Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζατε ο φεμινισμός ασχολείται με θέματα τσέπης. Δεκάδες άρθρα στα μεγαλύτερα και πιο γνωστά έντυπα. Πολιτικές αναλύσεις. Και για τις γυναικείες στολές της αστυνομίας και του στρατού. Προτάσεις για το πως θα αντιμετωπιστεί αυτό το σοβαρό πρόβλημα. Είναι εξάλλου θέμα των γυναικών.
Σε άλλα χαρμόσυνα νέα 2.3 εκατομμύρια θάνατοι έχουν υπολογιστεί ετησίως στον χώρο της εργασίας και 340 εκατομμύρια ατυχήματα στον χώρο της εργασίας. Στις χώρες που μετρήσεις έχουν γίνει βάση του φύλου, από 93% μέχρι και 97% των θυμάτων είναι άντρες γιατί απλά αυτοί κάνουν τις επικίνδυνες δουλειές. Σε όλα τα σχετικά άρθρα όμως αναφορά γίνεται σε “ανθρώπους” και “θύματα” και όχι σε άντρες. Δεν υπάρχει ξεκάθαρη αναφορά του προβλήματος ως θέμα των αντρών.
Στατιστικές και μελέτες έχουν γίνει ελάχιστες και στις περισσότερες δεν υπάρχουν καταμετρήσεις ανά φύλο (αυτές υπάρχουν μόνο όταν μετράμε τον σεξισμό που βιώνουν οι γυναίκες δημοσιογράφοι μόνο στην Μεγάλη Βρετανία), και όταν υπάρχουν όπως για παράδειγμα σε αυτή την έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που (φυσικά) έχει συσταθεί στην συντριπτική της πλειοψηφία από γυναίκες, οι κίνδυνοι στον χώρο εργασίας παρουσιάζονται ως ένα εντελώς μοιρασμένο πρόβλημα ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες και φυσικά η έκθεση δεν εστιάζει στους θανάτους βάση του φύλου όσον αφορά τους άντρες, και τέλος όλη η έκθεση είναι γεμάτη από εικόνες γυναικών στον χώρο εργασίας.
Αλλά τι σας λέω κι εγώ τώρα;
Είναι δυνατόν να ασχολούμαστε με ανοησίες την στιγμή που μας απασχολούν σοβαρά θέματα όπως το manspreading και το mansplaining, θέματα για τα οποία δόθηκαν φέτος τεράστια κονδύλια από την ΕΕ για να ερευνηθούν οι επιπτώσεις τους στον σεξισμό που βιώνουν (μόνο) οι γυναίκες και που είναι (μόνο) θέμα των γυναικών; Στην προκειμένη η φεμινιστική θεωρία του φύλου ως κοινωνική κατασκευή, έρχεται να συναντήσει την φεμινιστική θεωρία των μικροεπιθέσεων. Μια ανοησία μεταμορφώνεται σε ένα θέμα εξαιρετικά σοβαρό που βάλλει τις γυναίκες.
Στο άψε σβήσε έχουμε την πατριαρχία στο τσεπάκι.
