Η απόκρυψη της γυναικείας βίας είναι ένα από τα μεγαλύτερα καρκινώματα του φεμινισμού στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. O Δρ. Murray A. Straus γεννήθηκε το 1926, ήταν καθηγητής κοινωνιολογίας με ειδικότητα στην ενδοοικογενειακή βία και ιδρυτής του Εργαστηρίου Έρευνας για την Οικογένεια στo Πανεπιστήμιο του Hampshire. Ήταν ο κορυφαίος ερευνητής στον χώρο της ενδοοικογενιακής βίας. Πέρασε όλη του την ζωή προσπαθώντας να αποδείξει ότι το ξύλο δεν είναι μια ορθή παιδαγωγική μέθοδος αλλά έχει αντιθέτως αρνητικά αποτελέσματα στην ψυχοσύνθεση του παιδιού. Είναι στην ουσία ο άνθρωπος στον οποίο οφείλουμε το γεγονός του ότι οι κοινωνίες πλέον αντιλαμβάνονται πως το ξύλο στα παιδιά είναι δεν είναι μια ορθή παιδαγωγική μέθοδος. Έχει βραβευτεί για την συνολική του προσφορά στον χώρο της ενδοοικογενειακή βίας. Πέθανε το 2016.
Ο Δρ. Murray A. Straus διεξήγαγε δεκάδες έρευνες σε δεκάδες χιλιάδες οικογένειες.
Μελετώντας την ενδοοικογενειακή βία παρατήρησε ότι οι γυναίκες ασκούν σωματική βία στους άντρες όσο συχνά και οι άντρες στις γυναίκες, και όχι μόνο σε αυτοάμυνα. Οι έρευνες του έδειξαν πως χρησιμοποιούν ψυχολογικό εκβιασμό και σωματική βία στον ίδιο βαθμό με τους άντρες και για τους ίδιους λόγους, θυμό και άσκηση ελέγχου. Ο ίδιος εξηγούσε πως η διαφορά είναι πως οι γυναίκες ασκούν βία με την πεποίθηση ότι δεν θα κάνουν ζημιά. Εξέδωσε πάνω από 200 έρευνες και πάνω από 10 βιβλία, χιλιάδες σελίδες που αφορούν την ενδοοικογενειακή βία και επέμενε πως για να μπορεί να γίνει ουσιαστική δουλειά στον τομέα αυτό θα πρέπει οι έρευνες να γίνονται αμερόληπτα, να μην εξυπηρετούν πολιτικές ατζέντες και να έχουν έναν μόνο σκοπό: την αναζήτηση για αλήθεια. Δέχτηκε κριτική από διάφορες φεμινιστικές οργανώσεις επειδή η δουλειά του έφερνε στο φως στοιχεία που έρχονταν σε αντίθεση με το διήγημα της Πατριαρχίας.
Σε μία έκθεση του το 2007 με τίτλο “Εξηγώντας την κάλυψη και αλλοίωση των στοιχείων ανά συμμετρία φύλου στην ενδοοικογενειακή βία”, εξηγεί το πως και γιατί μεθοδικά τα στοιχεία των ερευνών αυτών αλλοιώνονται ή ολόκληρες έρευνες έχουν μεροληπτική μεθοδολογία ώστε να εστιάζεται η βία που αφορά τις γυναίκες, με αποτέλεσμα να διαμορφώνονται ανάλογα λανθασμένα κοινωνικές συνειδήσεις. Ο ίδιος υποστήριζε πως με τέτοιου είδους πρακτικές δεν μπορεί να καταπολεμηθεί η ενδοοικογενειακή βία αλλά αντιθέτως εντείνεται. Όταν δηλαδή δεν αντιμετωπίζουμε τα στοιχεία και την αλήθεια για αυτά που είναι, αλλά μεθοδικά τα συγκαλύπτουμε. Στην έκθεση αυτή εξηγεί πως ακριβώς γίνεται αυτό και πως πλέον οι μελετητές και τα πανεπιστήμια δεν διεξάγουν έρευνες αμερόληπτα επειδή φοβούνται την αντίδραση των φεμινιστικών οργανώσεων.
Ξεχωρίζει 7 ουσιαστικές μεθόδους που χρησιμοποιούνται για να πετύχουν αυτόν τον σκοπό.
1) Απόκρυψη στοιχείων.
2) Αποφυγή αναζήτησης στοιχείων που δεν είναι συμβατά με την θεωρεία της Πατριαρχίας.
3) Αναφορές μόνο σε έρευνες που δείχνουν άντρες ως θήτες.
4) Αναφορές σε έρευνες ότι υποστηρίζουν τις φεμινιστικές θεωρίες όταν στην πραγματικότητα δεν τις υποστηρίζουν.
5) Δημιουργώντας “στοιχεία” βάση των παραπομπών.
6) Παρεμποδίζοντας την έκδοση άρθρων και ερευνών και παρεμποδίζοντας έρευνες οι οποίες μπορεί να έρθουν σε αντίθεση με την ιδέα της επικράτησης της αντρικής βίας στα πλαίσια της ενδοοικογενειακή βίας.
7) Παρενοχλώντας, απειλώντας και τιμωρώντας ερευνητές που φέρνουν στο φως στοιχεία που έρχονται σε αντίθεση με την φεμινιστική ιδεολογία.
Οι 7 αυτές μέθοδοι έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα φόβου. Το οποίο αποκλείει την αμερόληπτη έρευνα και εκδόσεις αυτών όσον αφορά την ενδοοικογενειακή βία. Με αποτέλεσμα μια ιδεολογία να διαμορφώνει τα πονήματα των ερευνών στον χώρο της ενδοοικογενειακης βίας εδώ και 30 χρόνια. Πάνω από 300 έρευνες έχουν δείξει ισόποση ενδοοικογενειακή βία ανάμεσα στα φύλα. Πολλές από αυτές έχουν διεξαχθεί και από επίσημους κρατικούς οργανισμούς. Ο φεμινισμός ενεργά εδώ και δεκαετίες αρνείται και πολεμά τα αναμφισβήτητα αυτά δεδομένα. Επειδή έρχονται σε αντίθεση με την πατριαρχική θεώρηση. Η ιστορία της Erin Pizzey είναι ένα καλό παράδειγμα τους πως το καταφέρνει.
Και δεν είναι φυσικά το μόνο.
3 στους 10 άντρες στην Ελλάδα κακοποιούνται σωματικά από τις συντρόφους τους. Πέρυσι σχεδόν ίδιος αριθμός γυναικών σκότωσε τους άντρες συντρόφους τους με άντρες που σκότωσαν τις γυναίκες συντρόφους τους. Είμαστε ανίκανοι να καταλάβουμε την ρίζα του κακού και να λειτουργήσουμε ουσιαστικά για να την καταπολεμήσουμε, επειδή ένα ιδεολόγημα ενεργά αδιαφορεί για ένα τεράστιο κομμάτι της βίας για να προωθήσει το Δόγμα του.
Χρειάστηκαν 40 χρόνια σκληρής δουλειάς για τον Δρ. Murray A. Straus να κάνει τις σύγχρονες κοινωνίες να αντιληφθούν πως το ξύλο δεν είναι μια ορθή παιδαγωγική μέθοδος. 40 χρόνια ήρθε σε σύγκρουση με λανθάνουσες αντιλήψεις. Και πολεμήθηκε από Χριστιανικά και Συντηρητικά ιδεολογικά κινήματα για την δουλειά του αυτή. Σύντομα μέσα από μια ομιλία του θα δούμε πως ο φεμινισμός έκανε ακριβώς το ίδιο όσον αφορά την έρευνα του για την ενδοοικογενειακή βία.
