτι που οι φεμινίστριες επαναλαμβάνουν σαν μάντρα και που προωθούν στην βασική τους πολιτική ατζέντα. Ο φεμινισμός ονειρεύεται έναν κόσμο όπου εγώ πρέπει να μπω στην φυλακή επειδή γράφω αυτά τα άρθρα.
Το τεκμήριο της αθωότητας απειλείται.
Το τεκμήριο της αθωότητας είναι το μόνο εργαλείο που μας προστατεύει από συκοφαντικές κατηγορίες. Από άδικη φυλάκιση και την απειλή πολιτικών αντιποίνων σε μια Δημοκρατική κοινωνία. Δεν θα έπρεπε καν να μπαίνουμε στην διαδικασία να το υπερασπιστούμε μιας και είναι τόσο ουσιώδες στην δυτική κουλτούρα. Απλά φανταστείτε έναν κόσμο όπου οποιαδήποτε κατηγορία θεωρείται αληθινή και γίνεται αυτόματα πιστευτή. Τώρα που τον φανταστήκατε πρέπει να κατανοήσετε πως αυτή είναι πλέον η πραγματικότητα για οποιονδήποτε άντρα κατηγορηθεί από μια γυναίκα για σεξουαλική ή σωματική βία. Το κίνημα του metoo και το πιστέψτε τις γυναίκες έχουν καλλιεργήσει ένα δυστοπικό νομικό πλαίσιο που συνεχώς επεκτείνει τις έννοιες της βίας και του βιασμού την στιγμή που ταυτόχρονα περιορίζει όλο και περισσότερο το δικαίωμα των κατηγορούμενων να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
Το πιστέψτε τις γυναίκες είναι ίσως το μεγαλύτερο χτύπημα στην Δημοκρατία που εφηύρε ο φεμινισμός και έχει ήδη χρησιμοποιηθεί πολλάκις στις δικαστικές αίθουσες για να φυλακιστούν αθώοι άντρες (ακόμα και μικρά αγόρια) που έχουν ψευδώς κατηγορηθεί για βιασμό.
Χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο.
Ο τρόπος με τον οποίο το πέτυχε αυτό είναι επειδή διεύρυνε το φάσμα του βιασμού και της σεξουαλικής κακοποίησης ώστε να συμπεριλαμβάνει πράγματα όπως το άγγιγμα ή το βλέμμα ή και ακόμα και τα κομπλιμέντα ως σεξουαλική κακοποίηση. Με σκοπό να αυξήσει τις στατιστικές και να δημιουργήσει έναν ηθικό πανικό γύρω από το θέμα. Επίσης οι έρευνες καταμέτρησης των περιστατικών βιασμών χρηματοδοτούνται πλέον από φεμινιστικά ιδρύματα. Που μεροληπτούν στην διεξαγωγή τους. Με αποτέλεσμα να καταμετρούν μια γυναίκα που έχει πιει ένα ποτήρι κρασί και μετά έκανε σεξ ως βιασμένη.
Ψευδο-ερευνες που χρησιμοποιήθηκαν για να παρουσιάσουν τα Αμερικανικά πανεπιστήμια ως χώρους με τρομαχτικό ποσοστό βιασμών την στιγμή που στην πραγματικότητα είναι μερικά από τα πιο ασφαλής μέρη για τις γυναίκες, με σκοπό να αλλάξουν τις πολιτικές των πανεπιστημίων γύρω από το τεκμήριο της αθωότητας. Πλέον αυτό απαιτείται και στα Ελληνικά πανεπιστήμια.
Με λίγα λόγια ο φεμινισμός κατασκεύασε μεθοδικά έναν ηθικό πανικό.
Tον οποίο μετά εργαλειοποίησε για να είναι σε θέση να εξουδετερώσει οποιονδήποτε πολιτικό ή προσωπικό εχθρό. Το πιστέψτε τις γυναίκες κρίνει πλέον τις εκλογές ολόκληρων εθνών μιας και λίγο πριν από αυτές άντρες υποψήφιοι αρχίζουν εντελώς συμπτωματικά να κατηγορούνται χωρίς στοιχεία φυσικά για σεξουαλικές επιθέσεις που έκαναν ίσως και δεκάδες χρόνια πριν ή απλά επειδή χάιδεψαν τα μαλλιά ενός κοριτσιού σε μια ομιλία.
Το τεκμήριο της αθωότητας λοιπόν δεν είναι απλά ένα κατοχυρωμένο ανθρώπινο δικαίωμα στα Ηνωμένα Έθνη. Αλλά και ίσως το σημαντικότερο σε όλο τον δυτικό κόσμο. Τόσο σημαντικό που έχει καταγραφεί στα Συντάγματα πληθώρας χωρών, και καμία χώρα που δεν το συμπεριλαμβάνει στο νομικό της σύστημα δεν μπορεί να θεωρηθεί πολιτισμένη. Και αυτή και μόνο η άνευ προηγουμένου επίθεση που δέχεται από τον φεμινισμό θα έπρεπε να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πως μιλάμε για ένα βάρβαρο ιδεολόγημα. Και όχι για ένα ιδεολόγημα ισότητας.
Ο φεμινισμός στέκεται απέναντι σε όλες αυτές τις βασικές αρχές που δίνουν ζωή στην ελευθερία. Δημιουργώντας ένα κλίμα φόβου και απειλής για αντίποινα σε περίπτωση που κάποιος έρθει σε αντίθεση με αυτόν.
Η ελευθερία αναπνέει μέσα από την Δημοκρατία, την ελευθερία του λόγου και το τεκμήριο αθωότητας μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Ο φεμινισμός έχει κηρύξει πόλεμο σε όλα αυτά. Kαι αντλεί την δύναμη του μέσα από την εξάλειψη αυτών των βασικών εννοιών της ελευθερίας. Και θα συνεχίζει να το κάνει όσο δεν αναγνωρίζουμε ότι είναι ένα ιδεολόγημα ψέματος, μίσους και ηθικοπλαστικής πλάνης. Που μασκαρεύει την φεμινίστρια και τον φεμινιστή ως πολεμιστές της ελευθερίας την στιγμή που στην πραγματικότητα την πολεμούν.
