Εδώ και χρόνια διεξάγετε μια μεθοδική προπαγάνδα από τον φεμινισμό που αφορά ψεύτικες γυναίκες ηρωίδες. Είναι καιρός να εξετάσουμε πως αυτή η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, και πολλές φορές της ιστορίας, κάνει τεράστιο κακό στις κοινωνίες μας. Στο πρώτο της σειράς αυτών των άρθρων θα δούμε πως γυναίκες εκθειάζονται για κατορθώματα ή πράξεις που πράττουν συνέχεια άντρες. Την ίδια στιγμή που ο αντρικός ηρωισμός αποκρύπτεται.
Εκατοντάδες άντρες πυροσβέστες, φαντάροι και εθελοντές διακινδυνεύουν τις ζωές τους καθημερινά στην γραμμή της πυρόσβεσης. Δεκάδες από αυτούς έχουν χάσει την ζωή τους. Μόνο άντρες. Οι γυναίκες δεν επιλέγουν να κάνουν αυτές τις επικίνδυνες δουλειές και φυσικά ο φεμινισμός δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για το χάσμα φύλου που υπάρχει στον χώρο της πυρόσβεσης.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε ένας 27χρονος άντρας εθελοντής πυροσβέστης πέθανε στην γραμμή του καθήκοντος. Φυσικά το ίντερνετ δεν υποκλίθηκε σε αυτόν. Όχι. Το ίντερνετ υποκλίθηκε στην μόνη γυναίκα που βοήθησε στην πυρόσβεση στην Σαρωνίδα.
Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο.
Για παράδειγμα πολλά χρόνια πριν την περίπτωση της Carola Rackete που έγινε πέρυσι το προσκύνημα των κοινωνικών δικτύων επειδή παραβίασε τον ιταλικό νόμο για να σώσει πρόσφυγες με το καράβι της, από το διάστημα του 2015 εως το 2019, 158 άντρες καπετάνιοι, δάσκαλοι, πυροσβέστες, γιατροί και εθελοντές (ανάμεσα τους και Έλληνες) έκαναν ακριβώς το ίδιο και διώκονται από τις ιταλικές αρχές. Κανένα ενδιαφέρον δεν έδειξε η κοινωνία ούτε για τον ηρωισμό τους, ούτε για τις νομικές επιπτώσεις που δέχτηκαν για αυτόν. Αντιθέτως για την Carola γράφτηκαν εκατοντάδες άρθρα, ζωγραφίστηκαν πίνακες και σμιλεύτηκαν μέχρι και αγάλματα. Ακούσαμε για το πως μπορούσε να γίνει ένα καλό πρότυπο για άλλες γυναίκες. Πως κατάφερε να ξεπεράσει τις αντίξοες συνθήκες. Γιορτάσαμε για την νίκη της κατά του “πατριαρχικού” συστήματος. Την ενθαρρύναμε και κατανοήσαμε τις δυσκολίες που προσπάθησαν να την λυγίσουν.
Απλά επειδή ήταν γυναίκα.
Και παρά το γεγονός του ότι ο πατέρας της είναι ένας μεγιστάνας σχεδιαστής όπλων. Για μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες όπλων στην Γερμανία.
Ο φεμινισμός για να προάγει τις ψεύτικες γυναίκες ηρωίδες, αποκρύπτει μεθοδικά τον ηρωισμό των αντρών. Ή τον συκοφαντεί. Κατά την διάρκεια της εθνικής τραγωδίας με τις πυρκαγιές πριν μερικούς μήνες στην Αυστραλία, μια φεμινίστρια και ακτιβίστρια κατά της ενδοοικογενειακής βίας, η Sherele Moody, ανακοίνωσε σε μια συνέντευξη τύπου του κόμματος των οικολόγων της Αυστραλίας, ότι οι πυροσβέστες οι οποίοι γυρνούν σπίτι από την καταπολέμηση της φωτιάς κακοποιούν τις συντρόφους τους. Αργότερα αποδείχτηκε πως ο ισχυρισμός αυτός ήταν ψέμα.
Δεκάδες άρθρα είχαν γραφτεί για τις “αμαζόνες” που πολεμούν στην Συρία, ούτε ένα για τους άντρες που πολεμούν στην Συρία. Στο facebook διαβάσαμε επιστολές τους, είδαμε βίντεο τους, μαρτυρίες τους, εκατοντάδες φωτογραφίες τους. Τίποτα από όλα αυτά δεν είδαμε για τους άντρες που πολεμούν. Το δικό τους μαρτύριο στην φρίκη του πολέμου δεν είχε καμία απολύτως αξία.
Υπάρχουν δυο βασικοί λόγοι που γίνεται αυτό. Ο πρώτος είναι πως οι κοινωνίες μας από πάντα θεωρούσαν πως είναι καθήκον του άντρα να θυσιάζουν τις ζωές τους για τις γυναίκες.
Πρώτα τα γυναικόπαιδα.
Και εφόσον είναι καθήκον τους δεν χρειάζονται και ιδιαίτερη αναγνώριση οι θυσίες τους αυτές. Ο δεύτερος λόγος είναι πως οι φεμινίστριες φροντίζουν να μην αφήνουν να φανεί ποτέ η ηρωική πλευρά του άντρα. Και επικεντρώνονται μόνο στην βίαιη ή κακοποιητική. Όπως για παράδειγμα έκανε η Sherele Moody με τους άντρες πυροσβέστες ή πριν λίγο καιρό μια φεμινίστρια στην Ελλάδα που άφησε να εννοηθεί πως οι άντρες που έσωσαν ένα κοριτσάκι από σίγουρο πνιγμό θέλουν να το κακοποιήσουν. Έτσι λοιπόν οι γυναίκες δεν οφείλουν να αναγνωρίζουν τα επιτεύγματα των αντρών τα οποία μεταφράζουν μέσα από μυωπικά δόγματα, και φυσικά δεν οφείλουν να τους βοηθούν για να τα πετύχουν.
Για την ακρίβεια οφείλουν να κάνουν ακριβώς το αντίθετο.
Οι γυναίκες δεν οφείλουν να θυσιάζουν τις καριέρες και τις ζωές τους για τους άντρες. Δεν οφείλουν να παρέχουν συναισθηματική ή οικονομική υποστήριξη στους άντρες. Ακόμα και η αυτονόητη καλοσύνη, ευγνωμοσύνη και ενσυναίσθηση προς το μαρτύριο του άντρα δεν είναι κάτι που οι γυναίκες οφείλουν να δείχνουν προς το αντρικό φύλο. Οποιαδήποτε προσφορά του άντρα στις κοινωνίες μας περνάει πλέον απαρατήρητη. Ο ηρωισμός τους μεταφράζεται ως κακοποιητικός και η αντρεία τους ως τοξική αρρενωπότητα. Και μόνο όταν σπάνια μια γυναίκα συμπεριφέρεται με αυτά τα χαρακτηριστικά που ο φεμινισμός χρησιμοποιεί για να δαιμονοποιήσει τον άντρα, μας επιτρέπεται να αναγνωρίσουμε το θάρρος, την αυτοθυσία και τον αλτρουισμό ως αρετές που δεν είναι “τοξικές”. Και ακόμα και όταν δεν υπάρχουν, ο φεμινισμός κατασκευάζει ψεύτικες γυναίκες ηρωίδες για να προωθήσει το μισανδρικό του αφήγημα.
