2+2=5 υποστηρίζει ο φεμινισμός. Κυριολεκτικά. Ας δούμε όμως ιστορικά την σημασία αυτής της μαθηματικής πράξης. Το 1789 σε ένα πολιτικό φυλλάδιο που διαπραγματεύονταν την άρνηση των πολιτικών δικαιωμάτων στους φτωχούς της Γαλλίας ο Emmanuel Joseph Sieyes έγραψε “Εάν οι 200.000 πολίτες από τους 26.000.000 της Γαλλίας αποτελούν τα 2/3 της θέλησης του λαού, τότε αυτός ο ισχυρισμός μας δηλώνει πως 2+2=5.
Πριν από λίγους μήνες η φεμινίστρια Laurie Rubel, ακαδημαϊκός μαθηματικός στο κολέγιο του Brooklyn ανακοίνωσε πως τα μαθηματικά είναι μια δυτική επινόηση, πως βρωμάνε από “λευκή υπεροχή” και από “πατριαρχία” και πως το 2+2=4 δηλώνει πως τα μαθηματικά είναι “αγνά”. Υποστήριξε πως τα μαθηματικά δεν είναι αντικειμενικά. Αλλά ότι υπόκεινται στον μεροληπτικό τρόπο σκέψης της λευκής κουλτούρας. Και κάλεσε και άλλους ακαδημαϊκούς να ενώσουν τις φωνές τους με την δική της.
Στο κάλεσμα της απάντησε η επίσης φεμινίστρια Rochelle Gutierrez που διδάσκει “Κοινωνικοπολιτικές προοπτικές των Μαθηματικών και των Επιστημών” εδώ και χρόνια στο πανεπιστήμιο του Ιλινόις. Η Rochelle συμφώνησε. Εξήγησε πως αυτό συνάδει με το ακαδημαϊκό της αντικείμενο να “φανταστεί” μια καινούργια μέθοδο που βασίζεται στο “βίωμα”. Και παρέθεσε την άποψη μιας ακόμα φεμινίστριας ακαδημαϊκού της Marian Dingle. Που μας εξηγεί πως “το ότι ονομάζουμε ακόμα το θεώρημα Πυθαγόρειο είναι απόδειξη της αποικιοκρατικής φύσης των μαθηματικών”.
2+2=5 υποστηρίζει ο φεμινισμός.
Το 1834 στην μυστικιστική του νουβέλα Seraphita που διαπραγματεύονταν την φύση του ανδρόγυνου ο Honore de Belzac έγραψε: “Δεν θα βρούμε ποτέ στην φύση δυο παρόμοια αντικείμενα ή δυο παρόμοιους ανθρώπους ή δέντρα και για αυτό 2+2 δεν μπορεί να κάνουν 4 γιατί για να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα πρέπει να προσθέσουμε μονάδες που είναι εντελώς ίδιες και δεν μπορείς να βρεις δυο ίδια φύλλα σε ένα δέντρο”. H Rochelle Gutierrez προσπαθεί εδώ και χρόνια να πείσει μέσα από το “αντικείμενο της” πως τα μαθηματικά διαιωνίζουν το λευκό προνόμιο, πως οι Έλληνες και η Δύση δεν ανέπτυξαν τα μαθηματικά και πως ο κλάδος χρειάζεται να αναμορφωθεί άμεσα για να μην συμβάλλει στην καταπίεση των μειονοτήτων. Δεκάδες άρθρα έχουν δημοσιευθεί για αυτό κατά καιρούς.
Ήταν αναπόφευκτο πως αργά ή γρήγορα ο φεμινισμός θα έφτανε στο σημείο να δηλώσει πως 2+2 ισούται με 5. Η ίδια η φύση της παράλογης θεωρίας του το απαιτεί. Μιας θεωρίας που δεν αμφισβητεί απλά την επιστήμη αλλά και την ίδια την ύπαρξη της πραγματικότητας. Εξηγώντας μας πως τα πάντα αποτελούν κοινωνικές κατασκευές. Κάνοντας βουτιές στο παρελθόν ο φεμινισμός αμφισβητεί τα επιστημονικά πονήματα. Και εφευρίσκει ολοένα και περισσότερους τρόπους να εξηγεί τις κοινωνίες μας. Αποκλειστικά μέσα από την μυωπική ματιά του δόγματος του. Η ιστορία, η βιολογία, η ιατρική, η φυσική και πλέον τα μαθηματικά αμφισβητούνται.
Στο όνομα της θεωρίας της πατριαρχίας.
Το 1882 στο In God and the State ο Bakunin γράφει: “Φανταστείτε μια φιλοσοφική σούπα των πιο αντικρουόμενων ιδεολογημάτων, ένα μείγμα εκκλησίας, φιλοσοφίας, ψυχολογίας, ένα επίγειο οικοδόμημα του Θεϊκού, τις βασικές ιδέες του Πλάτωνα καλυμμένες με μια ολοκληρωτική άγνοια για τις φυσικές επιστήμες που αποδεικνύει πως 2+2 κάνουν 5. Έτσι δημιουργείται ένας προσωπικός Θεός”. Οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες και όσα όλοι μας απολαμβάνουμε σήμερα χτίστηκαν επάνω στην λογική πως 2+2=4. Άντρες αφιέρωσαν τις ζωές τους στην αναζήτηση της αλήθειας και την ανάπτυξη της τεχνολογίας που μας ταξίδεψε στο διάστημα. Που έχτισε σπίτια και αποχετευτικά συστήματα, γέφυρες που ενώνουν τον κόσμο. Φάρμακα και εμβόλια, κατασκεύασε αεροπλάνα και ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Το 2+2=4 χειραφέτησε την γυναίκα με την τεχνολογία της άμβλωσης και το αντισυλληπτικό χάπι. Δίνοντας της την δυνατότητα να έχει πλέον τον έλεγχο του σώματος της και να αναζητήσει επιπλέον επιλογές.
Το 1931 ο Iakov Guminer υποστήριξε την καμπάνια του Στάλιν που εκβίαζε από τους εργάτες παραγωγή 5 χρόνων με την δουλειά 4, με ένα πόστερ προπαγάνδας που έγραφε 2+2=5.
Πριν από λίγους μήνες ο πρώην υπουργός παιδείας Κώστας Γαβρόγλου απολογήθηκε δημόσια για το υποτιθέμενο σεξιστικό σχόλιο που έκανε για την Νίκη Κεραμέως την ώρα που της ασκούσε κριτική. Ο πρώην υπουργός καθόλου δεν υποτίμησε τις γυναίκες με το σχόλιο του. Και ότι απλά έκανε αναφορά στο στερεότυπο πως οι γυναίκες δεν ξέρουν αριθμητική. Η ίδια η αναφορά αυτή θεωρήθηκε σεξισμός από τον φεμινισμό. Που στο σύνηθες πλέον πλαίσιο λαϊκού δικαστηρίου και απαίτησης για δημόσια απολογία των αντρών που έχει καθιερώσει εδώ και χρόνια το metoo, ανάγκασε τον πολιτικό να ζητήσει συγνώμη.
Για κάτι που δεν έκανε.
Στην πολιτική νουβέλα 1984 η Αστυνομία της Σκέψης παρακολουθεί το πώς σκέφτονται οι πολίτες που δεν πρέπει να έχουν άλλη άποψη από εκείνη του κόμματος για οτιδήποτε. Έτσι, αν το κόμμα αποφασίσει ότι 2+2 δεν μας κάνουν 4 αλλά 5, αυτό είναι νόμος. Ο George Orwell γράφει “Στο τέλος το Κόμμα ανακοίνωσε πως 2+2 κάνουν 5 και εσύ έπρεπε να το πιστέψεις”. 2+2=5 υποστηρίζει ο φεμινισμός.
Ο ίδιος φεμινισμός που πολεμά τα μαθηματικά και την επιστήμη εδώ και δεκαετίες και που μας αναγκάζει να βλέπουμε πατριαρχικούς δαίμονες μέσα σε αθώους άντρες όταν αυτοί μας εξηγούν πως 2+2=4.
