Εάν ο φεμινισμός ήταν μια γυναίκα θα χρειάζονταν άμεσα γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία. Οποιαδήποτε αντιπαράθεση στο φεμινιστικό δόγμα αντιμετωπίζεται άμεσα με επίθεση, συκοφαντία και κοινωνικό αποκλεισμό. Οι φεμινίστριες επιμένουν πως οι γυναίκες είναι καταπιεσμένες και αδύναμες. Ότι ζουν με έναν συνεχή φόβο βιασμού και βίας και πως βιώνουν συστημική διάκριση, σεξισμό και υποτίμηση. Φυσικά ακόμα και εάν οποιαδήποτε γυναίκα αρνηθεί τα παραπάνω, μεταμορφώνεται αυτόματα σε όργανο της πατριαρχίας και μισογυνιστικό εργαλείο. Όλες αυτές οι ψυχικά ανισόρροπες συμπεριφορές και νοσηρή αντίληψη για τον κόσμο είναι άμεσα συνδεδεμένες με ποικίλες γνωστικές παραμορφώσεις. Ο φεμινισμός χρειάζεται γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία. Η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία είναι ένας τύπος θεραπείας που βασίζεται στην υπόθεση ότι οι δυσκολίες και οι δυσπροσαρμοστικές συμπεριφορές δεν προκύπτουν από το περιβάλλον αλλά είναι το αποτέλεσμα μιας παράλογης ερμηνείας του κόσμου. Οι φεμινίστριες υποφέρουν επειδή έχουν παράλογες, ανακριβείς ιδέες.
Ας δούμε δέκα λόγους γιατί:
1. Πολωμένη σκέψη.
– Ένα άτομο με αυτό το διχοτομημένο μοτίβο σκέψης συνήθως βλέπει τα πράγματα είτε ως «άσπρα» ή ως «μαύρα». Όλα είναι μόνο καλά ή κακά, σωστά ή λάθος, το ποτήρι είναι πάντα γεμάτο ή άδειο.
“Εάν δεν είσαι φεμινιστής είσαι κατά της ισότητας. Όλα ή τίποτα. Άσπρο και μαύρο”. Ο φεμινισμός διακατέχεται από μια ολική αδυναμία να διακρίνει τις γκρίζες ζώνες σε όλα τα θέματα. Κάτι είναι σωστό ή λάθος, καλό ή κακό. Κάτι που τις οδηγεί σε οριακές συμπεριφορές και συναισθήματα. Για παράδειγμα οι αναφορές σε άντρες θύματα ενδοοικογενειακής βίας αντιμετωπίζονται ως ακύρωση των γυναικών θυμάτων και όχι ως ένα ουσιαστικό θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
2. Υπεργενίκευση.
– Όταν υπεργενικεύουμε, μπορεί να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα που να βασίζεται μόνο σε ένα ή δύο μεμονωμένα περιστατικά, παρά το γεγονός ότι η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη για να οδηγήσει σε τέτοιες γενικεύσεις.
“Όλοι οι άντρες είναι καταπιεστές”. Η εξαίρεση γίνεται ο κανόνας που εφαρμόζεται στον μισό πληθυσμό του πλανήτη. Οι πράξεις του ενός μεταφέρονται σε όλους. Το “όχι όλοι οι άντρες”, η φωνή της λογικής δηλαδή, θεωρείται δικαιολογία και χλευάζεται. Οι βιαστές δεν είναι απλά βιαστές αλλά άντρες. Σε ένα πλαίσιο γενίκευσης που όλα τα επιστημονικά στοιχεία δείχνουν το ακριβώς αντίθετο, οι φεμινίστριες επιμένουν πως όλοι οι άντρες είναι βιαστές. Εσύ είσαι ο βιαστής τραγουδάνε δείχνοντας σε. Και πως όλες οι γυναίκες είναι πιθανά θύματα τους.
3. Φιλτράρισμα.
– Αυτή η γνωστική στρέβλωση η οποία είναι παρόμοια με την παράβλεψη της θετική πλευράς, συμβαίνει όταν ένα άτομο αποκλείει πληροφορίες, θετικές ή αρνητικές.
“Πηγες”; Οποιαδήποτε αντιπαράθεση με οποιαδήποτε φεμινίστρια που δεν έχει ποτέ στην ζωή της διαβάσει ούτε μια έρευνα ξεκινά με την απαίτηση της να της αποδείξεις τα αυτονόητα. Πως για παράδειγμα και οι γυναίκες ασκούν βία ή δολοφονούν. Την ίδια ακριβώς στιγμή που οι δικές της αποδείξεις προέρχονται από ψευδοέρευνες που δεν συμπεριλαμβάνουν μέσα άντρες ως θύματα, εξετάζουν μόνο τον σεξισμό στις γυναίκες κτλ. Υπάρχουν για παράδειγμα παραπάνω από 200 έρευνες που έχουν αποδείξει πως η ενδοοοκογενειακή βία είναι ισόποση, αλλά η φεμινίστρια τις φιλτράρει κρατώντας την μία που συμβαδίζει με τις μυθοπλασίες της και επιβεβαιώνει την πολωμένη σκέψη της, αγνοώντας επιδεικτικά την πραγματικότητα.
4. Ετικετοποίηση.
– Αυτή η πρακτική είναι ένας σοβαρός τύπος υπεργενίκευσης και ετικετοποιεί ένα άτομο ή και ακόμα έναν ολόκληρο πληθυσμό, με βάση μια εμπειρία ή ένα γεγονός.
“Όλοι οι άντρες είναι τοξικοί. Τοξική αρρενωπότητα. Όλες οι γυναίκες είναι θύματα”. Το ατύχημα της γέννησης αποδίδει συγκεκριμένες ετικέτες που χρησιμοποιούνται από τον φεμινισμό για να δείξει στον κόσμο πόσο “κακοί” είναι οι άντρες. Οι ίδιες όμως ετικέτες δεν χρησιμοποιούνται ποτέ στις γυναίκες που συμπεριφέρονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Για παράδειγμα μια μητέρα που δολοφονεί το βρέφος της δεν είναι τοξική, κακιά ή εγκληματίας αλλά θύμα, ψυχικά ασθενής και χωρίς στήριξη. Ένας σοβαρότατος λόγος για τον οποίο ο φεμινισμός χρειάζεται γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία.
5. Μελλοντολογία.
– Ένας άνθρωπος με αυτό το μοτίβο σκέψης τείνει να προβλέπει το μέλλον, προβλέποντας συνήθως ένα αρνητικό αποτέλεσμα.
“Εάν δεν είσαι φεμινιστής είσαι κατά της ισότητας. Εάν δεν είσαι φεμινιστής είσαι μισογύνης. Οι αντιφεμινιστές είναι επικίνδυνοι”. Χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο η φεμινίστρια υποθέτει ότι γνωρίζει τις προθέσεις, τις σκέψεις και τα αισθήματα του συνομιλητή της. Τα οποία αυτόματα εκλαμβάνει ως λάθος, άσχημα και εγκληματικά. Οι φεμινίστριες δεν δέχονται πως ένα άτομο που είναι κατά του φεμινισμού μπορεί να πιστεύει στην ισότητα και προβάλλουν με μελλοντολογικές προβλέψεις τον υποτιθέμενο μισογυνισμό σου. Προβλέποντας ανάμεσα σε άλλα πως αυτά που λες είναι “επικίνδυνα”. Πως “ξεπλένουν εγκληματίες”. Πως “υποκινούν βία” και λοιπές άλλες χαρτομαντικές εικασίες που χρησιμοποιούνται για να συκοφαντήσουν ένα άτομο που έχει ξεκαθαρίσει πως είναι υπέρ της ισότητας.
6. Καταστροφολογία.
– Προκύπτει όταν ένα άτομο βλέπει κάθε δυσάρεστο περιστατικό ως το χειρότερο πιθανό αποτέλεσμα και το γενικεύει.
“Η πατριαρχία μας απειλεί. Εσύ είσαι ο βιαστής. Κουλτούρα βιασμού. Εάν δεν πράξουμε έτσι τότε απειλούνται όλες οι γυναίκες. Όλες οι γυναίκες φοβούνται στον δρόμο από όλους τους άντρες που είναι πιθανοί κακοποιητές”. Ο φεμινισμός είναι ποτισμένος με καταστροφολογικό τρόπο σκέψης που χρησιμοποιείται για να εκβιάσει ηθικά ποικίλες άδικες και μερολυπτικές πολιτικές. Εάν αρνηθείς πως το βλέμμα είναι σεξουαλική παρενόχληση τότε απειλείς την ασφάλεια όλων των γυναικών σε όλο τον κόσμο και καλλιεργείς μια υποτιθέμενη κουλτούρα βιασμού. Η οποία φυσικά δεν υπάρχει.
7. Συναισθηματική συλλογιστική.
– Όταν κάποια πιστεύει ότι τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθει αντανακλούν την πραγματικότητα.
“Αισθάνθηκα πως απειλούμαι. Αισθάνθηκα φόβο. Αισθάνομαι πως με υποβιβάζεις. Αισθάνομαι πως είμαι θύμα σεξιστικής διάκρισης”. Τεράστια φεμινιστική θεωρία έχει βασιστεί στο γυναικείο βίωμα. Όταν η γυναίκα αισθάνεται κάτι, αυτό όχι μόνο είναι αλήθεια αλλά είναι και η αλήθεια όλων των γυναικών παγκοσμίως. Το γυναικείο βίωμα αναπροσαρμόζει την πραγματικότητα εξηγώντας μας πως αυτή είναι οτιδήποτε αισθάνεται η φεμινίστρια. Εάν η γυναίκα νιώθει πως απειλείται τότε απειλείται. Καμία προσοχή δεν δίνεται στα δεδομένα, και τα στοιχεία είναι άνευ σημασίας. Το γυναικείο βίωμα υπερβαίνει την λογική και την πραγματικότητα. Ένας από τους πιο σοβαρούς λόγους που ο φεμινισμός χρειάζεται γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία.
8. Μεγαλοποίηση.
– Σε αυτού του είδους τη γνωστική στρέβλωση, η αντίληψή είναι υπερβολική. Κάνει την τρίχα τριχιά.
“Το βλέμμα είναι κακοποιητικό. Το κομπλιμέντο είναι σεξουαλική παρενόχληση. Το ψιτ ψιτ οδηγεί σε βιασμό”. Χρησιμοποιώντας μεγαλοποίηση ο φεμινισμός αναγάγει αστεία πράγματα σε τεράστια κακοποίηση. Αυτό έχει οδηγήσει ήδη στην ποινικοποίηση του βλέμματος, και τον αναπροσδιορισμό της σεξουαλικής παρενόχλησης που συμπεριλαμβάνει πλέον ως τέτοια την αγκαλιά και το κομπλιμέντο.
9. Παράβλεψη της θετικής πλευράς.
– Αυτή το ακραίο μοτίβο σκέψης «όλα ή τίποτα» συμβαίνει όταν κάποιος παραβλέπει τις θετικές πληροφορίες σχετικά με ένα γεγονός ή μια εμπειρία και βλέπει μόνο τις αρνητικές πτυχές.
“Μπορεί το 83% του Δικαστικού σώματος να είναι γυναίκες αλλά αυτό τους δίνει τεράστιο φόρτο. Μπορεί το 92% των επιμελειών να εκδικάζονται υπέρ των γυναικών αλλά αυτό δείχνει την πατριαρχική αντίληψη και εξαναγκάζει την γυναίκα να φέρει τον αποκλειστικό φόρτο της ανατροφής του παιδιού. Μπορεί να μας δίνουν τζάμπα ποτά στα Ladies nighs αλλά αυτό γίνεται για να τραβήξουν κόσμο στα μαγαζιά τους. Μπορεί οι γυναίκες να έχουν πλέον τεράστια ποσοστά στον χώρο της υγείας αλλά τώρα κινδυνεύουν περισσότερο από τον covid-19”. Καμία φεμινίστρια δεν θα ομολογήσει ποτέ πως οι γυναίκες όχι μόνο έχουν ίσα δικαιώματα με τους άντρες αλλά και πως σε πολλούς τομείς υπερτερούν ή πως συνολικά έχουν τεράστια προνόμια εις βάρος των αντρών. Αυτό το καταφέρνουν με το να αρνούνται πεισματικά την θετική πλευρά ενός γυναικείου προνομίου, εστιάζοντας αποκλειστικά στις αρνητικές πτυχές τους. Κάτι που φυσικά ποτέ δεν κάνουν όταν εξετάζουν τα υποτιθέμενα προνόμια του άντρα.
10. Η πλάνη της αλλαγής.
– Αυτή η στρέβλωση προϋποθέτει ότι οι άλλοι άνθρωποι πρέπει να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους προκειμένου να είμαστε εμείς ευτυχισμένοι.
“Μάθετε στα αγόρια να μην βιάζουν. Η τοξική αρρενωπότητα πρέπει να αλλάξει. Σταμάτα να μιλάς. Μην διακόπτεις μια γυναίκα. Μην ανοίγεις τα πόδια σου στο λεωφορείο. Ο βιαστής είσαι εσύ. Μην εξηγείς κάτι σε μια συζήτηση. Μην λες ότι μια γυναίκα είναι όμορφη. Να λες πως μια γυναίκα είναι όμορφη. Αποδέξου το γυναικείο βίωμα ως την πραγματικότητα”. Όλος ο φεμινισμός είναι δομημένος πάνω σε φεμινιστική θεωρία που εξηγεί πως ο άντρας και οι κοινωνικές δομές που έχει χτίσει για να καταπιέζει την γυναίκα, η πατριαρχία, πρέπει να αλλάξουν. Η γυναίκα δεν φταίει ποτέ και σε τίποτα.
Δεν φέρει ευθύνη ακόμα και όταν δολοφονεί. Φεμινιστικές ψευδοέρευνες και νεολογισμοί μας δείχνουν πως όταν οι άντρες δολοφονούν γυναίκες το κάνουν μέσα από τον ρόλο του καταπιεστή ή από μίσος. Ενώ όταν γυναίκες δολοφονούν άντρες το κάνουν μέσα από τον ρόλο του καταπιεζόμενου ή για να προστατευτούν. Πάντα υπάρχει ένας καλός λόγος να δικαιολογηθούν οι γυναίκες μέσα από το φεμινιστικό αφήγημα, ακόμα και για τα πιο φριχτά εγκλήματα. Είναι εντελώς προφανές ότι ο φεμινισμός χρειάζεται γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία.
Αυτοί οι νοσηροί τρόποι σκέψης έχουν καλλιεργηθεί στην ποπ κουλτούρα από τον φεμινισμό.
Γίνονται δημοφιλής από τα ΜΜΕ, τεράστια κρατικά κονδύλια δίνονται σε φεμινιστικές οργανώσεις που τα διαιωνίζουν και χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν μερολυπτικές και ποινικολαγνικές πολιτικές. Πάντα υπέρ των γυναικών και πάντα κατά των αντρών. Οι κλάδοι της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής είναι συνυπεύθυνοι σε αυτή την μαζική υστερία που εκφράζεται χωρίς τέλος καθημερινά μιας και δεν τολμούν να πάρουν επίσημη θέση για τις γνωστικές στρεβλώσεις του φεμινισμού και τις νοσηρές πολιτικές που δημιουργούνται εξαιτίας τους. Και για το καλό όλων μας, κρίνοντας από τις πολιτικές που ολοένα μεγαλώνουν το φάσμα της κακοποίησης σε ανοησίες, πρέπει να στείλει σύντομα τις φεμινίστριες για γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία.
