Το Κέντρο ΔΙ.ΚΕ.ΨΥ αναπαράγει γελοία φεμινιστική προπαγάνδα μέσα από ένα ποστ ψυχολόγου. Μέσα σε ένα κείμενο που θα μπορούσε να έχει γραφτεί από 12χρονη μαθήτρια ενημερωνόμαστε για τον μύθο της τοξικής αρρενωπότητας. Δεν υπάρχει ούτε μια επιστημονική έρευνα που να έχει αποδείξει την υποτιθέμενη τοξικότητα της αρρενωπότητας. Αντιθέτως τα επιστημονικά στοιχεία δείχνουν πως η αρρενωπότητα λειτουργεί ωφέλιμα στους άντρες και ιστορικά στις κοινωνίες. Είναι εξάλλου ο βασικός λόγος που δεν ζούμε ακόμα σε σπηλιές. Είναι ο βασικός λόγος που ζούμε σε ασφαλείς κοινωνίες. Είναι ο βασικός λόγος που επιβιώσαμε ως είδος.
Το εντελώς αντι-επιστημονικό κείμενο που αναπαράγει το κέντρο ΔΙ.ΚΕ.ΨΥ συνοδεύεται από μια σαλάτα εικόνων που αναπαράγουν επιπλέον μισανδρική φεμινιστική προπαγάνδα. Ένα αντρικό χέρι σφιγμένο σε μια γροθιά απέναντι σε ένα μικρό κορίτσι. Και δίπλα ένας άντρας που καπνίζει με ευχαρίστηση παρακολουθεί το θέαμα.
Κλασικός φεμινιστικός πουρές μισανδρικής αερολογίας.
Το τραγικό είναι πως εάν εξετάσει κανείς το κείμενο θα δει ξεκάθαρα πως οτιδήποτε ο ψυχολόγος συγγραφέας αποδίδει ως “τοξικό” στην συμπεριφορά του άντρα, θεωρείται απελευθερωτικό και δικαίωμα στην συμπεριφορά της γυναίκας. Ας δούμε πως.
“Αρκεί να μην γκρινιάζεις”.
Από πότε είναι “τοξικό” να μην θες να σου γκρινιάζει ο σύντροφος σου;
“Αρκεί να μην με ενοχλείς”;
Καθημερινά δεν διαβάζουμε δεκάδες λίστες ενοχλητικών συμπεριφορών των αντρών;
“Αρκεί να μην με πιέζεις με θέλω και με πρέπει”.
Αυτή δεν είναι η επιτομή του φεμινισμού; Πως η γυναίκα δεν πρέπει να πιέζεται με τα “θέλω” και τα “πρέπει” της πατριαρχίας;
“Αρκεί να μην απαιτήσεις γάμους, οικογένειες, παιδιά και άλλα πανηγύρια”.
Δεν μας επαναλαμβάνουν συνεχώς οι φεμινίστριες πως οι γυναίκες δεν είναι μωρομηχανές και δεν πρέπει να κάνουν απαραίτητα οικογένεια για να είναι ευτυχισμένες;
“Αρκεί να μην με ζαλίσεις όταν είμαι με τους φίλους μου”.
Δεν είναι η κοινωνική αποξένωση από τους φίλους το πρώτο σημάδι κακοποιητικής συμπεριφοράς; Από πότε είναι τοξικό να έχεις φίλους και να περνάς καλά με αυτούς;
“Αρκεί να μην μου την λες όταν πίνω λιγάκι παραπάνω”.
Δεν μας έχει γίνει ξεκάθαρο από τον φεμινισμό πως το σώμα της γυναίκας είναι δικό της και το κάνει ότι θέλει; Πως ακόμα και η παχυσαρκία είναι δικαίωμα και υγεία; Από πότε είναι τοξικό να πίνει κάποιος λίγο παραπάνω;
Πιο κάτω αρχίσει η πιο σκληροπυρηνική παράνοια. Με περισσότερη Γελοία φεμινιστική προπαγάνδα.
“Αρκεί να μην μου κουβαληθείς στο σπίτι μου”.
Το να έχεις τον ιδιωτικό σου χώρο και να κρίνεις εσύ πότε είσαι έτοιμος να τον μοιραστείς είναι τοξικό; Το ίδιο ισχύει και για τον ιδιωτικό χώρο των γυναικών;
“Αρκεί να μην μου ζητήσεις να μοιραστώ μαζί σου τα χρήματα μου”.
Το να μην χαρίζει τα λεφτά του ο άντρας στην σύντροφο του είναι τοξικό; Το να κάνει κουμάντο αυτός και όχι η σύντροφος του, στα χρήματα που κέρδισε με τον ιδρώτα του είναι τοξικό; Είναι τοξικό και όταν οι γυναίκες δεν χαρίζουν τα χρήματα τους στους συντρόφους τους; Όταν δεν τους αγοράζουν ακριβά δώρα και δεν τους πηγαίνουν ταξίδια είναι “τοξικές θηλυκότητες”;
“Αρκεί να μου ικανοποιείς όλες τις φαντασιώσεις”.
Από πότε ακριβώς είναι τοξικό να θες να πραγματοποιείς τις φαντασιώσεις σου με την/τον σύντροφό σου; Υπάρχουν κυριολεκτικά εκατοντάδες χιλιάδες βιβλία και άρθρα που εξηγούν στις γυναίκες πως να το κάνουν αυτό και θεωρείται σημάδι καλής ψυχικής υγείας.
Και συνεχίζει χωρίς έλεος.
“Αρκεί να μην ρωτάς με ποιους ήμουν και τι έκανα”;
Επανέρχεται ο κοινωνικός αποκλεισμός. Δεν είναι η κοινωνική αποξένωση από τους φίλους το πρώτο σημάδι κακοποιητικής συμπεριφοράς; Από πότε είναι τοξικό να έχεις φίλους και να περνάς καλά με αυτούς; Ένας άντρας που ρωτάει την γυναίκα με ποιους ήταν και τι έκανε δεν θεωρείται “τοξικά αρρενωπός” επειδή θεωρεί την γυναίκα κτήμα του και προσπαθεί να την ελέγξει; Μας έχετε μπερδέψει κύριε ψυχολόγε μου.
“Αρκεί να μην μπλέκεσαι στα οικονομικά μου”.
Το υποτιθέμενο αυτονόητο δικαίωμα της γυναίκας να κάνει κουμάντο στο πορτοφόλι του άντρα επανέρχεται δριμύτερο. Η γυναίκα που δεν αφήνει τον άντρα να κάνει κουμάντο στο πορτοφόλι της είναι ανεξάρτητη και απελευθερωμένη. Όχι τοξική.
“Αρκεί να μην με φορτώνεις με τα βάρη σου και με τα ψυχολογικά σου, μου αρκούνε τα δικά μου”.
Δεν έχουν ένα ολόκληρο κεφάλαιο οι φεμινίστριες για την “συναισθηματική εργασία“; Αυτή την εργασία με την οποία τις φορτώνουν οι άντρες με τα προβλήματα τους και δεν τις αφήνουν να ασχοληθούν με τα δικά τους; Και που εξηγούν πως δεν είναι αναγκασμένες να κάνουν; Οπότε για άλλη μια φορά, όταν οι γυναίκες αρνούνται να δώσουν συναισθηματική κάλυψη στα προβλήματα των αντρών πολεμούν την πατριαρχία, αλλά όταν οι άντρες το κάνουν είναι “τοξικοί”. Επίσης το τι σου είπε η Στέλλα στην δουλειά για τον γκόμενο της δεν είναι “βάρος”.
Το κρεσέντο σε αυτην τη Γελοία φεμινιστική προπαγάνδα είναι πραγματικά εντυπωσιακό.
“Αρκεί να μην ασχολείσαι με τις υποθέσεις μου, θα το κάνεις μόνο και όταν εγώ ο ίδιος στο ζητήσω”.
Τι πιο υγιές από αυτό; Το να έχει ο κάθε ένας τον προσωπικό του χώρο και να μοιράζεται όταν αυτός επιθυμεί τα προβλήματα που αυτός επιθυμεί με την σύντροφο του είναι τοξικό; Το να μιλάει για παράδειγμα με έναν ψυχολόγο για κάποια θέματα που δεν επιθυμεί να συζητήσει με την σύντροφο του είναι τοξικό κύριε ψυχολόγε μου; Θα μας τρελάνετε κύριε ψυχολόγε μου;
“Αρκεί να κρατάς τα νεύρα σου”.
Το να ζητάς από την σύντροφο σου να κρατάει να νεύρα της είναι τοξικό κύριε ψυχολόγε μου; Δηλαδή όλοι αυτοί οι άντρες που δεν κρατάνε τα νεύρα τους δεν μας εξηγούν ολημερίς οι φεμινίστριες πως είναι “τοξικά αρρενωποί”; Δηλαδή το να πεις στον άντρα να κρατάει τα νεύρα του είναι θεμιτό αλλά το να το πεις στην γυναίκα είναι τοξικό;
“Αρκεί να μην έχεις μούτρα”.
Το να “έχεις μούτρα” δεν θεωρείται ψυχολογική βία κύριε ψυχολόγε μου; Ξέρετε, από αυτήν την ψυχολογική βία από την οποία 7 στους 10 άντρες υποφέρουν στην Ελλάδα από τις συντρόφους τους; Είναι τοξικό να εξηγείς στην σύντροφο σου ότι σου ασκεί ψυχολογική βία με το να σου κρατάει μούτρα;
“Αρκεί να μάθεις, να πατάς κάτω τον εγωισμό σου”.
Από πότε το να μαθαίνουμε ο ένας τον άλλον, το να πατάμε κάτω τον εγωισμό μας σε μια σχέση είναι τοξικό; Για την ακρίβεια αυτή είναι η επιτομή μιας ιδανικής σχέσης. Μιας σχέσης αλληλοκατανόησης και αλτρουισμού όπου συμπορευόμαστε μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλον και βάζοντας στην άκρη τους εγωισμούς μας.
Εδώ τελειώνει το βασανιστήριο.
Πιο κάτω μας εξηγεί πως η φράση “τοξική αρρενωπότητα” χρησιμοποιείται στις κοινωνικές επιστήμες και πως το φάσμα της περιλαμβάνει ανάμεσα σε άλλα την καταστολή των συναισθημάτων και την υποτίμηση των γυναικών. Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει. Η φράση “τοξική αρρενωπότητα” χρησιμοποιείται μόνο από φεμινίστριες και από “σπουδές φύλου” και λοιπών βουντού. Καμία επιστήμη δεν χρησιμοποιεί τον όρο, καμία σοβαρή (μη φεμινιστική) επιστημονική μελέτη δεν χρησιμοποιεί τον όρο. Και τίποτα από όσα αναφέρει δεν έχει αποδειχτεί. Αντιθέτως μετανάλυση 74 ερευνών έχει δείξει πως η αρρενωπότητα δεν συνδέεται με την καταστολή συναισθημάτων και πως απλά κάποια κομμάτια της αρρενωπότητας σχετίζονται με την ποιότητα της ψυχικής τους υγείας. Όπως και των γυναικών εξάλλου.
Και κάπως έτσι δουλεύει η γελοία φεμινιστική προπαγάνδα και διεισδύει στο επιστημονικό πεδίο. Με γελοίες ανυπόστατες αναφορές σε συμπεριφορές που με τον ίδιο ακριβώς τρόπο έχουν άντρες και γυναίκες, προσπαθούν να πείσουν πως μόνο όταν οι άντρες συμπεριφέρονται έτσι είναι τοξικοί. Και πως συμπεριφορές που είναι άσχετες με την βία όπως το να μην θες να μοιραστείς τα λεφτά σου ή να θες να βγαίνεις με τους φίλους σου, οδηγούν τον άντρα στο να χτυπάει τα παιδιά του.
Τέλος να ενημερώσουμε το ΔΙ.ΚΕ.ΨΥ πως εκτός των άλλων οι μητέρες είναι αυτές που κακοποιούν περισσότερο τα παιδιά τους και όχι οι πατέρες. Και κακοποιούν κυρίως αγόρια και όχι κορίτσια. Παγκοσμίως. Αλλά και στην Ελλάδα, με ποσοστό σχεδόν διπλάσιο από αυτό των πατεράδων. Έτσι ώστε την επόμενη φορά που θα θέλουν να γράψουν για την τοξικότητα των γυναικών που χτυπούν ή σκοτώνουν τα παιδιά και πνίγουν τα βρέφη τους, ή τα πετάνε στα σκουπίδια, να βάλουν μια ανάλογη εικόνα.
