Οι κοντοί άντρες ενημερωνόμαστε πως γίνονται πλέον αποδεκτοί από τις φεμινίστριες. Μέσα από έρευνες του phychologytoday ενημερωθήκαμε πως οι γυναίκες κάνουν την χάρη να παντρευτούν φτωχούς άντρες. Τώρα μαθαίνουμε πως θα κάνουν την χάρη να σκεφτούν “να δώσουν μια ευκαιρία” και στους κοντούς άντρες.
Στην αρένα των σχέσεων ο φεμινισμός μας μαθαίνει εδώ και δεκαετίες πως η υποτιθέμενη πατριαρχία δημιουργεί υποτιθέμενα σωματικά, κοινωνικά και εμφανισιακά στερεότυπα τα οποία αντικειμενοποιούν την γυναίκα, αφήνοντας την να κολυμπάει σε βαθιά σεξιστικά νερά. Στον πραγματικό κόσμο όμως ζούμε σε μια εποχή πλήρης αποδοχής της γυναίκας, της οικονομικής της κατάστασης, του σώματος και αυτοδιάθεσης της. Μια στις δυο διαφημίσεις, μας υπενθυμίζουν πόσο όμορφες είναι όλες οι γυναίκες, ένα στα δυο άρθρα πόσο όμορφα είναι όλα τα σώματα τους, και στην περίπτωση που ένας κάφρος πει κάποια στιγμή μια καφρίλα για τα γυναικεία σώματα δημόσια όπως είχε κάνει πέρυσι κάποιος για τις χοντρές γυναίκες στην παραλία, όλη η δημόσια σφαίρα τον κατακρίνει και λειτουργεί ενεργά για να κάνει ξεκάθαρο πως αυτές οι πρακτικές δεν είναι αποδεκτές.
Όταν αφορά άντρες όμως τα πράγματα είναι πάντα διαφορετικά. Όταν ένας άντρας λέει στην γυναίκα του ότι δεν μπορεί να βγει με τις φίλες της έξω είναι δυνάστης και τρανή απόδειξη της πατριαρχίας. Όταν μια γυναίκα λέει στον άντρα της ότι δεν μπορεί να βγει έξω με τους φίλους του είναι απλά “παντόφλα”, “αχ έτσι είναι οι σχέσεις και τι να κάνουμε” και “χαχαχα”. Όταν ένας άντρας κυνηγά ή επιλέγει μια όμορφη, νέα και επιτυχημένη γυναίκα είναι κλασικό παράδειγμα πατριαρχίας και αντικειμενοποίησης. Όταν μια γυναίκα κυνηγά η επιλέγει έναν όμορφο, νέο και επιτυχημένο άντρα είναι παράδειγμα δυναμικότητας, σπάσιμο των στερεοτύπων της ηλικίας και γυναικείας δύναμης. Απλά δεν μπορείς να νικήσεις.
Και μετα ηρθαν για τους κοντουσ.
Σε ένα άρθρο λοιπόν του guardian η φεμινίστρια Poppy Noor, μας ενημερώνει από το φεμινιστικό κοντρόλ πως η “πατριαρχία” δεν καταπιέζει μόνο τις γυναίκες αλλά αχ ας το παραδεχτούμε και τους άντρες. Μετά από αυτήν λοιπόν την τεράστια υποχώρηση περνάει σε μια ακόμα μεγαλύτερη. Προτείνει στις γυναίκες να δώσουν “μια ευκαιρία” στους κοντούς άντρες.
Μοστράροντας λοιπόν την φωτογραφία ενός κοντού άντρα που μια γυναίκα, που φαίνεται σαν να της ανακοίνωσαν μόλις ότι έχει καρκίνο στα κόκαλα, επιτρέπει να την αγκαλιάσει, η Noor μας ενημερώνει για τα “χαριτωμένα ψευδώνυμα” που οι γυναίκες δίνουν στους κοντούς άντρες στο ίντερνετ. Καταλήγει πως είναι ζήτημα “τοξικής αρρενωπότητας” το ότι οι γυναίκες γουστάρουν τους ψηλούς άντρες. Και εάν θέλουμε να λέγονται σωστές φεμινίστριες να ρίξουν και κανά ψίχουλο στους κοντούς. Μέσα σε ελάχιστες γραμμές οι Noor καταφέρνει να εκφράσει ξεδιάντροπα το φεμινιστικό ιδεολόγημα στον πολύ βασικό του πυρήνα:
Οι κοντοί άντρες δεν ενδιαφέρουν την Noor. Ούτε προτείνει στις φεμινίστριες αναγνώστριες της να νοιαστούν. Οι κοντοί άντρες είναι ένα εργαλείο της Noor για να αποδείξει την ύπαρξη της υποτιθέμενης “πατριαρχίας” και της “τοξικής αρρενωπότητας”. Καρφάκι δεν της καίγεται για τους κοντούς άντρες. Ούτε μια τρυφερή κουβέντα για το πιθανό μαρτύριο που περνάνε δεν βλέπουμε στο κείμενο της. Δεν διαβάζουμε ένα ανάγνωσμα που μας μιλάει για την ομορφιά της διαφορετικότητας. Για το πως οι άνθρωποι είναι άνθρωποι και όχι μια προκατασκευασμένη αντίληψη της ομορφιάς. Όχι. Διαβάζουμε ένα κείμενο που χρησιμοποιεί περισσότερο ακόμα τους ανθρώπους αυτούς για να σκορπίσει προπαγάνδα.
Τέλος ο τίτλος, η φωτογραφία αλλά και το ίδιο το κείμενο είναι διάχυτα από αλαζονεία, υπεροψία και πατροναριστικό ύφος. Η γυναίκα “κάνει χάρη” στον κοντό άντρα να του “δώσει μια ευκαιρία”. Όπως “δίνει ευκαιρία” και στον απένταρο και άνεργο άντρα εξάλλου. Κάνει υποχώρηση.
Κανει υποχωρηση που τον δεχεται για αυτo που ειναι.
Η ασύδοτη και προκλητική αυτή εργαλειοποίηση των ανθρώπων από τον φεμινισμό αρχίζει και γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Η χειριστικότητα μεταμορφώνεται σε “πολιτική” και ιδεολογία. Εσύ δεν μπορείς να έχεις γούστα, πρότυπα, βίτσια και επιλογές ως άντρας. Μόνο η γυναίκα μπορεί, εάν θέλει, να επιλέξει να πέσει στο επίπεδο σου και να σου δείξει όχι στοργή και αγάπη (προς Θεού) αλλά πολιτική αποδοχή συμπεριληπτικότητας. Να σου κάνει χάρη δηλαδή να είναι μαζί σου. Όχι για αυτό που είσαι αλλά για να αποδείξει την γυναικεία της υπεροχή. Κοντός ψαλμός αλληλούια.
