Το metoo κατέφτασε στην Ελλάδα. Ας φανταστούμε μια κοινωνία όπου τα εγκλήματα δεν χρειάζονται να αποδεικνύονται. Μια κοινωνία όπου οι καταγγελίες για ένα έγκλημα γίνονται ανώνυμα. “Αυτός προσπάθησε να με σκοτώσει 30 χρόνια πριν”. Μια κοινωνία που δεν λαμβάνει υπόψιν της τα στοιχεία για ένα έγκλημα αλλά πιστεύει χωρίς καμία αμφιβολία τις καταγγελίες. “Αυτός προσπάθησε να με σκοτώσει 30 χρόνια πριν, δεν μπορώ να το αποδείξω αλλά βάλτε τον φυλακή επειδή με πιστεύετε”. “Κάποιος υπουργός της τάδε κυβέρνησης προσπάθησε να με δολοφονήσει πριν από 30 χρόνια”.
Ας φανταστούμε τώρα πως στην ίδια κοινωνία το φάσμα του τι εννοούμε έγκλημα μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Η δολοφονία δεν είναι ανάγκη να είναι ακριβώς δολοφονία για να θεωρηθεί τέτοια. “Αυτός με κοίταξε και ένιωσα ότι ήθελε να με δολοφονήσει”. “Αυτός με έπεισε να κάνουμε μπάντζι τζάμπινκ, εγώ την ώρα που έπεφτα το μετάνιωσα, νόμιζα πως θα πεθάνω και άρα αυτός προσπάθησε να με δολοφονήσει”. “Με κέρασε μερικά ποτά, εγώ μετά οδήγησα μεθυσμένη και είχα τροχαίο και άρα αυτός προσπάθησε να με δολοφονήσει”. Όλα αυτά θα μας φαινόντουσαν αστεία και επικίνδυνα σε περίπτωση που οι κοινωνίες μας αποφάσιζαν να αντιμετωπίζουν με τέτοιο τρόπο τα εγκλήματα.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον βιασμό.
Σε αυτή την περίπτωση όλα τα παραπάνω φαντάζουν λογικά. Οι κοινωνίες μας πλέον τα δέχονται. Μια καταγγελία γίνεται αυτόματα πιστευτή, ακόμα και μετά από δεκαετίες, χωρίς απολύτως κανένα στοιχείο. Καριέρες και ζωές καταστρέφονται χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο. Και αυτό αποφασίσαμε πως ονομάζεται “ηθικό”.
Ας καλωσορίσουμε το metoo στην Ελλάδα.
Σε ένα άρθρο του Marie Claire που εκδόθηκε πριν από ένα μήνα η γνωστή Ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου παραχώρησε συνέντευξη της και μίλησε για την, όπως η ίδια υποστηρίζει, σεξουαλική παρενόχληση που δέχτηκε όταν ήταν 21 χρονών από παράγοντα της Ομοσπονδίας ιστιοπλοΐας. Η συνέντευξη αρχίζει με ένα ιστορικό του κινήματος του metoo και μας κάνει ξεκάθαρο από την πρώτη κιόλας παράγραφο πως “κάθε μορφή σεξουαλικής βίας είναι απερίφραστα καταδικαστέα, πόσο μάλλον όταν αυτή πηγάζει από τη θέση και την εξουσία που κατέχει ο άνδρας”. Το άρθρο μας κάνει ξεκάθαρο από την αρχή ακόμα πως η χειρότερη μορφή σεξουαλικής βίας είναι αυτή που προέρχεται “από τη θέση και την εξουσία που κατέχει ο άνδρας”.
Στην ηλικία των 21 λοιπόν η Σοφία Μπεκατώρου ισχυρίζεται πως βίωσε σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση από παράγοντα. Στο άρθρο μας εξηγεί πως είπε ένα όχι. Το οποίο δεν έγινε σεβαστό. Επαναλαμβάνει συνεχώς πως ήταν άντρας σε θέση ισχύος. Επαναλαμβάνει πως δεν περίμενε από αυτόν να της την πέσει.
Στην συνέντευξη δίδεται τεράστια σημασία στην υποτιθέμενη χειριστικότητα του άντρα. “Ο άνθρωπος αυτός μου ακούγεται πολύ χειριστικός” της εξηγεί η αρθρογράφος. Η Σοφία Μπεκατώρου μας εξηγεί πως είχε δυο επιλογές. Η πρώτη ήταν να του πει όχι, που δεν εισακούστηκε όταν του το είπε μια φορά, και η δεύτερη να τον βρίσει. Κάτι που δεν έκανε επειδή δεν ήθελε να “δυσκολέψει τους στόχους της”. Με λίγα λόγια μας εξηγεί πως προτίμησε να κάνει σεξ με έναν άνθρωπο που δεν τον γούσταρε επειδή δεν ήθελε να αντιμετωπίσει προβλήματα στην αθλητική της σταδιοδρομία. Προσωπικά θα προτιμούσα να χάσω την δουλειά μου από το να κάνω σεξ με έναν άνθρωπο που σιχαινόμουν. Έπειτα υπήρχε και μια τρίτη επιλογή.
Θα μπορούσε να σηκωθεί και να φύγει από το δωμάτιο.
Πουθενά στην περιγραφή της δεν μας λέει πως ο άντρας αυτός την κράτησε παρά την θέληση της, πως την κρατούσε σφιχτά, πως της άσκησε βία για να μην φύγει, πως είχε κλειδώσει την πόρτα του δωματίου ή κάτι τέτοιο. Με λίγα λόγια θα μπορούσε να σηκωθεί και να φύγει ανά πάσα στιγμή από το δωμάτιο εφόσον δεν ήθελε να κάνει σεξ μαζί μαζί του. Δεν έφυγε όμως.
Στην περιγραφή της εστιάζει την διαφορά ηλικίας που υπήρχε αναμεταξύ τους λες και αυτό είναι κάτι διεστραμμένο ή διαβολικό. Ένα σύνηθες αφήγημα του φεμινισμού. “Θα μπορούσα να είμαι η κόρη σου”. Η διαφορά ηλικίας ανάμεσα στον άντρα και την γυναίκα περιγράφεται ως άρρωστη. Λες και είναι κάτι κακό. Είναι μόνο όταν μια γυναίκα φλερτάρει έναν κατά πολύ νεότερο άντρα που η κοινωνία την θαυμάζει και την χειροκροτά. Ή όταν παντρεύεται έναν κατά πολύ μεγαλύτερο της πλούσιο άντρα που βλέπει ξαφνικά πως “ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά”. Όταν απλά ένας μεγαλύτερος άντρας επιθυμεί σεξ με μια μικρότερη γυναίκα τότε ξαφνικά η ορμή του αυτή περιγράφεται ως αρρωστημένη.
Παρά το γεγονός ότι είναι εντελώς φυσιολογική και έχει βιολογικές ρίζες.
Αποδεδειγμένα εδώ και δεκαετίες. Με αναμφισβήτητα δεδομένα από κυριολεκτικά εκατοντάδες επιστημονικές έρευνες.
Επίσης στο άρθρο όπως και στην καταγγελία δεν γίνεται κανένας απολύτως διαχωρισμός ανάμεσα στην πειθώ και τον εξαναγκασμό. Πουθενά δεν μας λέει η Σοφία Μπεκατώρου πως ο άντρας την εξανάγκασε να κάνει σεξ μαζί του. Πολλοί από εμάς μπορεί να πιεστήκαμε να κάνουμε σεξ. Ίσως επειδή το κάνουν όλοι. Ίσως επειδή είμασταν μαζί με κάποιον για πάρα πολλούς μήνες και το κορίτσι ή το αγόρι μας λέει πως μας αγαπάει και πως “ας το κάνουμε για αυτόν/ην” και εμείς λέμε οκ θα το κάνω για σένα και ας μην είμαι έτοιμος/η. Επιτρέψαμε δηλαδή στον σύντροφο μας να μας πείσει να κάνουμε σεξ.
Δεν εξαναγκαστήκαμε να κάνουμε σεξ. Αυτό απλά θέλει να μας πείσει το metoo στην Ελλάδα.
Μία ερώτηση που κάνει μία από αυτές τις φεμινιστικές ψευδοέρευνες για τους βιασμούς είναι “πιεστήκατε να κάνετε σεξ από λέξεις ή πράξεις του άντρα, αλλά χωρίς απειλή και σωματική βία”; Αυτή λοιπόν η ερώτηση συγχέει ξανά τον εξαναγκασμό με το φλέρτ, τις υποσχέσεις, τα δώρα, τις ρομαντικές κινήσεις, το δείπνο στο εστιατόριο κτλ. Μια γυναίκα που δέχεται να πειστεί μετά από όλα αυτά να κάνει σεξ δεν έχει εξαναγκαστεί.
Έχει πειστεί να κάνει σεξ.
Δεν είναι τυχαίο το ότι παραπάνω από 55% των γυναικών που συμμετείχαν σε αυτή την έρευνα απάντησαν θετικά σε αυτή την ερώτηση.
Στην ίδια έρευνα η βασική ερώτηση είναι “Θα λέγατε ότι η πρώτη σας σεξουαλική εμπειρία με έναν άντρα ήταν εθελοντική ή όχι; Με άλλα λόγια η σεξουαλική πράξη έγινε με την δική σας ελεύθερη βούληση ή όχι”; Βλέπουμε δηλαδή πως η έρευνα δεν ξεκαθαρίζει τι ακριβώς θεωρεί ως εξαναγκασμό. Που συνήθως εξαναγκασμός γίνεται με την χρήση βίας ή απειλής. Όχι. Η έρευνα ρωτάει εάν οι γυναίκες “θεώρησαν” ότι εξαναγκάστηκαν να κάνουν σεξ. Η ίδια η αρχική ερώτηση είναι προβληματική μιας και θεωρεί πως οποιοδήποτε όριο στην ελευθερία είναι εξαναγκασμός.
Όμως αυτό δεν ισχύει.
Μπορεί κάποιος να διαλέξει με την ελεύθερη βούληση του να κάνει κάτι το οποίο δεν ήταν ξεκάθαρα δική του επιλογή. Ένας φίλος μου θέλει να παραγγείλουμε πίτσα. Εγώ δεν θέλω, αλλά στο τέλος ενδίδω και του λέω πως οκ ας παραγγείλουμε πίτσα μιας και το θέλει τόσο πολύ. Μπορώ να πω λοιπόν με σιγουριά πως το ότι παράγγειλα πίτσα δεν ήταν δική μου επιλογή. Όμως έδωσα την συγκατάθεση μου σε αυτό. Και θα ήταν παράλογο να υποστηρίξω μετά το γεύμα πως ο φίλος μου με “εξανάγκασε” να φάω πίτσα.
Όσο και να επέμενε θα μπορούσα να πω όχι.
Όμως επέλεξα να πω ναι επειδή η ζωή μας είναι γεμάτη με τέτοιου είδους κοινωνικές συμβάσεις. Και το σεξ βρίσκεται μέσα σε αυτό το φάσμα των κοινωνικών διαπραγματεύσεων. Συχνά πχ χρησιμοποιείτε ως ανταμοιβή ή τιμωρία. Συνήθως από τις γυναίκες.
Με λίγα λόγια έχουμε, υποθετικά, έναν άντρα ο οποίος την πέφτει σε μια 21χρονη αθλήτρια και προσπαθεί να την πείσει να κάνουν σεξ. Δεν την απειλεί, δεν την κρατά παρά την θέληση της και δεν της λέει πως εάν δεν υποκύψει θα της καταστρέψει την καριέρα. Ενώ λοιπόν θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να σηκωθεί και να φύγει από το δωμάτιο η Σοφία Μπεκατώρου επέλεξε να κάτσει μέσα στο δωμάτιο και να κάνει σεξ με έναν άντρα που δεν γούσταρε επειδή υπέθεσε πως εάν δεν το έκανε θα καταστρέφονταν η καριέρα της. Αυτό εξάλλου μας λέει και η ίδια στην συνέντευξη. Επίσης μας λέει πως ο φίλος της στον οποίο εκμυστηρεύτηκε το περιστατικό αποσιώπησε κακούργημα. Που είναι ποινικά κολάσιμο.
Και αυτό πλέον κάνει τον γύρο του ίντερνετ ως βιασμός. Εισάγοντας δυναμικά το metoo στην Ελλάδα.
Γιατί μπορεί το άρθρο όπως και η ίδια η Σοφία Μπεκατώρου να περιγράφουν το περιστατικό ως σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση, παρόλα αυτά πλέον στο facebook, και σε δεκάδες άλλα άρθρα το περιστατικό περιγράφεται ως βιασμός.
Και όλα αυτά, χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο πως όλα όσα περιγράφει η Σοφία Μπεκατώρου έχουν όντως συμβεί. Προσοχή εδώ.
Δεν αμφισβητώ πως μπορεί όντως να έχουν συμβεί όσα περιγράφει.
Δεν μπορώ όμως παρά να ασκήσω κριτική σε κάτι που περιγράφεται ως βιασμός την στιγμή που τίποτα από όσα μας έχει περιγράψει δεν δείχνει κάτι τέτοιο. Μπορεί να θεωρηθεί βιασμός εφόσον είχε πει όχι, μόνο βάση της πολύ πρόσφατης αναθεώρησης του βιασμού βάση της θετικής συναίνεσης. Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το ότι δεν σηκώθηκε να φύγει. Ούτε κάνει τις ορμές του άντρα “άρρωστες”.
Τέλος όταν ο Σύλλογος ιστιοπλοΐας κάλεσε την Σοφία Μπεκατώρου να υποδείξει ποιος είναι υπεύθυνος για όλα αυτά, μια πολύ λογική απάντηση μιας και θίγεται το όνομα του Συλλόγου, όλο το ίντερνετ θεώρησε την απάντηση αυτή απαράδεχτη. Δηλαδή όλοι αυτοί που κατηγόρησαν τον Σύλλογο για victim blaiming δεν θα ζητούσαν ακριβώς το ίδιο εάν μια γυναίκα ή άντρας κατηγορούσε τον σύλλογο, κόμμα, οικογένεια ή επιχείρηση τους για κάποιο έγκλημα; Τι πιο φυσιολογικό από τον Σύλλογο ιστιοπλοΐας να ζητά το όνομα του υποτιθέμενου δράστη από την Σοφία Μπεκατώρου, ώστε να διωχθεί αυτός βάση του νόμου και να αποφασίσει το Δικαστήριο για όλα αυτά;
Όταν δε το όνομα του άντρα που κατηγορεί ο Σοφία Μπεκατώρου για σεξουαλική παρενόχληση βγήκε στην φόρα σύσσωμο το ίντερνετ άρχισε να τον περιφέρει δημόσια ως προκαταδικασμένο βιαστή. Όχι ως κάποιον που κατηγορείται για σεξουαλική παρενόχληση ή έστω για βιασμό. Αλλά ως βιαστή. Πλέον δηλαδή ο όχλος και τα ΜΜΕ έχουν σε μερικές μόλις ώρες προδικάσει πως μιλάμε για έναν βιαστή ο οποίος βάση των ίδιων των λεγόμενων της, ούτε εξανάγκασε, ούτε εκβίασε και ούτε απείλησε την Σοφία Μπεκατώρου να κάνει σεξ μαζί του. Ακόμα και ο Πρωθυπουργός πήρε επίσημη θέση, σερφάροντας στα κύματα του όχλου που φωνάζει ένοχος και κατανομάζοντας κι αυτός τον άντρα ως “θύτη”. Και παίρνοντας ως δεδομένες τις κατηγορίες της. Όπως προστάζει το metoo πλέον και στην Ελλάδα.
Δείχνωντας έτσι πόσο εύκολο είναι να καταστραφεί ένας άντρας σε μερικές μόνο ώρες με μια απλή κατηγορία από γυναίκα.
Όλοι και όλες ρωτάνε τι θα γινόταν εάν αυτό είχε συμβεί στις κόρες τους. Κανείς όμως δεν ρωτά τι θα γινόταν εάν όλο αυτό συμβεί στους άντρες, τους γιούς ή τους πατέρες τους. Όταν 25 χρόνια μετά μια πρώην φιλενάδα του αδερφού τους υποστηρίξει πως κάποτε αυτός της πρότεινε να κάνουν σεξ, αυτή είπε αρχικά όχι αλλά αυτός επέμενε και στο τέλος έκαναν σεξ. Και πως αυτό είναι εντέλει βιασμός. Επειδή αυτή στην πραγματικότητα δεν ήθελε αλλά ο άντρας την έψησε ή θεώρησε πως θα έχανε την δουλειά της ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.
Επίσης κανείς δεν αμφισβητεί τα λεγόμενα της και όποιος το κάνει θεωρείται αυτόματα συνένοχος στο υποτιθέμενο έγκλημα. Παρά το γεγονός ότι τον τελευταίο μόλις χρόνο στην Ελλάδα είχαμε 10 άντρες που αθωώθηκαν μετά από κατηγορίες για βιασμό. Σε δυο μάλιστα από τα περιστατικά φάνηκε πως η ψευδής κατηγορία έγινε με δόλο. Ένας από τους κατηγορούμενους ήταν μάλιστα παραπληγικός με 80% αναπηρία και δεν ήταν καν σεξουαλικά ικανός. Πρόσφατα επίσης μια γυναίκα κατηγόρησε δυο άντρες ότι την απήγαγαν και μετά την βίασαν. Λίγο αργότερα ήρθαν νέα στοιχεία στην υπόθεση από βίντεο βενζινάδικου που δείχνει την γυναίκα να μπαίνει οικειοθελώς στο αυτοκίνητο των αντρών και φαίνεται να τους γνώριζε. Με λίγα λόγια είπε ψέματα για την υποτιθέμενη απαγωγή της και εάν δεν υπήρχε αυτό το βίντεο από τυχαία κάμερα σε κατάστημα τότε θα είχαν ήδη καταδικαστεί για ένα έγκλημα που δεν διέπραξαν. Κάτι για το οποίο το νεόφερτο metoo στην Ελλάδα αδιαφορεί.
Πριν λίγους μήνες επίσης αποφυλακίστηκε μετά από 6.5 χρόνια φυλάκισης ένας προπονητής πολεμικών τεχνών που είχε κατηγορηθεί για αποπλάνηση και ασέλγεια ανηλίκου. Και ο λόγος που παρέμεινε στην φυλακή είναι όπως διαβάζουμε ότι δεν δόθηκε αρκετή σημασία στα στοιχεία αλλά στην κατηγορία. Το metoo στην Ελλάδα φυσικά δεν νοιάζεται για την άδικη φυλάκιση όλων αυτών των αντρών.
Όλοι αυτοί οι άντρες καταδικάστηκαν από την κοινή γνώμη πριν καν δικαστούν.
Στο όνομα του ιερού πολέμου που κήρυξε ο φεμινισμός στους άντρες. Χάρις στους νέους κανόνες “εγκληματολογίας” που πλέον εισάγει το metoo και στην Ελλάδα στιγματίστηκαν ως βιαστές. Και κάποιοι από αυτούς προφυλακίστηκαν μέχρι και για 17 μήνες. Τίποτα από όσα ισχυρίζονται οι φεμινίστριες για την υποτιθέμενη κουλτούρα βιασμού δεν βλέπουμε να ισχύει. Αντιθέτως βλέπουμε οι κατηγορίες για βιασμό να γίνονται αυτόματα πιστευτές από όλους. Να αναπαράγεται η προδικασμένη ενοχή των κατηγορούμενων στα ΜΜΕ. Να παίρνει επίσημη θέση μέχρι και ο Πρωθυπουργός. Και σε μερικές ώρες να έχει καταστραφεί η υπόληψη ενός άντρα με μια απλά αστοιχείωτη κατηγορία. Που όπως είδαμε πιο πάνω δεν εμπεριείχε καν εξαναγκασμό.
Και εάν κάτι τέτοιο έγινε σε λίγες μόνο ώρες σε κάποιον τόσο πλούσιο και τόσο δυνατό, πόσες ώρες νομίζετε πως θα χρειαστεί για να γίνει το ίδιο σε εσάς; Τους αδερφούς και πατεράδες σας; Τους γιους σας;
Η λογική έχει πλέον εξαφανιστεί από τις κοινωνίες μας εξαιτίας της προπαγάνδας του φεμινισμού. Οποιαδήποτε λογική σκέψη που θα κάναμε για οποιοδήποτε άλλο έγκλημα γίνεται αέρας. Μιας και ο φεμινισμός προστάζει πως δεν πρέπει ποτέ να αμφισβητούμε τα όσα λέει μια γυναίκα. Πως δεν χρειάζονται στοιχεία για τις κατηγορίες της. Πως βιασμός είναι κάτι που θα μπορούσε να αποφύγει κάποια φεύγοντας απλά από ένα δωμάτιο. Πως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άντρες που τολμάνε να επιθυμούν νεαρότερες γυναίκες είναι “άρρωστοι”. Πως οι γυναίκες δεν εκμεταλλεύονται ποτέ σεξουαλικά τους άντρες στον χώρο εργασίας για να εξελιχθούν επαγγελματικά. Και πως οποιαδήποτε προσπάθεια να μιλήσουμε για το τεκμήριο της αθωότητας είναι βρώμικη και εγκληματική. Το metoo στην Ελλάδα μόλις ξεκίνησε.
