Στο Ισραήλ, μια φεμινιστική δυστοπία, οι άντρες είναι πλέον πολίτες τρίτης κατηγορίας. Οι φεμινίστριες αρέσκονται συχνά να αναφέρονται στην “πατριαρχία”, μια φαντασιακή προβολή της γκρίνιας τους, που θυμίζει το μυθιστόρημα της Margaret Atwood “η ιστορία της πορφυρής δούλης”. Φυσικά αν και η Atwood είναι φεμινίστρια και με τα βιβλία της βοήθησε πολύ τον φεμινισμό, οι φεμινίστριες δεν δίστασαν να την απαρνηθούν και να την περιγράψουν ως μισογύνη όταν τόλμησε να συμπαρασταθεί σε έναν συνεργάτης της στο Πανεπιστήμιο που κατηγορήθηκε ψευδώς για σεξουαλική παρενόχληση. H Atwood κατέκρινε το κίνημα του metoo και για αυτό ο φεμινισμός χωρίς δεύτερη σκέψη την πέταξε στα λιοντάρια.Το μυθιστόρημα της Atwood που χρησιμοποιήθηκε πολύ από τον φεμινισμό τις τελευταίες δεκαετίες περιγράφει μια πατριαρχική δυστοπία. Οι περισσότεροι από εμάς δεν καταλαβαίνουμε όμως πως η δυστοπία αυτή είναι ήδη η πραγματικότητα σε κάποιες χώρες.
Απλά με αντεστραμμένα τα φύλα.
Το 2010 η αστυνομία του Ισραήλ κατέγραψε δεκάδες περιστατικά βιασμών μικρών αγοριών από γυναίκες, κυρίως τις μητέρες ή δασκάλες τους. Επειδή όμως ο νόμος για βιασμό στο Ισραήλ, όπως εξάλλου και στις περισσότερες χώρες, δεν αφορά τις γυναίκες η αστυνομία αναγκάζονταν να καταγράφει αυτά τα περιστατικά απλά ως σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Ζήτησαν από το κράτος να αλλάξει λοιπόν τον νόμο ώστε οι γυναίκες να μπορούν πλέον και αυτές να κατηγορούνται ως βιαστές. Οι φεμινίστριες όμως δεν το επέτρεψαν. Βγήκαν στους δρόμους και διαδήλωναν ρητά πως μόνο οι άντρες βιάζουν και ποτέ οι γυναίκες.
Αυτοί οι άντρες και τα αγόρια όμως δεν είναι τα μόνα θύματα των γυναικών στο Ισραήλ. Όπως θα παρακολουθήσετε στο ντοκιμαντέρ no woman no crime, οτιδήποτε περιγράφω στα άρθρα της σελίδας έχει ήδη γίνει πραγματικότητα στο Ισραήλ. Γυναίκες απειλούν άντρες συνεχώς για βιασμό και βία. Άντρες φυλακίζονται ακόμα και όταν υπάρχουν αποδεικτικά βίντεο ότι είναι αθώοι. Άντρες αναγκάζονται να βάζουν κάμερες σε όλους τους χώρους που κινούνται για να μην κατηγορηθούν ανά πάσα στιγμή για βιασμό. Τα ΜΜΕ δεν ασχολούνται ποτέ δεν με τις ψευδής κατηγορίες ή όταν γυναίκες δολοφονούν. Γυναίκες απειλούν συνεχώς μέχρι και ταξιτζήδες ότι θα φωνάξουν “με βιάζει” απλά για να μην πληρώσουν την κούρσα. Κάποιες μάλιστα το κάνουν κιόλας.
Το νομικό σύστημα έχει αλλάξει με την θετική συναίνεση.
Αυτό δηλαδή που πέρασε πριν 3 χρόνια και στην Ελλάδα και που γιορτάστηκε ως “μεγάλη νίκη του φεμινισμού”. Δεν αρκεί να πει “όχι” μια γυναίκα. Αρκεί απλά να φανταστεί ότι βιάζεται, να μην το πει καν στον άντρα με τον οποίο κάνει σεξ και αυτό αυτόματα εκλαμβάνεται ως βιασμός που οδηγεί μέχρι και σε 20 χρόνια φυλάκισης.
Και ακόμα και σε όλη αυτή την απόλυτη φρίκη που ζουν οι άντρες σε αυτή την φεμινιστική δυστοπία, είναι πάλι αυτοί που βρίσκουν την δύναμη να κατανοήσουν και να συγχωρέσουν τις γυναίκες που τους συμπεριφέρθηκαν ή και συμπεριφέρονται ακόμα με αυτόν τον τρόπο. Δείτε το ντοκιμαντέρ. Αν μη τι άλλο για να καταλάβετε πως οτιδήποτε συζητάμε εδώ έχει τεράστια σημασία.
