Για δεκαετίες ο φεμινισμός μέσα από τις σπουδές φύλου διεξάγει πόλεμο στην επιστήμη. Επειδή έρχεται σε αντίθεση με τις δογματικές ιδεοληψίες του. Έχουμε μιλήσει για την μεθοδική απόκρυψη στοιχείων, την αλλοίωση ερευνών, τις επιθέσεις κατά επιστημόνων όπως και για την απαίτηση αναπροσδιορισμού της ίδιας της επιστημονικής μεθόδου, ώστε να συμπεριλαμβάνει το φεμινιστικό δόγμα. Ένα νέο κύμα επίθεσης ενάντια στην επιστήμη έχει οργανωθεί τελευταία που αποζητά την απόσυρση επιστημονικών ερευνών που είναι “σεξιστικές” ή “ρατσιστικές”. Με λίγα λόγια έρευνες που τα στοιχεία τους έρχονται σε αντίθεση με το φεμινιστικό δόγμα. Η απαίτηση για την απόσυρση ερευνών παλιότερα αφορούσε μια πιο πολύπλοκη διαδικασία, πλέον όμως κάποια/ος μπορούν να απαιτήσουν την απόσυρση επιστημονικών ερευνών με μόλις μερικά κλικ.
Και δεν αμφισβητώ πως σίγουρα κάποιες έρευνες δεν έχουν βάση, εξυπηρετούν πολιτικά συμφέροντα. Ή χρησιμοποιούνται με λάθος τρόπο και πως πρέπει να εξεταστεί ξανά η εγκυρότητα τους. Όμως το ζήτημα είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία αυτών είναι οι ψευδοέρευνες που σκαρφίζονται συνεχώς οι φεμινίστριες.
Και που προπαγανδίζονται μέσω των σπουδών φύλου.
Χρηματοδοτούμενες συνήθως από γυναικείες οργανώσεις, αυτές οι ψευδοέρευνες χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια για να δημιουργήσουν κρατικές και ευρωπαϊκές πολιτικές. Για παράδειγμα πέρυσι το Humans Rights Channel κάτω από την αιγίδα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου εξέδωσε έρευνα για τον σεξισμό που συμπεριλαμβάνει αποκλειστικά γυναίκες ως δείγματα του με αποτέλεσμα η έρευνα να εξηγεί τον σεξισμό ως την “κάθε πράξη, λέξη, εικόνα, χειρονομία) η οποία βασίζεται στην ιδέα ότι κάποια άτομα, πιο συχνά γυναίκες, είναι κατώτερα εξαιτίας του φύλου τους”.
Ή έρευνες για την υποτιθέμενη μισθολογική διαφορά ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, στις οποίες όπως μας ενημερώνει ακόμα και το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από την δεύτερη κιόλας παράγραφο, οι στατιστικές “δεν λαμβάνουν υπόψιν τους στοιχεία όπως μόρφωση, δουλειά, αριθμό ωρών εργασίας και τύπο επαγγέλματος”. Ή έρευνες για τις γυναίκες δολοφόνους που διεξάγονται από το ΚΕΘΙ (Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας) που μας εξηγούν από την πρώτη κιόλας παράγραφο πως έρευνα εισάγει” μια καινούργια “μεταβλητή”, την θεωρία του φεμινισμού για το φύλο ως κοινωνική κατασκευή, ως επιστημονική αλήθεια την στιγμή που δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια αστήριχτη ιδεολογική θεωρία καθόλου διαφορετική από την χριστιανική θεώρηση για τον κήπο της Εδέμ.
Η έρευνα ξεκαθαρίζει ότι “γίνεται δεκτό ότι η βία αποτελεί τρόπο εκδήλωσης των σχέσεων εξουσίας”. Ότι δηλαδή ο άντρας δολοφονεί απλά επειδή θέλει να ασκήσει εξουσία και για κανέναν άλλον λόγο. Ή διεξάγονται έρευνες για την βία που δεν συμπεριλαμβάνουν τους άντρες ως δείγματα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται σφαλερές κρατικές πολιτικές στο θέμα της ενδοοικογενειακής βίας που οδηγούν στην διαιώνιση του μαρτυρίου χιλιάδων αντρών και ανήλικων αγοριών που υποφέρουν από ενδοοικογενεική βία.
Οι σπουδές φύλου εισάγουν συνεχώς αντιεπιστημονικές ορολογίες.
Αντιεπιστημονικές ορολογίες όπως “έμφυλο” και “γυναικοκτονία” που αδιαφορούν για τα επιστημονικά δεδομένα και αποδίδουν αντιεπιστημονικές προεκτάσεις σε εντελώς σοβαρά ζητήματα όπως την βία και την δολοφονία και το πως η Δικαιοσύνη τα διαχειρίζεται. Νεολογισμοί που κατασκευάζουν και επιβάλλουν οι σπουδές φύλου. Ακόμα όταν και τα στοιχεία που μας δίδονται σε έρευνες που διεξάγουν φεμινιστικοί φορείς είναι ψευδή και το παραδέχονται μέχρι και οι ίδιοι οι φορείς αυτοί, αδιαφορούμε και λαμβάνουμε τα συμπεράσματα τους ως αδιαμφισβήτητα στοιχεία.
Παρόλα αυτά κανείς δεν ζητά την απόσυρση όλων αυτών των αντι-επιστημονικών σκουπιδιών. Αντιθέτως χρησιμοποιούνται μεροληπτικά εδώ και δεκαετίες για να προωθήσουν το φεμινιστικό δόγμα. Για παράδειγμα πάνω από 200 επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ισόποση βία ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες εδώ και 40 χρόνια όμως οι έρευνες αυτές αποκρύπτονται μεθοδικά από φεμινιστικές οργανώσεις που ντροπιάζουν όσους τολμούν να τις επικαλεστούν. Η μεθοδική μάλιστα αυτή απόκρυψη των επιστημονικών στοιχείων από τον φεμινισμό έχει καταγραφεί από επιστήμονες σε επίσημες εκθέσεις οι οποίες περιγράφουν πως την πετυχαίνουν με λεπτομέρειες.
Συγκεκριμένα με:
1) Απόκρυψη στοιχείων. 2) Αποφυγή αναζήτησης στοιχείων που δεν είναι συμβατά με την θεωρεία της Πατριαρχίας. 3) Αναφορές μόνο σε έρευνες που δείχνουν άντρες ως θήτες. 4) Αναφορές σε έρευνες ότι υποστηρίζουν τις φεμινιστικές θεωρίες όταν στην πραγματικότητα δεν τις υποστηρίζουν. 5) Δημιουργώντας “στοιχεία” βάση των παραπομπών. 6) Παρεμποδίζοντας την έκδοση άρθρων και ερευνών. Και παρεμποδίζοντας έρευνες οι οποίες μπορεί να έρθουν σε αντίθεση με την ιδέα της επικράτησης της αντρικής βίας. 7) Παρενοχλώντας, απειλώντας και τιμωρώντας ερευνητές που φέρνουν στο φως στοιχεία που έρχονται σε αντίθεση με την φεμινιστική ιδεολογία.
Αυτά τα στοιχεία έχουν δοθεί δημόσια από επιστήμονες κορυφαίους στον χώρο της ενδοοικογενιακής βίας, η δουλειά των οποίων έχει βραβευτεί και έχει δημιουργήσει την βάση για τον τρόπο που καταπολεμούμε την βία αυτή. Παρόλα αυτά οι φωνές τους δεν ακούγονται. Παρόλα αυτά οι “έρευνες” αυτές δεν αποσύρονται. Αντιθέτως τα υποτιθέμενα ευρήματα τους χρησιμοποιούνται συνεχώς για να δημιουργήσουν ψευδείς εντυπώσεις και να επηρεάσουν κρατικές πολιτικές.
Τις προάλλες για παράδειγμα σε φεμινιστική σελίδα που λέει όχι στην συνεπιμέλεια μια δικηγόρος μας ενημερώνει. “Η μητέρα είναι η πιο ευάλωτη από πλευράς εργασιακών συνθηκών αλλά και μικρότερων απολαβών”. Κάνοντας αναφορά στο μυθικό μισθολογικό χάσμα που εξήγησα πιο πάνω, όπως και σε φαντασιακή παραπάνω ευαλωτότητα στον εργασιακό χώρο. Στην Ελλάδα για παράδειγμα το 89.1% αυτών που σκοτώνονται σε εργατικά ατυχήματα είναι άντρες. Αλλά μας γίνεται για άλλη μια φορά ξεκάθαρο πως οι γυναίκες είναι πιο ευάλωτες στον χώρο εργασίας.
Η μεροληψία και ο μισανδρισμός με τον οποίο διεξάγονται αυτές οι ψευδοέρευνες έγιναν ξεκάθαρα το 2018 όταν 3 ερευνητές ο James Lindsay, ο Peter Boghossian και η Helen Pluckrose αποφάσισαν να ξεμπροστιάσουν την αντι-επιστημονικότητα τους. Έγραψαν 20 ψεύτικες έρευνες που απλά αναπαρήγαγαν φεμινιστική προπαγάνδα και 7 από αυτές εκδόθηκαν από πανεπιστήμια.
Σε τμήματα για σπουδές φύλου.
Οι έρευνες αυτές ήταν εντελώς ψεύτικες και χρησιμοποιούσαν ψεύτικα στοιχεία. Μια από αυτές ήταν το Άγων μου του Χίτλερ. Μέσα στο οποίο οι τρεις ερευνητές απλά έβαλαν την λέξη άντρας παντού. Ενώ μια άλλη απεδείκνυε την ύπαρξη της “κουλτούρας βιασμού” (ενός άλλου φεμινιστικού μύθου), μέσα από καταμέτρηση σκυλιών που ζευγαρώνουν σε πάρκα. Επαναλαμβάνω: το ο Άγων μου του Χίτλερ ξαναγράφτηκε ως “έρευνα”σπουδών φύλου. Και αναπαρήγαγε ναζιστική προπαγάνδα. Παρόλα αυτά η έκδοση του έγινε αποδεκτή από πανεπιστήμιο που το εξέλαβε ως ακράδαντη αλήθεια έρευνας των “σπουδών φύλου”.
Τα γερμανικά πανεπιστήμια μέχρι και το 1930 ήταν φάροι της αναζήτησης για γνώση και αλήθεια πέρα από οποιαδήποτε ιδεολογική προκατάληψη. Ήταν παγκοσμίως γνωστά για την προδιάθεση τους να συζητούν καινούργιες ιδέες. Όλα αυτά άλλαξαν το 1930 όταν οι εθνικιστικές ιδεολογίες άρχισαν να ανθίζουν στην χώρα. Μετά το 1933 η ναζιστική ιδεολογία εισχώρησε στα γερμανικά πανεπιστήμια. Κάποιοι καθηγητές διαδήλωσαν κατά αυτής της εισβολής. Άλλοι παραιτήθηκαν, και άλλοι αυτο-εξορίστηκαν, όμως οι περισσότεροι προσαρμόστηκαν στις καινούργιες συνθήκες. Χρησιμοποιώντας τες μάλιστα σαν μοχλό για να εξελιχθούν επαγγελματικά. Στο βιβλίο The Heidelberg Myth μας περιγράφετε η ομαλή ναζιστικοποίηση των γερμανικών πανεπιστημίων.
Περιγράφοντας το τι εξελίχθηκε σε ένα από αυτά, το Heidelberg.
Οι περισσότεροι καθηγητές δέχτηκαν το ναζιστικό ιδεολόγημα και άρχισαν να παρατάνε την αντικειμενική έρευνα για να καλλιεργήσουν ένα ιδεολογικό δόγμα σε νεαρά μυαλά. Το βιβλίο μας δείχνει πως ακόμα και πριν εφαρμοστούν νόμοι κατά συγκεκριμένων ομάδων στο πανεπιστήμιο, υπήρχε λογοκρισία. Φοιτητές και καθηγητές που ήδη επέβαλαν με καθεστώς βίας και ντροπιασμού αυτές τις απόψεις στα πανεπιστήμια. Στα επόμενα 5 χρόνια το πανεπιστήμιο έδιωξε περίπου το 1/3 των καθηγητών που άνηκαν σε αυτές τις ομάδες. Και πολλοί άλλοι βρήκαν την ευκαιρία για μια καλύτερη καριέρα. Καθηγητές την νομικής, ψυχολογίας, βιολογίας, ιατρικής, κοινωνιολογίας, λογοτεχνίας και ιστορίας αποφάσισαν πως όλη η έρευνα πλέον πρέπει να είναι συμβατή με το ναζιστικό ιδεολόγημα.
Όπως σήμερα οι σπουδές φύλου απαιτούν η έρευνα να είναι συμβατή με το φεμινιστικό ιδεολόγημα. Και επειδή δεν μάθαμε από το παρελθόν, αφήσαμε τον φεμινισμό να αναπαράγει τις πρακτικές του Γκαίμπελς για δεκαετίες ανενόχλητα. Και επιτρέψαμε την μισανδρική ρητορική μίσους που έκανε μέσω των ψευδοερευνών να διαμορφώνει πολιτικές διάκρισης. Που οδηγούν τους άντρες σε όλο και μεγαλύτερη εξαθλίωση αδιαφορώντας για το μαρτύριο τους. Φτάσαμε στο σημείο να του επιτρέπουμε να αποσύρει όποια επιστημονική έρευνα δεν συνάδει με το ιδεολόγημα του. Αφήνοντας τον να εκδίδει ναζιστικά μανιφέστα ως αδιαμφισβήτητες αλήθειες της υποτιθέμενης πατριαρχικής καταπίεσης.
