Πως όμως ο Joe Biden και ο φεμινισμός αποφάσισαν πως δεν πιστεύουμε τις γυναίκες, για να ξεπλύνουν τις κατηγορίες που είχαν γίνει εναντίον του για σεξουαλική παρενόχληση; Οι φεμινίστριες συχνά μας λένε ότι πρέπει να πιστεύουμε τις γυναίκες. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να υποστηρίζει μια τόσο τεράστια γενίκευση, όμως οι φεμινίστριες σιχαίνονται την λογική. Στην προκειμένη η Alyssa Milano, η στην ουσία δημιουργός τους κινήματος του metoo, που προώθησε για χρόνια το σύνθημα “πιστέψτε τις γυναίκες”, είπε δημόσια πως συνεχίζει να υποστηρίζει τον Joe Bidden ο οποίος κατηγορείται για σεξουαλική κακοποίηση.
Η Alyssa Milano είπε λοιπόν “πιστεύω πως αν και πρέπει να πιστεύουμε τις γυναίκες, επειδή τόσο καιρό δεν τις πιστεύαμε, πρέπει να αφήνουμε την νόμιμη οδό να αποφασίζει την ενοχή ή την αθωότητα του κατηγορούμενου. Δεν αισθάνομαι άνετα να βάλω έναν έντιμο άντρα που γνωρίζω για 15 χρόνια στην φυλακή”.Τι μας λέει λοιπόν εδώ η Alyssa Milano, η γυναίκα που στην ουσία δημιούργησε το metoo; Μας λέει πως σίγουρα πρέπει να πιστεύουμε τις γυναίκες και να λιντσάρουμε και τιμωρούμε δημόσια τους άντρες. Εκτός και εάν τους άντρες αυτούς τους γνωρίζει η ίδια και τους εμπιστεύεται. Η ακτιβίστρια του metoo Rose McGowan κατακεραύνωσε την Milano αποκαλώντας την απατεώνισσα και ψεύτρα. Η ίδια λοιπόν δημιουργός του κινήματος πέταξε το σύνθημα “πιστεύουμε τις γυναίκες” στα σκουπίδια όταν δεν την βόλευε πολιτικά.Ο Joe Biden έπρεπε να εκλεγεί επειδή στηρίζει την φεμινιστική ατζέντα και έτσι ο φεμινισμός αποφάσισε να του δώσει άφεση αμαρτιών.
Το ίδιο ακριβώς είχε γίνει εξάλλου και το 1994 όταν η Paula Jones είχε κατηγορήσει τον Bill Clinton για σεξουαλική κακοποίηση. Οι φεμινίστριες της γύρισαν την πλάτη και υποστήριξαν τον Clinton.
Αυτή είναι η φύση του φεμινιστικού ιδεολογήματος.
Μία σχέση με την πολιτική, την εξουσία και την υποκρισία. Αυτό που παραμένει όμως ενδιαφέρον με το “πιστεύουμε τις γυναίκες” είναι η ίδια η ιδέα και όχι τόσο η υποκριτική εφαρμογή της. Το “πιστέψτε τις γυναίκες” είναι το απόσταγμα της φεμινιστικής ιδεολογίας σε όλο το ναρκισσιστικό της μεγαλείο. Το να “πιστεύουμε” σε κάποια ομάδα δεν υπήρξε ποτέ και σε κανένα σημείο της ανθρώπινης ιστορίας μια ουσιαστική λογική αρχή. Είναι απλά μια τεράστια υπόθεση που βασίζεται στην ουσία στην υποτιθέμενη ηθική υπεροχή των γυναικών και τίποτα παραπάνω. Το ότι υπάρχει και μόνο ως σύνθημα είναι απόδειξη της μισανδρικής παράνοιας που ζούμε τα τελευταία χρόνια.
Συχνά οι φεμινίστριες χρησιμοποιούν την γνωστή πατριαρχική παραμύθα για να μας εξηγήσουν πως η δύναμη των αντρών χρησιμοποιούνταν ιστορικά για να κακοποιούν ατιμώρητοι σεξουαλικά τις γυναίκες. Και ότι αυτό είναι από μόνο του απόδειξη του γιατί οι άντρες πρέπει να τιμωρούνται χωρίς να υπάρχουν στοιχεία, όπως είδαμε ότι είπε και η Milano. Με λίγα λόγια ή πλάνη της λογικής τους μας εξηγεί πως ιστορικά οι άντρες είχαν δύναμη εξαιτίας της πατριαρχίας. Και πως της έκαναν κατάχρηση για να κακοποιούν σεξουαλικά. Και άρα ο άντρας έχει δύναμη εξαιτίας της πατριαρχίας. Και άρα την καταχράστηκε για να κακοποιήσει σεξουαλικά. Φυσικά οι φεμινίστριες δεν έχουν καμία ιστορική απόδειξη για το ότι κανείς δεν πίστευε τις γυναίκες στο παρελθόν όσον αφορά την σεξουαλική κακοποίηση.
Αντιθέτως τα στοιχεία σχηματίζουν μια άλλη εικόνα.
Το βιβλίο Improper Advances είναι μια ιστορική καταγραφή της σεξουαλικής κακοποίησης στον Καναδά, την Αγγλία και την Αμερική τον 19ο αιώνα. Το βιβλίο έχει γραφτεί από την φεμινίστρια ιστορικό Karen Dubinsky. Και τα στοιχεία που μας δίνει δείχνουν πως οι γυναίκες μπορούσαν να καταδικάσουν έναν άντρα σε φυλάκιση όχι μόνο για βιασμό. Αλλά και επειδή έκανε συναινετικό σεξ με μια γυναίκα την οποία είχε υποσχεθεί πως θα παντρευτεί και μετά δεν κράτησε την υπόσχεση του,
Με λίγα λόγια ένας άντρας 150 χρόνια πριν όχι μόνο καταδικάζονταν σε φυλάκιση επειδή μπορεί να είχε βιάσει μια γυναίκα. Αλλά και όταν άλλαζε γνώμη για το εάν ήθελε να παντρευτεί μια γυναίκα στην οποία είχε τάξει γάμο.
Το έθιμο της “λογοδοσίας” συνεχίζεται ακόμα και σήμερα ακόμα και στην Ελλάδα με τον αρραβώνα.
Στην Ινδία ένα χρόνο πριν άλλαξε το νομοθετικό σύστημα για τους βιασμούς για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Καταμετρήθηκε πως εώς και 40% των κατηγοριών που γινόντουσαν για βιασμό δεν ήταν βιασμοί και δεν αφορούσαν άντρες βιαστές. Αφορούσαν άντρες που είχαν τάξει γάμο σε μια γυναίκα με την οποία είχαν ερωτική σχέση και μετά δεν την παντρεύονταν.
Όχι μόνο λοιπόν ιστορικά οι κοινωνίες πίστευαν τις γυναίκες για την σεξουαλική τους κακοποίηση και τιμωρούσαν τους άντρες για αυτήν. Αλλά πίστευαν επίσης πως είχαν “ατιμάσει” μια γυναίκα με την οποία έκαναν σεξ ή απλά φλέρταραν εαν μετά δεν την αποκαταστούσαν. Τα δικαστήρια πίστευαν τον λόγο της γυναίκας για την ατίμωση της και τιμωρούσαν τους άντρες με φυλάκιση ή χρηματική αποζημίωση. Οπότε για πια ιστορική δύναμη μιλάμε ακριβώς που “καταχράζονταν ιστορικά” ο άντρας για να κακοποιεί ατιμώρητος σεξουαλικά τις γυναίκες;
Αλλά ακόμα και μέχρι εχθές να συνέβαινε αυτό που ψευδώς μας προτείνουν οι φεμινίστριες. Ακόμα και μέχρι εχθές οι κοινωνίες να μην “πίστευαν τις γυναίκες” για την σεξουαλική τους κακοποίηση, αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει απλά να τις πιστεύουμε χωρίς αποδείξεις σήμερα.
Όμως οι φεμινίστριες δεν ενδιαφέρονται για την ιστορία ή την λογική.
Προσπαθούν απλά να αντικαταστήσουν το αθώος μέχρι αποδείξεως του αντίθετου. Με ένα ιστορικά μαγειρεμένο στατιστικό εργαλείο που μας εξηγεί πως εάν κάποιοι άνθρωποι έκαναν κάποτε κάτι τότε σίγουρα ή έστω πιθανώς θα το κάνει και αυτός που κατηγορείται σήμερα.
Σε ένα άρθρο που γράφτηκε πριν δυο μήνες η φεμινίστρια Rebecca Traister μας εξηγεί πως “ναι σίγουρα κάποιες γυναίκες λένε ψέματα”. Επιστρέφοντας στην λογική της Alyssa Milano. Εφόσον λοιπόν “κάποιες γυναίκες λένε ψέματα” γιατί πρέπει να πιστεύουμε τις γυναίκες; Μας το εξηγεί πιο κάτω. Μας λέει λοιπόν πως “πρέπει να ενθαρρύνουμε τις γυναίκες να μιλάνε και να τις ακούμε με περισσότερη σοβαρότητα όταν το κάνουν”. Όμως η Traister δεν θέλει απλά αυτό όπως εξάλλου όλοι μας γνωρίζουμε ήδη. Θέλει κάτι πολύ συγκεκριμένο. “Το να πιστεύουμε τις γυναίκες είναι μια εξυγίανση του παρελθόντος όπου οι ισχυροί άντρες γινόντουσαν πιστευτοί”. Εδώ ξαναβλέπουμε την ίδια ακριβώς πλάνη. Οι άντρες ήταν ισχυροί και καταχράζονταν την δύναμη τους, και για αυτό πλέον πρέπει να πιστεύουμε τις γυναίκες.
Η πλάνη λοιπόν μας επιτάσσει πάλι πως αυτός ο άντρας έχει δύναμη επειδή ζούμε σε πατριαρχία. Πως οι άντρες καταχράζονται την δύναμη τους ιστορικά. Και άρα αυτός ο άντρας καταχράστηκε την δύναμη που του έδωσε η πατριαρχία. Αντίστοιχα αυτή η γυναίκα ήταν αδύναμη, οι γυναίκες ήταν αδύναμες και έχουν κακοποιηθεί ιστορικά εξαιτίας της πατριαρχίας. Και άρα η γυναίκα αυτή έχει κακοποιηθεί.
Οι φεμινίστριες λοιπόν παραδέχονται πλέον όταν τους είναι πολιτικά βολικό πως ναι κάποιες γυναίκες λένε ψέματα. Αλλά και πως πρέπει παρόλα αυτά να πιστεύουμε απλά τις γυναίκες επειδή δεν λένε ψέματα.
Κλασική φεμινιστική παράνοια.
Και προσοχή, αυτό δεν μας το λένε κάποιες άσχετες φεμινιστριούλες του facebook. Μας το λένε φεμινίστριες ιστορικοί, φεμινίστριες πολιτικοί αρθρογράφοι. Και μας το λέει και η ίδια η δημιουργός του metoo. Η οποία μέχρι και πέρυσι υποστήριζε πως πρέπει να “πιστεύουμε τις γυναίκες”. Το ίδιο το ιδεολογικό κίνημα του φεμινισμού, το ίδιο το metoo σου εξηγεί πως αυτό δεν ισχύει επειδή κάποιες γυναίκες λένε ψέματα. Ψέματα που οδηγούν αθώους άντρες στην φυλακή, την οικονομική τους καταστροφή και τον κοινωνικό εξοστρακισμό. Εκτός φυσικά και όταν κατηγορούμενοι είναι άντρες όπως ο Joe Biden που έχει νομοθετήσει υπερ του φεμινισμού. Και έχει αποδείξει την συμμαχία του. Τότε ο Joe Biden και ο φεμινισμός μας εξηγούν πως ναι μπορεί να πρέπει να πιστεύουμε τις γυναίκες. Αλλά πως στην προκειμένη πρέπει να κάνουμε μια εξαίρεση.
Την συμμαχία του Joe Biden με τον φεμινισμό και την ξεδιάντροπη εκμετάλλευση των αντρών για τις πολιτικές του σκοπιμότητες θα δούμε στο τρίτο μέρος αυτής της σειράς άρθρων.
