Οι δουλειές στο νοικοκυριό

Στο τεράστιο φράνσαιζ της μισανδρίας που έχει χτίσει ο φεμινισμός έχουμε αποδείξει πως συχνά αυτός προωθεί μια συγκεκριμένη ατζέντα. Που βασίζεται σε μεροληπτικά στοιχεία ή αποκρύπτοντας σκόπιμα άλλα, με σκοπό να δημιουργήσει εντυπώσεις. Πάνω στις οποίες αργότερα χτίζονται πολιτικές. Μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι και το υποτιθέμενο χάσμα στις δουλειές του νοικοκυριού.

Μια σχετικά καινούργια έρευνα που διεξάχθηκε από το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Οικογενειακών Ερευνών διαφημίστηκε ως μια έρευνα που δείχνει ότι στα νοικοκυριά που οι άντρες φροντίζουν το σπίτι, κάνουν λιγότερη δουλειά σε αυτό από ότι οι γυναίκες τους που παράλληλα εργάζονται.

Έτσι διαφημίστηκε. Τα αποτελέσματα της έρευνας έγιναν φυσικά viral και παγκοσμίως γράφτηκαν άρθρα που ανήγγειλαν την “τεμπελιά” των αντρών στα νοικοκυριά που υποθετικά έπρεπε να φροντίζουν, με φαμφάρικους τίτλους που κραυγάζουν ότι οι άντρες που μένουν σπίτι για να φροντίζουν το νοικοκυριό, αφήνουν τις μισές δουλειές για τις γυναίκες τους.

Ας δούμε όμως τι πραγματικά μας δείχνει η έρευνα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας οι άντρες που μένουν σπίτι για να φροντίζουν το νοικοκυριό ξοδεύουν 28 ώρες την εβδομάδα για την φροντίδα του σπιτιού. Ενώ οι γυναίκες τους που παράλληλα εργάζονται ξοδεύουν 23 ώρες την εβδομάδα. Τι απίστευτη εικόνα σχηματίζεται στο μυαλό μας έτσι δεν είναι; Ο τεμπέλης σύζυγος που περιμένει από την εργαζόμενη γυναίκα του να κάνει τουλάχιστον τις μισές δουλειές στο σπίτι. Την στιγμή που αυτός δεν εργάζεται.

Η έρευνα όμως δεν μας δίνει μόνο αυτά τα στοιχεία. Αρχικά και άσχετα με την ίδια την έρευνα πρέπει να κατανοήσουμε ότι ο τρόπος που διεξάγονται πλέον αυτές οι έρευνες αφήνουν πολλά ερωτηματικά. Για αρχή τα δείγματα (στην προκειμένη οι γυναίκες) είναι εξαρχής προκατειλημμένα. Ο φεμινισμός έχει για δεκαετίες προπαγανδίσει στις γυναίκες ότι είναι καταπιεσμένες και χρησιμοποιεί συχνά τις δουλειές του νοικοκυριού για να πείσει για αυτό.

Έπειτα η έρευνα δεν λαμβάνει υπόψιν της σοβαρούς παράγοντες όπως η διαχείριση του χρόνου.

Για παράδειγμα οι άντρες μπορεί να αφιερώνονται περισσότερο στο σκούπισμα. Να μην αποσπάται η προσοχή τους και να το κάνουν γρηγορότερα από τις γυναίκες τους. Και άρα να χρειάζονται λιγότερες ώρες για να κάνουν τις ίδιες δουλειές που θα έκανε η γυναίκα τους.

Ακόμα όμως και εάν δεχτούμε ότι όλα τα στοιχεία που μας δίνει η έρευνα έχουν μελετηθεί και μαζευτεί με ορθές και αμερόληπτες μεθόδους, ακόμα και τότε το τι δείχνει πραγματικά η έρευνα απέχει κατά πολύ από αυτά που διαβάσαμε στους τίτλους των εφημερίδων.

Για αρχή η έρευνα διεξάχθηκε μόνο στο 4% των νοικοκυριών της Αυστραλίας. Δεν είναι δηλαδή ουσιαστικά αντιπροσωπευτική για το τι συμβαίνει πραγματικά στα νοικοκυριά της Αυστραλίας. Όμως αυτό που είναι πραγματικά εξωφρενικό, είναι τα στοιχεία που η έρευνα αφήνει έξω από τα συμπεράσματα της. Μιλάμε δηλαδή για στοιχεία που η ίδια η έρευνα αναφέρει. Και που θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί για να βγάλει εντελώς διαφορετικά συμπεράσματα.

Ας δούμε ποια είναι αυτά.

Εάν δούμε τις στατιστικές της έρευνας για τα νοικοκυριά στα οποία και οι δυο γονείς εργάζονται ή που μόνο οι άντρες εργάζονται, βλέπουμε ότι υπάρχουν στοιχεία για το 65% των νοικοκυριών στην Αυστραλία. Εν ολίγοις οι αριθμοί αυτοί είναι πιο αντιπροσωπευτικοί για το τι πραγματικά συμβαίνει στα νοικοκυριά. Εάν κοιτάξουμε αυτές τις στατιστικές που η ίδια η έρευνα μας δίνει, θα δούμε στοιχεία που η έρευνα δεν αναφέρει καν στα συμπεράσματα της.

Για αρχή υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στις ώρες που εργάζονται οι άντρες και οι γυναίκες. Οι άντρες εργάζονται πολύ περισσότερο από τις γυναίκες. Είτε αυτές μένουν στο σπίτι για να φροντίζουν το νοικοκυριό, είτε όταν και αυτές εργάζονται. Στις περιπτώσεις που εργάζονται και οι δυο οι άντρες εργάζονται 50 ώρες ενώ οι γυναίκες 31. Εν ολίγοις οι άντρες συνεισφέρουν εργασιακά 62.5% ενώ οι γυναίκες 37.5%. Είναι οι γυναίκες λοιπόν τεμπέλες σε σύγκριση με τους συντρόφους τους εργασιακά ή απλά κάνουν μια συνειδητή επιλογή να μπαλανσάρουν ανθρώπινα την εργασία τους έξω από το σπίτι και μέσα σε αυτό; Πουθενά λοιπόν στην έρευνα δεν διαβάζουμε ότι στα σπιτικά που εργάζονται άντρες και γυναίκες, είναι οι άντρες αυτοί που συνεισφέρουν τον συντριπτικά μεγαλύτερο αριθμό εργατοωρών έξω από το σπίτι.

Οι φεμινίστριες θα υποστηρίξουν ότι αυτό το χάσμα στις εργατοώρες υπάρχει επειδή οι γυναίκες που εργάζονται επιφορτίζονται και με τις δουλειές του σπιτιού. Η έρευνα όμως δεν δείχνει αυτό. Ενώ οι γυναίκες εργάζονται 19 ώρες λιγότερο από τους άντρες στην εργασία τους, αφιερώνουν 26 ώρες στις δουλειές του σπιτιού. Την στιγμή που οι άντρες που εργάζονται αφιερώνουν 15. Εν ολίγοις στο σύνολο οι άντρες εργάζονται 65 ώρες την εβδομάδα μέσα και έξω από το σπίτι, ενώ οι γυναίκες 57. Μιλάμε για το 65% των νοικοκυριών έτσι;

Με αυτά τα στοιχεία υπόψιν μας ο άντρας δεν φαίνεται και τόσο τεμπέλης έτσι δεν είναι;

Και φυσικά υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία. Στα νοικοκυριά που οι άντρες μένουν στο σπίτι οι γυναίκες αφιερώνουν 35 ώρες στην εργασία τους. Στα νοικοκυριά που οι γυναίκες μένουν στο σπίτι οι άντρες αφιερώνουν 51 ώρες στην εργασία τους.

Η έρευνα επίσης δεν λαμβάνει υπόψιν της το είδος της εργασίας. Για παράδειγμα 51 ώρες στην οικοδομή είναι πολύ πιο κουραστικές από 35 ώρες σε μια δουλειά γραφείου. Κάτι που είναι λογικό να αφήνει τον άντρα εξουθενωμένο στο τέλος της ημέρας. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το είδος της εργασίας είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας στο να κατανοήσουμε κοινωνικά τις σχέσεις των δυο φύλων με την εργασία. Έξω και μέσα στο σπίτι.

Επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία για τα είδη της εργασίας που κάνουν τα δυο φύλα μέσα σε ένα νοικοκυριό. Σε ένα ζευγάρι για παράδειγμα η γυναίκα για παράδειγμα μπορεί να έχει αναλάβει το μαγείρεμα ή το ξεσκόνισμα. Τα οποία να τα κάνει χαλαρά με την συνοδεία μουσικής ή τηλεόρασης. Ενώ ο άντρας να έχει αναλάβει περισσότερο κουραστικές δουλειές όπως (θυμηθείτε ότι μιλάμε για μια έρευνα στην Αυστραλία) το να φτυαρίσει το χιόνι. Ή να επισκευάσει την στέγη ή τα αμάξια. Μία ώρα ξεσκονίσματος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με μια ώρα τέτοιου είδους χειρωνακτικών εργασιών. Που συνήθως κάνουν οι άντρες.

Φανταστείτε όμως την οργή και τον ηθικό πανικό που θα δημιουργούνταν εάν οι εφημερίδες υπονοούσαν ότι οι γυναίκες βάζουν τους άντρες να κάνουν τις βαριές δουλειές στο νοικοκυριό.

Αυτό που πραγματικά μας δείχνει η έρευνα είναι ότι στις περιπτώσεις που ο άντρας είναι ο μοναδικός πάροχος του νοικοκυριού, ή και τα δυο μέλη εργάζονται, οι άντρες εργάζονται πολύ περισσότερο έξω από το σπίτι από ότι οι γυναίκες. Και ακόμα και στις περιπτώσεις που ο άντρας φροντίζει το νοικοκυριό οι γυναίκες δεν εργάζονται τις ίδιες ώρες με τους άντρες όταν αυτές είναι οι πάροχοι.

Η εκστρατεία ντροπιασμού, που εδώ και δεκαετίες ο φεμινισμός διεξάγει κατά των αντρών, δεν ασχολείται με αυτά τα στοιχεία. Μια έρευνα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να αναγνωρίσουμε την αξία των αντρών που εργάζονται τόσο πολύ και τόσο σκληρά, χρησιμοποιείται για να τους ντροπιάσει. Όταν αυτοί δεν πλένουν τον ίδιο αριθμό πιάτων με τις γυναίκες. Σύμφωνα με την έρευνα στο 65% των Αυστραλιανών νοικοκυριών που μετρήθηκαν είναι οι άντρες αυτοί που εργάζονται συντριπτικά πολύ περισσότερο από τις γυναίκες. Συνολικά μέσα και έξω από το σπίτι. Και ας μην ξεχνάμε είναι οι άντρες αυτοί που κάνουν με συνέπεια μέσα και έξω από το σπίτι, όλες αυτές τις δουλειές που οι γυναίκες δεν κάνουν. Και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι τα ίδια αποτελέσματα θα δείξει μια έρευνα που θα καταμετρήσει και το υπόλοιπο 35% των νοικοκυριών στην Αυστραλία. Ας φανταστούμε την ίδια έρευνα με τίτλο “οι άντρες συνεχίζουν να εργάζονται περισσότερες ώρες από τις γυναίκες, σε σκληρότερες δουλειές και όλοι επωφελούμαστε από αυτό”. Φαντάζει ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας έτσι δεν είναι;