“Γιατί δεν κάνετε κάτι”; Μια συνήθης ερώτηση που θα ακούσεις από μια φεμινίστρια όταν μιλάς για τα δικαιώματα των αντρών. Ας αναλύσουμε λοιπόν αυτό το “γιατί δεν κάνετε κάτι” για να ξεμπερδεύουμε με αυτό και να υπάρχει ως κείμενο που θα μπορεί να επικολληθεί στις υπόλοιπες φανατικές που θεωρούν ότι επιχειρηματολογούν όταν το λένε.
1. Οι φεμινίστριες εξετάζουν αποκλειστικα την υποτιθέμενη καταπίεση των γυναικών μέσα στην κοινωνία.
Και αυτό το κάνουν με το να υποδεικνύουν πόσο δεν φταίνε αυτές για αυτή τους την καταπίεση και πως η κοινωνία πρέπει να αλλάζει συνεχώς για να ικανοποιήσει την κάθε τους δυσφορία που μεταφράζουν ως ανισότητα. Όταν όμως άντρες εξετάζουν την καταπίεση των αντρών στην κοινωνία, ουσιαστική καταπίεση και όχι ανοησίες, τότε ξαφνικά δεν πρέπει να μιλάμε για την καταπίεση τους αυτή και το αφήγημα αλλάζει βολικά. Εν ολίγοις το “γιατί δεν κάνετε κάτι για αυτό” υπονοεί πως οι άντρες όχι μόνο δεν καταπιέζονται αλλά στην περίπτωση που αυτό (σπάνια και καλά) γίνεται, φταίνε οι ίδιοι για αυτή τους την καταπίεση. Επειδή δεν κάνουν κάτι για να την αλλάξουν.
2. To “γιατί δεν κάνετε κάτι για αυτό” υπονοεί πως δεν έχουμε προσπαθήσει να κάνουμε κάτι για αυτό.
Η αλήθεια όμως είναι ότι έχουμε προσπαθήσει να κάνουμε κάτι για αυτό. Εγώ προσωπικά για αρχή, όπως και χιλιάδες ακόμα άντρες στην δύση. Όμως ο φεμινισμός αντιμετωπίζει τον αντρικό δικαιωματισμό με απαξίωση, χλεύη και συκοφαντία. Όπως για παράδειγμα αντιμετώπισε τον Earl Silverman όταν έχτισε με δικά του χρήματα μια δομή προστασίας για άντρες θύματα ενδοοικογενιακής βίας και που τον οδήγησαν με συκοφαντία και πολιτικά παιχνίδια σε αυτοκτονία. Κρατικό χρήμα δεν δίδεται σε προβλήματα που αφορούν τους άντρες όπως αστεγία, αυτοκτονία, επικίνδυνη εργασία, εξαρτήσεις κτλ. Αντιθέτως κρατικό χρήμα πηγαίνει σε δομές που αφορούν αποκλειστικά γυναίκες και σε προγράμματα επιδότησης τους.
Όλες οι φεμινιστικές οργανώσεις στέκονται απέναντι στην συνεπιμέλεια, μια νομοθεσία που έχει προωθηθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στα πλαίσια της ισότητας των φύλων. Υπάρχουν τρεις οργανώσεις μπαμπάδων που “κάνουν κάτι” αλλά βρίσκουν απέναντί τους τις φεμινίστριες. Επίσης οι φεμινίστριες φροντίζουν πάντα τα κινήματα των δικαιωμάτων των αντρών να χρωματίζονται αρνητικά. Στο παραπάνω άρθρο για παράδειγμα κατηγορούν τους μπαμπάδες ότι παρουσιάζουν ψευδή στοιχεία. Ενώ είναι οι φεμινίστριες αυτές που παρουσιάζουν πάντα ψευδή ή μερολυπτικά στοιχεία. Αυτό που γίνεται λοιπόν στην πραγματικότητα είναι πως υπάρχουν άντρες που προσπαθούν να αλλάξουν τα πράγματα. Όμως αυτό το κάνουν με τα χέρια τους δεμένα στην πλάτη. Μιας και ο φεμινισμός στέκεται εμπόδιο πολιτικά απέναντι σε αυτή τους την προσπάθεια. Ο φεμινισμός που μετά τους κουνάει το δάχτυλο και τους ρωτάει “γιατί δεν κάνετε κάτι για αυτό”;
3. Το “γιατί δεν κάνετε κάτι για αυτό” αδιαφορεί για τα θύματα άντρες και αγόρια.
Στην προκειμένη μέσα σε επίσημο κρατικό έγγραφο φαίνεται ο σεξιστικός διαχωρισμός που κάνουν κρατικές δομές για τα θύματα βίας ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια. Με την υπογραφή της Γραμματείας “Ισότητας” των Φύλων. Με λίγα λόγια γίνεται ξεκάθαρο πως το σύστημα σε ένα τόσο σημαντικό θέμα που αφορά μάλιστα ανήλικα παιδιά, μεροληπτεί σεξιστικά απέναντι στα αγόρια. Και αντί να εστιάσουν σε αυτό το απλό γεγονός το οποίο καταρρίπτει φυσικά την υποτιθέμενη πατριαρχική δομή του συστήματος, οι φεμινίστριες απομακρύνουν την κουβέντα από αυτό το γεγονός. Και εστιάζουν πάλι στους άντρες που πάλι κάτι δεν κάνουν καλά. Και που δεν φρόντισαν οι ίδιοι να πείσουν το κράτος πως δεν είναι σωστό να διαχωρίζει τα παιδιά με σεξιστικά στερεότυπα όταν αυτά είναι θύματα βίας.
4. Είναι σκατοψυχιά σε όλο το υπέρλαμπρο μεγαλείο της.
Οι φεμινίστριες και οι φεμινιστές είναι τόσο συναισθηματικά καυτηριασμένοι απέναντι στον πόνο και το μαρτύριο των αντρών και των αγοριών που ακόμα και όταν τους παραθέτεις επίσημα έγγραφα που αποδεικνύουν τον σεξιστικό διαχωρισμό που βιώνουν ανήλικα αγόρια σε κρατικές δομές φιλοξενίας θυμάτων βίας, είναι ανίκανες να αισθανθούν έστω και ένα ψήγμα συμπόνιας για αυτά. Αντιθέτως μιας και το ιδεολογικό τους έκτρωμα απειλείται από την σκληρή αυτή πραγματικότητα, απομακρύνουν το θέμα από την πραγματικότητα αυτή, ή ακόμα και την αμφισβητούν. Και αναθέτουν την ευθύνη αυτής της ανισότητας στα ίδια τα θύματα. Το “γιατί δεν κάνετε κάτι για αυτό” είναι λοιπόν το υπέρτατο victim blaming. Μιας και απαιτεί από άντρες, και ανήλικα αγόρια, να έχουν κάνει αυτοί κάτι ώστε να μην είναι θύματα ανισότητας.
Το “γιατί δεν κάνετε κάτι για αυτό” δεν διστάζει να κατηγορήσει ανήλικα αγόρια. Επειδή δεν έκαναν κάτι για να ζουν σε μια κοινωνία που δεν τους αντιμετωπίζει σεξιστικά όταν βιώνουν βία.
5. Η μετάθεση της ευθύνης στο θύμα όταν το θύμα είναι άντρας είναι βαθιά ενσωματωμένη στην φεμινιστική θεωρία.
Δεν είναι απλά δηλαδή μια αντανακλαστική σκατοψυχιά αλλά μια βαθιά προπαγανδισμένη σκατοψυχιά που λαμβάνει χώρα εδώ και δεκαετίες. Για αρχή όλη η θεωρία της “τοξικής αρρενωπότητας” εστιάζει στο πως οι άντρες είναι κοινωνικά δομημένοι στο να δημιουργούν προβλήματα. Όχι μόνο στις γυναίκες αλλά και στους ίδιους τους τους εαυτούς. Ότι η “τοξική αρρενωπότητα” τους είναι η πηγή των προβλημάτων τους. Και άρα εάν απαλλαγούν από αυτήν τα προβλήματα τους θα εξαφανιστούν ως δια μαγείας. Για αυτό εξάλλου ακούτε φεμινίστριες να λένε πως οι άντρες “ντρέπονται” να ζητήσουν βοήθεια. Και πως το πρόβλημα είναι αυτό. Και όχι ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως φορέας από τον οποίο μπορούν να ζητήσουν βοήθεια.
Το φύλο και ο ρόλος του ως κοινωνική κατασκευή είναι ένας βασικός πυλώνας της φεμινιστικής θεωρίας. Θεωρεί πως τα προβλήματα των αντρών πηγάζουν από την πατριαρχία που οι ίδιοι έχτισαν. Και έτσι μπορούν και αυτά να σταματήσουν να υπάρχουν εάν τους ανακατασκευάσουμε. Πειράζοντας την τοξική τους αρρενωπότητα και λέγοντας τους να το βουλώνουν. Οι άντρες δεν χρειάζονται βοήθεια επειδή οι ίδιοι φταίνε για τα προβλήματα τους. Χρειάζεται απλά να αποδεχτούν τον φεμινισμό και να αλλάξουν.
Ακόμα και στα υπόλοιπα σοβαρά θέματα που αντιμετωπίζουν στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες οι άντρες, οι φεμινίστριες δεν σταματούν να απαιτούν από αυτούς να “κάνουν κάτι για αυτό” οι ίδιοι. Όπως για παράδειγμα τις αυτοκτονίες, ένα ακόμα πρόβλημα που αφορά σχεδόν αποκλειστικά τους άντρες και είναι υπεύθυνο για πάνω από 500 θανάτους κάθε χρόνο στην Ελλάδα, με τους αριθμούς να είναι αδιανόητοι παγκοσμίως. Οι Ελληνίδες χαίρονται την μικρότερη θέση παγκοσμίως στα τσάρτ της αυτοκτονίας. Και αποφασίζουν εκ του ασφαλούς πως οι άντρες “πρέπει να κάνουν κάτι για αυτό” και όχι η κοινωνία.
και 6. Οι φεμινίστριες απορρίπτουν το αντρικό μαρτύριο.
Οι ίδιες φεμινίστριες που μας ρωτούν “γιατί δεν κάνετε κάτι” είναι αυτές που δεν χάνουν ευκαιρία να μας χλευάσουν. Να υποτιμήσουν και να απαξιώσουν το αντρικό μαρτύριο στο όνομα της δογματικής τους ατζέντας. Καθώς χιλιάδες άντρες στην χώρα υποφέρουν από πράγματα που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί, οι φεμινίστριες κάνουν απόβαση σε μια οποιαδήποτε τέτοια αναφορά. Για παράδειγμα την αναφορά στην σεξιστική διάκριση που βιώνουν τα ανήλικα αγόρια στις κρατικές δομές για την βία. Μας υπενθυμίσουν πως εμείς που τολμάμε να αναδείξουμε αυτή την διάκριση είμαστε μισογύνιδες και φασίστες. Οτιδήποτε χρειάζεται για να αποφύγουν το θέμα και για να καταστήσουν μέχρι και το μαρτύριο ανήλικων αγοριών αόρατο.
Οι ίδιες αδίσταχτες γαιδούρες που είναι ανίκανες να νιώσουν συμπόνια έστω και για ανήλικα παιδιά όταν αυτά είναι αγόρια, πόσο μάλλον για άντρες, είναι αυτές που τους κατηγορούν ότι “δεν κάνουν κάτι αυτοί” για να αλλάξουν το στάτους κβο που οι ίδιες επιβάλλουν με το μίσανδρο δόγμα τους στις κοινωνίες μας.
