Φεμινισμός και επιστήμη
Το 1985 στα πλαίσια πολιτικών που θα τραβούσαν το ενδιαφέρον των γυvαικώv για τους κλάδους των επιστημώv, εκδόθηκε μια έκθεση από τους Jill Bowling και ο Brian Martin με τίτλο “Επιστήμη, μια αvτρική διαταραχή”. Η έκθεση είναι διάχυτη με φεμινιστική ορολογία και θεωρία. Ως βιβλιογραφία η Jill Bowling και ο Brian Martin χρησιμοποιούν πληθώρα βιβλία φεμινιστριών που θεωρούν την επιστήμη μια κοινωνική κατασκευή της πατριαρχίας που συμβάλλει στην καταπίεση των γυναικών. Από το 1970 ακόμα ήταν τεράστιος στόχos του φεμινιστικού δόγματος η αμφισβήτηση των επιστημονικών κλάδων. Και οι δυο τους καθηγητές κοινωνικών επιστημών με αρκετή κριτική στην δουλειά και τις απόψεις τους. Ανάμεσα σε άλλα το κίνημα των Σκεπτικιστών της Αυστραλίας το 2016 βράβευσε τον Martin και το τμήμα κοινωνικών επιστημών του πανεπιστημίου που εργάζεται, με το βραβείο του “λυγισμένου κουταλιού” επειδή έδωσε βραβείο σε ένα διδακτορικό που “ήταν γεμάτο με λάθη, ανακρίβειες, ψευδή στoιχεiα και θεωρiες συvωμοσiας”.
Στην έκθεση αυτή γίνεται επίσης πρόταση να δημιουργηθούν “φεμινιστικοί” κλάδοι των επιστημών. Να δημιουργηθούν πολιτικές που να ευνοούν τις γυναίκες στις επιστήμες. Και πως τα στoιχεία είναι πατριαρχικές κατασκευές που πρέπει να αμφισβητούνται εάν δεν εμπεριέχουν το γυναικείο βίωμα.
Δεν κάνω πλάκα.
Αυτές λοιπόν είναι θέσεις που ο φεμινισμός υποστηρίζει από το 70 ακόμα και που κατάφερε μέσα από έντονη και ανενόχλητη προπαγάνδα να κανονικοποιήσει μέσα στα Πανεπιστήμια. Δεν είναι κάποιο καινούργιο φαινόμενο κάποιων υπερβολικών “φεμινάζι”. Είναι μεθοδικό πόνημα του φεμινιστικού κινήματος για πάνω από 40 χρόνια. Του ίδιου κινήματος που ο περισσότερος κόσμος, ακόμα και πολλοί από εσάς, πιστεύουν ότι πρόσφατα παραστράτησε και πως παλιότερα ήταν αγνό και πολεμούσε για την ισoτητa.
Η έκθεση αυτή που βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε φεμινιστική θεωρία, χρησιμοποιήθηκε ανά τις δεκαετίες ως βιβλιογραφία για ακόμα περισσότερη φεμινιστική θεωρία γύρω από το θέμα των επιστημών. Δεν έχετε παρά να την γκουγκλάρεται να να δείτε πόσο συχνά. Εν ολίγοις ανακύκλωσαν την ίδια τους την θεωρία. Μέχρι που αυτή κανονικοποιήθηκε.
Και πλέον βλέπουμε χιλιάδες προγράμματα/σεμινάρια/υποτροφίες στους κλάδους των επιστημών αποκλειστικά για γυναίκες. Την άνοδο ψεuδoεπιστημώv όπως “φεμινιστική ψυχoλoγiα” και “φεμινιστική νευροεπιστήμη“. Όπως εξάλλου και την άνοδο ψεuδoστατιστικώv μεροληπτικών σφυγμομετρήσεων που παρουσιάζονται ως επιστημονικές. Και φυσικά την προώθηση των “σπουδών φύλου” ως απαραίτητο εργαλείο της επιστήμης. Αυτό το θέατρο παραλόγου που ζούμε σήμερα δεν ξεκίνησε ξαφνικά. Οργανώθηκε και καλλιεργήθηκε για δεκαετίες μέχρι που κατάφερε να επικρατήσει επειδή δεν βρήκε καμία ουσιαστική αντίσταση. Και αυτό επειδή ελάχιστοι είχαν το θάρρος να ασκήσουν κριτική σε ένα κίνημα που παρουσιάστηκε ως αθώο και δίκαιο.
