Απάντηση στον Υπουργό Δικαιοσύνης για τον νεολογισμό “γυναικοκτονία”.

γυναικοκτονία

Απάντηση στον Υπουργό Δικαιοσύνης για τον νεολογισμό “γυναικοκτονία”.

Κύριε Υπουργέ, σήμερα σε άρθρο διάβασα ότι αναφερθήκατε στον νεολογισμό “γυναικοκτονία”. Λέγοντας πως «Η συζήτηση για την τυποποίηση του αδικήματος της γυναικοκτονίας παραμένει ανοιχτή. Αυτόν τον δημόσιο διάλογο παρακολουθεί η αρμόδια επιστημονική επιτροπή για την παρακολούθηση του Ποινικού Κώδικα».

Σε μια Δημοκρατική χώρα Δικαίου όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο. Στο άρθρο 4 του Ελληνικού Συντάγματος αναφέρεται “οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου”. Με λίγα λόγια στην χώρα μας, όπως και στις υπόλοιπες Δυτικές κοινωνίες ο νόμος αντιμετωπίζει ισότιμα τους πολίτες. Ανεξαρτήτως του φύλου τους, του σεξουαλικού τους προσανατολισμού, της καταγωγής τους, γενετήσιων χαρακτηριστικών τους, του θρησκεύματος τους ή των πολιτικών πεποιθήσεων τους. Δεν υπάρχει νόμος που να τιμωρεί περισσότερο ή λιγότερο ανθρώπους βάση αυτών τους των χαρακτηριστικών. Ή που να θεωρεί πως κάποια από αυτές τις ομάδες είναι περισσότερο ή λιγότερο επιρρεπής στο έγκλημα. Εν ολίγοις όταν ένας άνθρωπος καλείται για να κριθεί για τις πράξεις του σε ένα Δικαστήριο, όλα αυτά του τα χαρακτηριστικά είναι αόρατα απέναντι στον νόμο. Που καλείται μέσω των εκπροσώπων του να τον τιμωρήσει βάση των πράξεων του και όχι αυτών του των χαρακτηριστικών.

Την ίση αυτή μεταχείριση των Ελλήνων πολιτών απέναντι στον νόμο είναι που προσπαθεί να αλλάξει ο όρος “γυναικοκτονία”.

Ο όρος “γυναικοκτονία” θεωρεί πως οποιαδήποτε δολοφονία γυναίκας από άντρα στο οικογενειακό πλαίσιο (και πολλές φορές ούτε καν σε αυτό), είναι ένα έγκλημα μίσους. Ένα έγκλημα δηλαδή που πηγάζει από μίσος απέναντι στο φύλο των γυναικών. Και όχι από άλλα κίνητρα, για παράδειγμα ζήλια ή οικονομικούς λόγους. Και που ποτέ δεν πράττεται εν βρασμό ψυχής. Αλλά από μια υποτιθέμενα μεθοδευμένη “πατριαρχική” κουλτούρα. Που μαθαίνει στους άντρες να θεωρούν τις γυναίκες και την ζωή τους κατώτερες. Είναι ένας όρος λοιπόν που πηγάζει ξεκάθαρα από μια φεμινιστική θεωρία. Που δεν έχει καμία απολύτως επιστημονική βάση και που είναι στον πυρήνα της μισανδρική. Εφόσον προϋποθέτει ότι όλοι οι άντρες μισούν τις γυναίκες. Και άρα όταν τις σκοτώνουν ο μόνος λόγος είναι αυτό τους το μίσος.

Χρησιμοποιώντας  λοιπόν αυτή την φεμινιστική θεώρηση του κόσμου, οι φεμινίστριες προσπαθούν εδώ και καιρό με όπλο τους συγκεκριμένους αριθμούς να αλλάξει το Σύνταγμα και την Ελληνική Νομοθεσία. Ώστε αυτά να αποδεχτούν την πατριαρχική θεωρία των φεμινιστριών, και να ισοπεδώσουν έτσι το Κράτος Δικαίου. Και αυτό επειδή εισάγουν μια “έμφυλη” διάσταση στην δολοφονία η οποία δεν αγγίζει τις γυναίκες. Οι γυναίκες δηλαδή που δολοφονούν μέσα στο οικογενειακό πλαίσιο συνεχίζουν να απολαμβάνουν δίκαιης μεταχείρισης από τον νόμο. Συνεχίζουν να μπορούν να επικαλεστούν αυτοάμυνα, μετατραυματικό στρες, κακοποίηση, οικονομικούς λόγους ως κίνητρα. Και όχι κάποιο υποτιθέμενο μίσος απέναντι τους το οποίο έχει υποθετικά “καλλιεργήσει” η κοινωνία μας. Και που προπαγανδίζει ο νεολογισμός “γυναικοκτονία”.

Λίγους μήνες πριν μια γυναίκα δολοφόνησε τον πρώην άντρα της μαζί με την κόρη της.

Και ενώ αυτή καταδικάστηκε σε ισόβια, η κόρη της καταδικάστηκε σε 6 χρόνια με αναστολή για να “παρακολουθήσει την σχολή της”. Δηλαδή μια γυναίκα βοήθησε στην δολοφονία του πατέρα της και είπε ψέματα ότι την κακοποιούσε. Και ενώ προσπάθησε να συγκαλύψει το έγκλημα αλλοιώνοντας την σκηνή του εγκλήματος, αφέθηκε ελεύθερη. Πόσο προκλητικό είναι λοιπόν όταν η Δικαιοσύνη τιμωρεί κατά αυτό τον τρόπο τα εγκλήματα κατά των αντρών, να συζητάμε για μισανδρικούς νεολογισμούς στον Ποινικό Κώδικα;

Εκτός αυτού, ο μισανδρικός νεολογισμός “γυναικοκτονία” προσπαθεί να παρουσιάσει ως τεράστιο πρόβλημα το θέμα των δολοφονιών των γυναικών στο οικογενειακό πλαίσιο. Κάτι που είναι τερατωδώς αναληθή. Η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση δολοφονιών γυναικών στην Ευρώπη συγκριτικά με τον πληθυσμό της.

Στην Ελλάδα το 2022 μετράμε μέχρι στιγμής τρεις δολοφονίες γυναικών από τους συντρόφους τους. Και τρεις δολοφονίες αντρών από τις συντρόφους τους. Επίσης σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΑ τα τελευταία έτη έχουν δολοφονηθεί 57 γυναίκες από άντρες στο οικογενειακό πλαίσιο και 28 άντρες και 5 παιδιά από γυναίκες στο οικογενειακό πλαίσιο. Γιατί οι δολοφονίες των γυναικών πρέπει να διαχωριστούν στον Ποινικό Κώδικα ως κάτι διαφορετικό; Εκτός αυτού στην Ελλάδα τα έτη 2015-2020 σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΑ όλες οι παιδοκτονίες και βρεφοκτονίες, έχουν αποκλειστικά ως θύτες γυναίκες, κυρίως τις μητέρες τους. Χρειάζεται και εκεί λοιπόν να εισαχθεί στον Ποινικό Κώδικα ένας νεολογισμός; Που να εκφράζει ανάλογα την πολιτική πεποίθηση, ανάλογη με αυτή του φεμινισμού για τις “γυναικοκτονίες”; Πως οι γυναίκες δηλαδή δολοφονούν τα παιδιά τους επειδή τα μισούν; Και επειδή μεγαλώνουν σε κοινωνίες που τους μαθαίνουν πως η ζωή τους δεν έχει αξία;

Αυτή ακριβώς είναι η απαίτηση όλων αυτών των φεμινιστικών οργανώσεων.

Επιθυμούν να εισαχθεί στον Ποινικό Κώδικα ο αντιεπιστημονικός αυτός νεολογισμός, που καμία επιστημονική έρευνα και ποτέ δεν έχει αποδείξει τους μισανδρικούς και πολιτικούς ισχυρισμούς της. Η φεμινιστική θεωρία θεωρεί τους άντρες συλλήβδην μισογύνηδες που δολοφονούν “απλά επειδή έχουν εξουσία και μισούν τις γυναίκες”. Και δεν έχει καμία απολύτως θέση στο νομικό πλαίσιο μιας Δημοκρατικής χώρας.

Η Ελλάδα βρίσκεται στις 12 χώρες παγκοσμίως με απόλυτα ίσα νομικά δικαιώματα ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες. Σε μια χώρα λοιπόν με απόλυτα ίσα νομικά δικαιώματα ανάμεσα στα δυο φύλα, και που έρχεται τελευταία στην κατάταξη δολοφονιών γυναικών στην Ευρώπη, καλείστε να αναθεωρήσετε τον Ποινικό Κώδικα. Ώστε να ικανοποιήσετε φεμινιστικές οργανώσεις που προπαγανδίζουν με αφάνταστα αντιεπιστημονικό τρόπο, ότι ζούμε σε μια χώρα που οι άντρες μαθαίνουν να μισούν τις γυναίκες. Και πως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τις δολοφονούν.

Το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας είναι πολύ σοβαρό.

Όμως η διαχείριση του από τις φεμινιστικές οργανώσεις δεν είναι άλλη παρά η μεθοδευμένη απόκρυψη των επίσημων επιστημονικών στοιχείων. Έρευνα που διεξάχθηκε σε χώρες της Ευρώπης έδειξε πως στην Ελλάδα η ενδοοικογενειακή βία κατά των αντρών έχει τεράστια ποσοστά. Στην Ελλάδα βρέθηκε το μεγαλύτερο ποσοστό ψυχολογικής βίας σε άντρες στις χώρες αυτές. Έδειξε επίσης πως οι άντρες δέχονται πιο συχνά σωματική επίθεση από τις συντρόφους τους από ότι οι γυναίκες. Παρόλα αυτά οι κακοποιημένοι άντρες δεν έχουν καμία απολύτως δομή για να απευθυνθούν για την βία που δέχονται. Και δεν έχουν καμία απολύτως στήριξη από το κράτος.

Τέλος οφείλω να σας ενημερώσω πως οι πολιτικές που μειώνουν την ενδοοικογενειακή βία όπως και τις δολοφονίες των γυναικών, είναι αυτές ακριβώς που οι φεμινιστικές οργανώσεις δεν επιθυμούν να εφαρμοστούν. Για παράδειγμα η συνεπιμέλεια την οποία φέρατε στην Ελληνική πραγματικότητα, και που τόσο σθεναρά πολέμησαν όλες αυτές οι φεμινιστικές οργανώσεις. Παρουσιάζοντας μάλιστα τον ψευδή ισχυρισμό ότι η συνεπιμέλεια θα “αυξήσει” την ενδοοικογενειακή βία. Τον ψευδή ισχυρισμό αυτόν, με τον οποίο προσπάθησαν πέρυσι να εκβιάσουν την απόρριψη του νόμου για την συνεπιμέλεια, έχει καταρρίψει επιστημονική έρευνα.

Στην Ισπανία με την ψήφιση του ίδιου νόμου και με την πάροδο λίγων μόλις ετών, μετρήθηκε πως η ενδοοικογενειακή βία μειώθηκε κατά 50%, όπως επίσης και οι δολοφονίες των γυναικών. Και για αυτόν τον λόγο εξάλλου, όπως και για τον αυτονόητο σεβασμό απέναντι στα δικαιώματα των πατεράδων να μεγαλώνουν και αυτοί τα παιδιά τους, θα πρέπει ο νόμος για την συνεπιμέλεια που εσείς ο ίδιος φέρατε στην Ελληνική πραγματικότητα, να αρχίζει επιτέλους να εφαρμόζεται από τα Δικαστήρια.

Ένα Δημοκρατικό κράτος πρόνοιας, πρόληψης και Δικαίου οφείλει να αναγνωρίζει τα επιστημονικά δεδομένα και όχι τις απαιτήσεις μίσανδρων ομάδων.

Οι ισχυρισμοί λοιπόν των φεμινιστικών οργανώσεων για το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας ήταν τότε για την συνεπιμέλεια, και παραμένουν και τώρα για τον νεολογισμό της “γυναικοκτονίας” αντιεπιστημονικές και μισανδρικές. Ο νεολογισμός “γυναικοκτονία” είναι ένας μισανδρικός, αντιεπιστημονικός όρος που προπαγανδίζει ότι ζούμε σε μια κοινωνία που “εκπαιδεύει” τους άντρες να δολοφονούν τις γυναίκες. Απλά επειδή αυτοί είναι άντρες και απλά επειδή αυτές είναι γυναίκες. Απειλεί τις ισότιμες σχέσεις πολίτη-κράτους και υπονομεύει την αντρική αξιοπρέπεια. Και έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με όλα τα επιστημονικά δεδομένα για την χώρα μας. Και για τους λόγους αυτούς δεν έχει καμία απολύτως θέση στον Ελληνικό Ποινικό Κώδικα. Με εκτίμηση.

Related Posts

Leave a comment