Το metoo και οι σπουδές φύλου δεν έχουν θέση στα πανεπιστήμια και έχουν τόση ακαδημαϊκή και επιστημονική αξία όσο και οι σπουδές βουντού. Και αυτό επειδή οι σπουδές αυτές δεν αφορούν την γνώση και την προώθηση της. Αφορούν φεμινιστικές θεωρίες καταπίεσης, ισότητας και αντίστασης κατά της υποτιθέμενης πατριαρχίας. Θεωρίες φυσικά χρησιμοποιούνται συνεχώς στην επιστημονική και ακαδημαϊκή έρευνα, αλλά ο σκοπός τους στις πραγματικές επιστήμες είναι να δοκιμαστούν. Οι φεμινιστικές θεωρίες δεν είναι κατασκευασμένες για να δοκιμάζονται και είτε να επαληθεύονται είτε να αναιρούνται. Η φεμινιστική θεωρία θεωρείται επαληθευμένη μέσα από το “γυναικείο βίωμα” και δεν χωρά αμφισβήτηση. Η φεμινιστική θεωρία παρουσιάζεται ως αλήθεια που πρέπει απλά να γίνεται πιστευτή και να εφαρμόζεται.
Στις σπουδές φύλου οι φοιτήτριες και οι φοιτητές μαθαίνουν ψέματα για το πως το φύλο είναι μια κοινωνική κατασκευή και τον βαθιά ριζωμένο μισογυνισμό της πατριαρχικής μας κοινωνίας. Εκατομμύρια μαθητές ανά τον κόσμο μαθαίνουν αυτές τις ανοησίες ως αναμφισβήτητη αλήθεια. Για παράδειγμα το πάντειο πανεπιστήμιο μας εξηγεί τα αντικείμενα του προγράμματος σπουδών φύλου που προσφέρει:
“Η ανάπτυξη σειράς δράσεων οι οποίες εντάσσουν ή αναβαθμίζουν το επιστημονικό πεδίο της κοινωνικής κατασκευής του φύλου και των θεμάτων της ισότητας των φύλων στις κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες μέσα από την εμπειρική έρευνα και την κριτική θεώρηση τους”.
Η θεώρηση του φύλου ως κοινωνική κατασκευή θέλει το αρσενικό και θηλυκό να μην υπάρχουν πριν την δημιουργία της γλώσσας. Πως η γλώσσα και οι κοινωνίες “μαθαίνουν” τα φύλα στους ανθρώπους και πως δεν υπάρχει καμία βιολογική διαφορά ανάμεσα στα δυο. Το αντικείμενο λοιπόν του τμήματος σπουδών φύλου του παντείου πανεπιστημίου δεν προσφέρει μάθηση ή επαλήθευση αυτής της θεωρίας. Μας κάνει ξεκάθαρο από την πρώτη κιόλας πρόταση πως θέλει να εντάξει αυτή την αναπόδεικτη θεωρία στις υπόλοιπες κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες.
Μέσα από την “εμπειρική” έρευνα και την “κριτική” θεώρηση τους.
Αξίζει να σημειωθεί πως η θεωρία του φύλου ως κοινωνική κατασκευή δεν αποδέχεται την ετεροφυλοφιλική επιθυμία ως κάτι φυσικό. Αλλά ως κάτι κατασκευασμένο. Πως οι ετεροφυλόφιλες γυναίκες δεν επιθυμούν τους άντρες σεξουαλικά αλλά “μαθαίνουν” να τους επιθυμούν. Μπορείτε φυσικά να φανταστείτε την ζημιά που προκαλούν στον ήδη διαταραγμένο ψυχισμό τους αυτές οι θεωρήσεις, όπως και γιατί υπάρχει αυτή η απίστευτη εμμονή των φεμινιστριών να θεωρούν οποιαδήποτε μορφή ετεροφυλοφιλικού σεξ βιασμό, ακόμα και το συναινετικό.
Το αντικείμενο του προγράμματος σπουδών φύλου του πάντειου πανεπιστημίου είναι επίσης όπως μας αναφέρει “η καλλιέργεια του ενδιαφέροντος των φοιτητριών και φοιτητών του Παντείου Πανεπιστημίου για τα θέματα φύλου και ισότητας” ή αλλιώς η καλλιέργεια της φεμινιστικής προπαγάνδας. Και επίσης “η ενημέρωση για τις επαγγελματικές προοπτικές στην έρευνα και τη διδασκαλία στον τομέα της ισότητας ως συνέπεια της ανάπτυξης των εφαρμοσμένων πολιτικών για την ισότητα των φύλων στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση”.
Δηλαδή μια επεξήγηση για το πως οι φοιτητές και οι φοιτήτριες του προγράμματος μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις θεωρίες για να αναπτύξουν προγράμματα και “έρευνα” που θα επηρεάζει τις πολιτικές της χώρας μας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει: Ανάπτυξη των σπουδών φύλου στις κοινωνικές επιστήμες. Ενταξη προπτυχιακών μαθημάτων σε θέματα φύλου και ισότητας των φύλων στα προγράμματα σπουδών των εμπλεκόμενων τμημάτων. Δημιουργία Εργαστηρίου Σπουδών Φύλου και Ισότητας, οργάνωση σεμιναρίων σε θέματα εφαρμοσμένων πολιτικών. Με λίγα λόγια περισσότερη ένταξη της φεμινιστικής προπαγάνδας στις υπάρχουσες κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες.
Και όχι μόνο σε αυτές.
Περιλαμβάνει και “διαλέξεις με αντικείμενο τη συμβολή των προσεγγίσεων του φύλου στην ανάπτυξη των επιστημών γενικά και ιδιαίτερα των κοινωνικών και πολιτικών”. Στην ανάπτυξη των επιστημών γενικά. Και αυτό φυσικά γίνεται σε όλα τα σημεία του πλανήτη που διδάσκονται σπουδές φύλου. Πριν λίγο καιρό η φεμινίστρια Laurie Rubel, ακαδημαϊκός μαθηματικός στο κολέγιο του Brooklyn ανακοίνωσε για παράδειγμα πως τα μαθηματικά είναι μια δυτική επινόηση, πως βρωμάνε από “λευκή υπεροχή” και από “πατριαρχία” και πως το 2+2=4 δηλώνει πως τα μαθηματικά είναι “αγνά”. Υποστήριξε πως τα μαθηματικά δεν είναι αντικειμενικά αλλά υπόκεινται στον μεροληπτικό τρόπο σκέψης της λευκής κουλτούρας. Και κάλεσε και άλλους ακαδημαϊκούς να ενώσουν τις φωνές τους με την δική της.
Πράγμα που πολλοί ακαδημαϊκοί έκαναν.
Η Δήμητρα Κογκίδου, Πρόεδρος της Επιτροπής Ισότητας (;) των Φύλων του ΑΠΘ μας δηλώνει μετά τις πρόσφατες καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση που έγιναν για έναν καθηγητή στο τσουνάμι του Ελληνικού metoo. “Είμαστε στο κομβικό σημείο που θα πρέπει και το ΑΠΘ και όλα τα πανεπιστήμια να ακολουθήσουν αυτό το οποίο λέει ο νόμος της ίδρυσης μας και να κάνουν τις ενέργειες που χρειάζονται ώστε να θωρακίσουν θεσμικά τα πανεπιστήμια”. Κάτι που οι φεμινίστριες προσπαθούν καιρό να κάνουν στα Ελληνικά πανεπιστήμια. Και τώρα βρίσκουν ευκαιρία μέσω του Ελληνικού metoo και τις σπουδές φύλου.
Στο πρόγραμμα σπουδών φυλου του Παντείου Πανεπιστημίου για παράδειγμα βλέπουμε πως έχει πραγματωθεί και μια έκθεση “για την εισαγωγή δύο (2) άρθρων στον (υπό συζήτηση) Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας του Παντείου Πανεπιστημίου σχετικών με την ‘Ιση Μεταχείριση, την Απαγόρευση των Διακρίσεων και της Ηθικής και Σεξουαλικής Παρενόχλησης, καθώς και τη σύσταση Επιτροπής Ίσης Μεταχείρισης”. Με λίγα λόγια πέρα από την φεμινιστική προπαγάνδα στα πανεπιστήμια ο φεμινισμός με το καλημέρα απαιτεί διαμόρφωση του Κανονισμού Λειτουργίας του πανεπιστημίου. Που θα συμπεριλαμβάνει την προπαγάνδα της. Και την φιλοσοφία του metoo από τις σπουδές φύλου.
Ανοίγοντας την έκθεση διαβάζουμε: Την δημιουργία κεφαλαίου “που θα κατοχυρώνει μεταξύ άλλων: τον ρόλο του πανεπιστημίου στην εμπέδωση της Δημοκρατίας, των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανάπτυξης της κοινωνίας της ισότητας και της ενσωμάτωσης”. Με λίγα λόγια εδώ μας εξηγείται πως μέρος του προγράμματος του τμήματος σπουδών φύλου του παντείου πανεπιστημίου είναι να κατοχυρώσει έναν “όρκο” αφοσίωσης του πανεπιστημίου, όχι για την ανάπτυξη και την προώθηση της γνώσης, αλλά για την κατοχύρωση της προστασίας του φεμινιστικού ιδεολογήματος της ισότητας και της ενσωμάτωσης.
Η έκθεση ζητά επίσης να συμπεριληφθούν άρθρα στον κανονισμό για την απάλειψη των διακρίσεων και της ηθικής και σεξουαλικής παρενόχλησης.
Καθώς και της αρχής της ισότητας ευκαιριών στη πρόσβαση στην εκπαίδευση, στις θέσεις απασχόλησης και στην επαγγελματική εξέλιξη για όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας”. Εδώ γίνεται ξεκάθαρη η στρατηγική εργαλειοποίησης της “ηθικής και σεξουαλικής παρενόχλησης” από τον φεμινισμό ως εργαλείο εκβιασμού. Με το metoo και τις σπουδές φύλου ως Δούρρειο Ίππο.
Ας δούμε τι περιγράφουν ως παρενόχληση όμως.
“Η παρενόχληση ορίζεται ως συμπεριφορά με πρόθεση ή αποτέλεσμα να θίξει την αξιοπρέπεια του/της παρενοχλούμενου/ης και η οποία δημιουργεί για αυτόν/ην ένα περιβάλλον απειλητικό, υποτιμητικό, προσβλητικό ή εξευτελιστικό”.
Με πρόθεση ή αποτέλεσμα.
Με λίγα λόγια η πρόθεση δεν έχει σημασία απαραίτητα, αλλά το αποτέλεσμα. Κάποιος δηλαδή μπορεί να πει κάτι σε κάποια που δεν είναι υποτιμητικό ή απειλητικό. Αλλά εάν αυτή η κάποια το εκλάβει ως υποτιμητικό ή απειλητικό, τότε είναι υποτιμητικό ή απειλητικό. Καταλαβαίνετε φυσικά πως κυριολεκτικά οποιαδήποτε λέξη ή συμπεριφορά μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίων κάποιου. Αντρα φυσικά. Για να τον εκβιάσει, απειλήσει, εκδικηθεί, απολύσει ή διώξει από τον χώρο του πανεπιστημίου. Ότι κάνει δηλαδή το metoo μέσω θεωριών από τις σπουδές φύλου.
Χρησιμοποιούν μάλιστα άλλη μια βασική φεμινιστική θεωρία για να αιτιολογήσει αυτή την εξωφρενική ποινικοποίηση των πάντων, αυτή του ασφαλούς χώρου. Τι μας εξηγείται στην έκθεση πως είναι “ηθική παρενόχληση”; “Κάθε καταχρηστική συμπεριφορά (χειρονομία, λόγος, στάση)”. Προσοχή στην λέξη στάση. Μπορεί να είναι μια στάση του σώματος αυτή που προσβάλλει και “απειλεί” ή μπορεί να είναι μια ιδεολογική στάση. Για παράδειγμα οι ιδέες ενός αντιφεμινιστή. Στο θέμα των διακρίσεων μας γίνεται ξεκάθαρο στην έκθεση πως “ο ευρύς αυτός ορισμός της διάκρισης σημαίνει ότι η διάκριση κρίνεται εκ του αποτελέσματος της (δηλαδή την δυσμενέστερη μεταχείριση κάποιων προσώπων) και όχι από το αν τεκμηριώνεται πρόθεση για διάκριση”.
Και εδώ είναι το ζουμί.
Σου λένε εδώ πως δεν χρειάζεται να αποδειχτεί ότι υπήρχε πρόθεση για διάκριση. Όχι. Σου λέει πως εάν κάποια γυναίκα δεν πάρει τον βαθμό ή την θέση που επιθυμεί μπορεί απλά να ισχυριστεί πως αυτό είναι αποτέλεσμα “διάκρισης”. Και αυτό θα αρκεί για να τεκμηριωθεί ότι όντως ασκήθηκε διάκριση επάνω της. Αυτό βλέπουμε να κάνουν ακριβώς τώρα όλες αυτές οι φοιτήτριες σε αυτές τις καταγγελίες. Η έκθεση συνεχίζει με την γνωστή ποινικολαγνική θέση του φεμινισμού για το πως πρέπει να απαγορευτούν όλα αυτά. Και να τιμωρούνται παραδειγματικά.
Με το όλα αυτά εννοούμε μέχρι στιγμής το τι “βιώνουν” οι γυναίκες και όχι κάτι χειροπιαστό έτσι; Και προτείνει την συγκρότηση “Συγκλήτου Επιτροπής Ίσης Μεταχείρησης”. Η οποία “θα δέχεται καταγγελίες, παράπονα ή παρατηρήσεις”. Και θα μπορεί να “λαμβάνει πρωτοβουλίες για την συλλογή στατιστικών στοιχείων και τη διεξαγωγή μελετών”. Με λίγα λόγια λόγια η δημιουργία μιας φεμινιστικής γκεστάπο που θα κατοχυρώνει οποιαδήποτε φαντασίωση της εκάστοτε φεμινίστριας φοιτήτριας και του βιώματος της ως “κακοποίηση”, που θα μπορεί να δικάζει και να τιμωρεί αυτόνομα και που θα έχει το δικαίωμα να διεξάγει χωρίς έλεγχο περισσότερες μεροληπτικές ψευδο-έρευνες που θα εξυπηρετούν το αφήγημα της.
Τίποτα από όλα αυτά λοιπόν δεν έχει να κάνει με την μόρφωση και την ανάπτυξη και προώθηση της.
Είναι ξεκάθαρη φεμινιστική προπαγάνδα που εισβάλλει στα πανεπιστήμια με τον ίδιο τρόπο που είχε εισβάλλει ο ναζισμός στα γερμανικά πανεπιστήμια το 1930. Οι φοιτήτριες και οι φοιτητές μαθαίνουν απλά να παπαγαλίζουν αναπόδεικτες φεμινιστικές θεωρίες. Χωρίς να μαθαίνουν πως υπάρχουν πληθώρα έγκυρων ερευνών και μελετών που έχουν αποδείξει πως αυτές δεν ισχύουν. Δεν μαθαίνουν καν να σέβονται τους επιστημονικούς κλάδους, αντιθέτως μαθαίνουν πως ένας μαθηματικός, φυσικός, βιολόγος ή γιατρός δεν έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάει εάν δεν συμπεριλαμβάνει τις “έμφυλες” θεωρίες στις απόψεις του και πως όλοι αυτοί συμβάλλουν στην καταπίεση της γυναίκας. Μαθαίνουν ψευδώς πως οι φεμινιστικές θεωρίες έχουν αποδειχτεί.
Καθώς αυτές παρουσιάζονται ως αδιαμφισβήτητα γεγονότα.
Δεν έχετε παρά να αμφισβητήσετε την ύπαρξη της πατριαρχίας σε μια συζήτηση. Για να καταλάβετε το μέγεθος της ζημιάς που έχει κάνει ο φεμινισμός. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες μαθαίνουν απλά να περιορίζουν την σκέψη τους. Και να αποκλείουν οτιδήποτε έρχεται σε αντίθεση με την φεμινιστική θεωρία. Να μην εξετάζουν αμερόληπτα τα στοιχεία και να επαναλαμβάνουν φεμινιστικό δόγμα για να τα αμφισβητήσουν.
Μαθαίνουν πως οποιαδήποτε άλλη άποψη, η κριτική σκέψη, ο ορθολογισμός και τα στοιχεία είναι μισογυνιστικά. Μαθαίνουν να εστιάζουν αποκλειστικά στην καταπίεση των γυναικών και να μην αντιλαμβάνονται ή και να αρνούνται την καταπίεση και το μαρτύριο των αντρών. Η φεμινιστική θεωρία δεν είναι τίποτε άλλο παρά δημοφιλής ποπ κουλτούρα. Έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με οποιαδήποτε αξία και ιδανικό έχουν να προσφέρουν οι χώροι εκπαίδευσης. Και διδάσκει όχι την αναζήτηση για αλήθεια αλλά προπαγάνδα που κάνει κακό στις κοινωνίες μας. Δεν διδάσκουν καν για τον φεμινισμό. Διδάσκουν φεμινισμό. Ένα ιδεολόγημα. Και τα ιδεολογήματα δεν έχουν καμία θέση στα πανεπιστήμια και δεν μπορούν να προπαγανδίζονται στα θρανία τους.
