Στην ομιλία αυτή ο Δρ. Murray A. Straus μιλάει για τα 40 χρόνια άρνησης της γυναικείας ενδοοικογενειακής βίας. O Δρ. Murray A. Straus γεννήθηκε το 1926, ήταν καθηγητής κοινωνιολογίας με ειδικότητα στην ενδοοικογενειακή βία και ιδρυτής του Εργαστηρίου Έρευνας για την Οικογένεια στo Πανεπιστήμιο του Hampshire. Ήταν ο κορυφαίος ερευνητής στον χώρο της ενδοοικογενειακής βίας. Πέρασε όλη του την ζωή προσπαθώντας να αποδείξει ότι το ξύλο δεν είναι μια ορθή παιδαγωγική μέθοδος αλλά έχει αντιθέτως αρνητικά αποτελέσματα στην ψυχοσύνθεση του παιδιού. Είναι στην ουσία ο άνθρωπος στον οποίο οφείλουμε το γεγονός του ότι οι κοινωνίες πλέον αντιλαμβάνονται πως το ξύλο στα παιδιά είναι δεν είναι μια ορθή παιδαγωγική μέθοδος. Έχει βραβευτεί για την συνολική του προσφορά στον χώρο της ενδοοικογενειακής βίας. Σε αυτόν οφείλουμε όλες τις μεθοδολογίες στην έρευνα της ενδοοικογενειακής βίας. Πέθανε το 2016.
Σε αυτή την ομιλία ο Straus απομυθοποιεί τους δομημένους μύθους που αφορούν την ενδοοικογενειακή βία.
Το πρώτο μέρος παρουσιάζει τα στοιχεία από πολλές μελέτες που δείχνουν πως: 1) οι γυναίκες ξεκινούν και πράττουν βίαιες σωματικές επιθέσεις σε συντρόφους τους στο ίδιο ποσοστό με τους άντρες, 2) το μεγαλύτερο ποσοστό της ενδοοικογενειακής βίας αφορά ζευγάρια που κακοποιούν και τα δυο ο ένας τον άλλον, 3) η ενδοοικογενειακή βία έχει ποικίλους παράγοντες που την προκαλούν και όχι μόνο (όπως θεωρούν οι φεμινίστριες) την πατριαρχική επιβολή, 4) τα κίνητρα για την ενδοοικογενειακή βία είναι παρόμοια για άντρες και γυναίκες, 5) η αυτοάμυνα αποτελεί μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι της βίας που προκαλούν οι γυναίκες, 6) οι άντρες προκαλούν περισσότερο φόβο και ζημιά αλλά περίπου το 1/3 των σοβαρών σωματικών ζημιών και των θανάτων που είναι αποτέλεσμα ενδοοικογενειακής βίας προκαλείται από γυναίκες.
Το δεύτερο μέρος παρουσιάζει στοιχεία για το πως αυτές οι μελέτες αποκρύπτονται μεθοδικά ή παρουσιάζονται με λάθος τρόπο. Μελέτες που ανάμεσα τους έχουν γίνει από το Εθνικό Ινστιτούτο Δικαιοσύνης και έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά φόρουμ. Το τρίτο μέρος εξηγεί πως η αδιαφορία για αυτά τα αναμφισβήτητα στοιχεία έχει παραλύσει τα προγράμματα πρόληψης και αντιμετώπισης για την ενδοοικογενειακή βία, και προτείνει τρόπους για το πως τα προγράμματα αυτά μπορούν να βελτιωθούν με το να μετατραπούν από ιδεολογικά προγράμματα, σε προγράμματα που βασίζονται στα επιστημονικά στοιχεία των τελευταίων 40 ετών.
Στην ομιλία του ο Straus εξηγεί την άρνηση των επιστημονικών στοιχείων που δείχνουν ισόποση βία ανάμεσα στα φύλα.
Όπως και τον τρόπο με τον οποίο οι φεμινίστριες αλλοιώνουν τα αποτελέσματα των ερευνών για να δικαιολογήσουν την βία που προέρχεται από τις γυναίκες. Παρουσιάζοντας για παράδειγμα την αυτοάμυνα ως τον βασικότερο λόγο για τον οποίο οι γυναίκες ασκούν βία. Την στιγμή που τα στοιχεία δείχνουν πως αυτός είναι ο μικρότερος παράγοντας από όλους. Εξηγεί πως ο ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) αγνοεί εντελώς την βία που ασκούν οι γυναίκες. Και την αντιμετωπίζει αποκλειστικά ως αυτοάμυνα. Σε αντίθεση με όλα τα υπάρχων επιστημονικά στοιχεία. Αναλύει πως ακόμα και οι πηγές που δίνει ο ΠΟΥ λένε ακριβώς το αντίθετο. Ότι δηλαδή σπάνια οι γυναίκες ασκούν βία για αυτοάμυνα. Και πως άλλες πηγές που παρουσιάζει ο ΠΟΥ δεν είναι επιστημονικές έρευνες. Και δεν παρουσιάζουν στοιχεία αλλά απόψεις φεμινιστριών.
Ο Straus αναλύει πάνω από 200 έρευνες που έχουν γίνει παγκοσμίως για την ενδοοικογενεική βία. Και που έχουν δείξει πως σχεδόν όλες οι βασικές παράμετροι αυτής είναι ισόποσες και για τα δυο φύλα. Και πως αυτές παρουσιάζονται αποκρύπτοντας την βία που ασκούν οι γυναίκες. Όπως και για τις υπόλοιπες μεθόδους που οι φεμινίστριες χρησιμοποιούν για να αλλοιώσουν τα στοιχεία. Ή για να εμποδίσουν καινούργια να έρθουν στο φως. Εδώ και δεκαετίες. Μας εξηγεί τις στρατηγικές που ακολουθούν οι φεμινιστικά προκατειλημμένες έρευνες για να φτάσουν σε προσχεδιασμένα συμπεράσματα. Για παράδειγμα γίνονται πολλές έρευνες στις οποίες ρωτάνε τις γυναίκες αποκλειστικά εάν έχουν υπάρξει θύμα βίας. Και που ρωτάνε τους άντρες αποκλειστικά εάν έχουν ασκήσει βία.
Αυτή η στρατηγική μας εξηγεί ο Straus ακολουθείται ακόμα και από διεθνής έρευνες.
Βάζοντας απλά τις λέξεις “κατά των γυναικών” μπροστά από την βία για να αποκρύψουν την βία που αυτές ασκούν στους άντρες. Η επιλεκτική επιλογή πηγών είναι μια άλλη μέθοδος τους. Εάν από τις 10 έρευνες οι 8 δείχνουν ισόποση βία αλλά οι 2 όχι, τότε θα επιλέξουν να παρουσιάσουν μόνο τις 2. Αποκρύπτοντας τις υπόλοιπες 8. Ο ΠΟΥ μας εξηγεί ο Straus συχνά κάνει ακριβώς αυτό. Μια άλλη μέθοδος είναι να βγαίνουν συμπεράσματα από μια έρευνα διαφορετικά από αυτά που πραγματικά δείχνει η έρευνα. Δηλαδή να βγαίνουν ψευδής συμπεράσματα.
Για παράδειγμα σε μια έρευνα όπου το συμπέρασμα έδειχνε πως οι γυναίκες απλά χρησιμοποιούν βία ως αυτοάμυνα, η έρευνα έδειχνε πως πολλές γυναίκες ασκούν βία από ζήλια. Και το συμπέρασμα της έρευνας συμπεριέλαβε την ζήλια ως “αυτοάμυνα” σε συναισθηματικό επίπεδο. Ενώ δεν έκανε το ίδιο και για τους άντρες. Και μετά αυτό παρουσιάζεται ως “επιστημονικό” στοιχείο. Η επόμενη μέθοδος είναι να σταματάνε την έκδοση ερευνών που έρχονται σε αντίθεση με το φεμινιστικό δόγμα. Για παράδειγμα μας δείχνει πως το Υπουργείο Δικαιοσύνης έγραφε ξεκάθαρα στην ιστοσελίδα του πως δεν χρηματοδοτεί έρευνες που ασχολούνται με την βία που ασκούν οι γυναίκες. Και τέλος η τελευταία μέθοδος είναι να παρενοχλούν, συκοφαντούν και τιμωρούν όσους επιστήμονες ασχολούνται με την βία που ασκούν οι γυναίκες. Όπως τον ίδιο.
40 χρόνια άρνησης της γυναικείας ενδοοικογενειακής βίας.
Μιλάει τέλος για το πως τα ΜΜΕ επηρεάζονται από τα λανθασμένα αυτά στοιχεία. Και αναπαράγουν έτσι τους φεμινιστικούς μύθους γύρω από την ενδοοικογενειακή βία. Μας δίνει πληθώρα παραδειγμάτων. Όπως για παράδειγμα σε ένα άρθρο που γράφτηκε για την βία στα ζευγάρια τρίτης ηλικίας η βία που ασκούν οι γυναίκες παρουσιάζεται ως αμελητέα. Ενώ στην πραγματικότητα η ίδια η έρευνα που το άρθρο δίνει ως πηγή λέει πως το 47% των γυναικών είναι θύτες βίας στα ζευγάρια τρίτης ηλικίας. Και μόνο το 17% των αντρών είναι θύτες. Ακόμα και όταν υπάρχει μια τόσο συντριπτική διαφορά ανάμεσα στην βία που ασκούν οι γυναίκες στους άντρες δηλαδή, αυτό παρουσιάζεται ως αμελητέο. Για να διαιωνίσει τους φεμινιστικούς μύθους που το κοινό θέλει να ακούει. Στο κλιπ απομόνωσα τα κομμάτια που αφορούν όσα περιέγραψα. Ολόκληρη την ομιλία μπορείτε να την δείτε εδώ.
