Παρά την δημόσια μισανδρία του ο φεμινισμός δεν σταματάει ποτέ να μας λέει ότι οι άντρες μισούν τις γυναίκες. Όμως ένας επισκέπτης από το διάστημα θα μπορούσε με άνεση να πιστοποιήσει πως το αντίθετο είναι αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Γιατί η μισανδρία είναι πλέον κοινωνικά αποδεκτή. Εντελώς απροκάλυπτα.
Μπορούμε να δούμε άρθρα που έχουν γραφτεί από διάσημες φεμινίστριες Ακαδημαϊκούς με τίτλο “Γιατί δεν μπορούμε να μισούμε τους άντρες;” σε τεράστιες εφημερίδες όπως η Washington Post. Μπορούμε να δούμε διάσημες φεμινίστριες συγγραφείς να ρωτάνε “πόσους άντρες πρέπει να σκοτώσουμε για να σταματήσουν να μας βιάζουν;” χωρίς κανένα πρόβλημα, εφόσον η δολοφονία αντρών θεωρείται mainstream ακτιβισμός.Και όχι δημόσια μισανδρία.
Και είναι εδώ και δεκαετίες εξάλλου μιας και το SCUM manifesto εκδόθηκε το 1968 και από την πρώτη κιόλας σελίδα του αναφέρεται στους άντρες ως υπάνθρωπους και καλεί τις γυναίκες να τερματίσουν το είδος τους. Στο μανιφέστο της η Valerie Solanas από τότε κανονικοποιούσε την τώρα πολύ αποδεκτή μισανδρία. “Η εξολόθρευση των αντρών είναι μια σωστή και δίκαιη πράξη, που ωφελεί τις γυναίκες” μας εξηγούσε το διήγημα που διδάχτηκε στα Αμερικανικά πανεπιστήμια για δεκαετίες, και ακόμα και σήμερα εκδίδεται και μάλιστα προτείνεται από μεγάλες φεμινιστικές σελίδες ως “το τέλειο καλοκαιρινό ανάγνωσμα”. Ακόμα και στην Ελλάδα.
Την επόμενη χρονιά της έκδοσης του βιβλίου της η Solanas αποπειράθηκε να σκοτώσει τον Andy Warhol και άλλους δυο άντρες. Η περίπτωση της ψυχιατρικοποιήθηκε και έκτισε τρία χρόνια σε ψυχιατρική κλινική αντί να εκτίσει φυλακή. Στην δίκη της το 1969 η Παγκόσμια Ένωση Γυναικών στάθηκε στο πλευρό της Solanas ονομάζοντας την “Ηρωίδα του γυναικείου φύλου”.
Η μισανδρία με λίγα λόγια καλλιεργούταν πολιτικά εδώ και δεκαετίες από τον φεμινισμό.
Και λάμβανε από τότε ξεχωριστής μεταχείρισης και από τον νόμο αλλά και από τα κοινωνικά αντανακλαστικά. Σήμερα αντιθέτως αρκεί ένα “σεξιστικό” σχόλιο για να χάσει ένας άντρας την δουλειά του. Άντρες διαπομπεύονται δημόσια εάν προτείνουν στην κοπέλα που βγήκαν μαζί της ραντεβού να κάνουν σεξ. Πράγματα που φυσικά αποδεικνύουν τον “μισογυνισμό” της κοινωνίας μας, ενώ ένα πολιτικό μανιφέστο που δικαιολογεί τις δολοφονίες αντρών απλά επειδή είναι άντρες ξεπλένεται ως “επίκαιρο”, “ακριβές” και “σχετικό με την εποχή μας” ανάγνωσμα από μια τεράστια γκάμα διάσημων.
Λίγες εβδομάδες πριν μια φεμινίστρια προστέθηκε στην τεράστια λίστα γυναικών που δεν έχουν κανέναν απολύτως ενδοιασμό να εκφράζουν δημόσια την μισανδρία τους και που αναγνωρίζονται για αυτή ως “υπέρμαχες”. “Το να μισώ τους άντρες δεν είναι κάποιο μιμ για εμένα. Δεν είναι μια ιντερνετική περσόνα. Είναι μια δέσμευση. Ένας τρόπος ζωής”, μας ενημερώνει από το φεμινιστικό κοντρόλ της. Και 40.000 άνθρωποι μοιράζονται δημόσια την άποψη της, ενώ 190.000 την επικροτούν. Απροκάλυπτη δημόσια μισανδρία.
Δημόσια όλα αυτά.
Και ενώ έγιναν χιλιάδες αναφορές στο twitter για κήρυγμα μίσους, το twitter δεν κατέβασε αυτή την ρητορική διάρροια. Επειδή η γυναίκα μπορεί να εκφράζει δημόσια και ανενόχλητη τον μισανδρισμό της μασκαρεμένο ως ακτιβισμό. Το ότι η πόστερ είναι μια μαύρη, λεσβία γυναίκα που πολεμάει την “πατριαρχία” σημαίνει αυτόματα πως το μίσος της όχι μόνο δεν βρωμάει αλλά είναι και δικαιολογημένο.
Το ενδιαφέρον όμως με την συγκεκριμένη φεμινίστρια είναι πως το προφίλ της αναφέρει πως έχει MSW. Τα αρχικά αυτά σημαίνουν Master Social Worker. Και την περιγράφουν ως κάποια που έχει κάνει μεταπτυχιακό σε μια ειδίκευση που της επιτρέπει να βοηθάει ευάλωτους ανθρώπους. Το πτυχίο αυτό της επιτρέπει να δουλέψει σε εποπτικές, κλινικά εξειδικευμένες θέσεις. Το ότι μια γυναίκα με αυτό το πτυχίο, που δουλεύει ή θα δουλέψει σε τόσο εξειδικευμένες θέσεις, εκφράζει δημόσια και ανενόχλητα το απεριόριστο μίσος της για τους άντρες δεν χτυπάει κανένα κόκκινο καμπανάκι.
Κανένα.
Και φυσικά τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Η twitter που το πραγματικό της όνομα είναι Kristina Agbebiyi (το οποίο δεν κρύβει), βραβεύτηκε με διεθνές βραβείο Κοινωνικών Λειτουργών το 2018 από την Διεθνής Ένωση Κοινωνικών Λειτουργών. Επίσης ανακηρύχτηκε “μαθήτρια της χρονιάς” στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν την ίδια χρονιά, επειδή όπως αναφέρεται έχει “εξαιρετικές ηγετικές ικανότητες”, “μια θετική εικόνα στα προγράμματα κοινωνικών λειτουργών” και είναι “η επιτομή της ηθικής στον χώρο των κοινωνικών λειτουργών”.
Δεν μιλάμε για κάποια τυχαία twitter του ίντερνετ. Δεν μιλάμε καν για κάποια τυχαία που απλά πήρε ένα πτυχίο ως κοινωνική λειτουργός. Μιλάμε για κάποια που δοξάστηκε και τιμήθηκε ως η καλύτερη που ο χώρος είχε να προσφέρει.
Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στον ιδεολογικό οδηγό της ίδιας της ένωσης που την βράβευσε για να δούμε πως η ένωση περιγράφει τον ιδανικό κοινωνικό λειτουργό. Εκεί λοιπόν περιγράφεται πως πρέπει να αποφεύγεται οποιαδήποτε σύγκρουση συμφερόντων στην εξάσκηση των καθηκόντων. Ώστε να υπάρχει επαγγελματική διακριτικότητα και αμερόληπτη κατανομή δικαιοσύνης. Πρέπει επίσης να αποφεύγεται η χρήση προκλητικής γλώσσας και η οποιαδήποτε μορφή διάκρισης, ανάμεσα τους και διάκριση στο φύλο. Αναφέρεται επίσης πως η προσωπική ιδεολογική ατζέντα και τα προβλήματα του κοινωνικού λειτουργού δεν πρέπει να παρεμποδίζουν ή να δυναμιτίζουν το συμφέρον του ανθρώπου που προσπαθούν να βοηθήσουν.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος πυρηνικός φυσικός για να καταλάβει πως κάποια που δηλώνει ευθαρσώς και δημόσια πως “το να μισεί άντρες είναι τρόπος ζωής”, έρχεται σε απόλυτη σύγκρουση με όλο σχεδόν τον ιδεολογικό κώδικα του επαγγέλματος. Εάν ένας τελειόφοιτος, διακεκριμένος και βραβευμένος από το πανεπιστήμιο άντρας μαθητής δήλωνε δημόσια πως “το να μισεί γυναίκες είναι τρόπος ζωής”, θα είχε απολυθεί και δεν θα είχε ποτέ ξανά στην ζωή του ελπίδα να δουλέψει ως κοινωνικός λειτουργός πριν προλάβει να πει “ισότητα”.
Η Kristina Agbebiyi είναι το προϊόν του μισανδρικού φεμινισμού.
Ένα αυτοαποκαλούμενο θύμα δηλαδή που τα γενετήσια χαρακτηριστικά της της επιτρέπουν να μισεί όποια ομάδα κρίνει αυτή ως εχθρό της. Και να το φωνάζει δημόσια, φαντάζοντας και παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως μια ηθική και καλοσυνάτη πολεμίστρια του καλού. Όχι, δεν είσαι μισογύνης.
Προσωπικά έγραψα μια επιστολή στην Πρόεδρο της Διεθνής Ένωση Κοινωνικών Λειτουργών NASW. Την ρωτάω εάν συνεχίζει να πιστεύει πως η Kristina Agbebiyi αξίζει το βραβείο που της δόθηκε. Εάν πιστεύει πως είναι ικανή να δουλέψει με ευάλωτους άντρες και εάν πιστεύει πως χρειάζεται να της απαγορευτεί να δουλεύει με άντρες μέχρι να ενημερωθεί πλήρως για τα σοβαρά προβλήματα που αυτοί αντιμετωπίζουν. Την ρωτάω εαν θα την παροτρύνει να απολογηθεί δημόσια για να επανορθώσει για το ηθελημένο κακό που δημιούργησε με την ρητορική μίσους της κατά των αντρών.
Δεν έχω λάβει απάντηση και δεν περιμένω ότι θα λάβω.
