Τονωτική Αρρενωπότητα
Ξεχάστε τον όρο “τοξική αρρενωπότητα”. Ας μιλήσουμε για την Τονωτική Αρρενωπότητα. Πολλοί ψυχολόγοι και θεραπευτές έχουν υιοθετήσει τον αντιεπιστημονικό όρο “τοξική αρρενωπότητα” προφασιζόμενοι πως “θέλουν να βοηθήσουν τους άντρες”, από τα στερεότυπα που οι κοινωνία τους επιβάλλει.
Οι υποτιθέμενες ενδείξεις αυτής της “τοξικής” αδυναμίας των αντρών παίρνουν κατά αυτούς την μορφή απέχθειας προς την θηλυκότητα. Την ανάγκη της επιτυχίας. Να μην εκφράζουν αδυναμία. Και μια ροπή σε ρίσκα και βία. Αυτό το συνονθύλευμα ασυναρτησιών, καταλήγει πως όλα αυτά οδηγούν σε ομοφοβία, εκφοβισμό και σεξουαλική παρενόχληση.
Η βασική κριτική σε αυτή την θεωρία είναι πως έχει αποδειχτεί επιστημονικά πως πολλά εάν όχι όλα αυτά τα χαρακτηριστικά είναι άμεσα συνδεδεμένα με την βιολογία των αντρών. Συγκεκριμένα την τεστοστερόνη. Έχει επίσης αποδειχτεί πως όσο περισσότερη η τεστοστερόνη σε έναν άντρα, τόσο περισσότερο επιδεικνύονται αυτά τα χαρακτηριστικά. Τέλος έχει μετρηθεί πως αυτές οι συμπεριφορές αναδύονται μόνο σε περιπτώσεις που απειλείται ο ανδρισμός τους και όταν κάποιος τους προκαλεί ή τους απειλεί.
Εν ολίγοις έχουμε να κάνουμε όχι με μια καθολική συμπεριφορά όπως ισχυρίζονται οι φεμινίστριες, αλλά με μια συμπεριφορά που αναδύεται κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, συνήθως πρόκλησης ή απειλής.Ο φεμινισμός λοιπόν αδιαφορεί βολικά για την βιολογική ρίζα αυτών των χαρακτηριστικών των αντρών. Και βασισμένος στην επίσης αντιεπιστημονική θεωρία τους για το φύλο ως κοινωνική κατασκευή μας εξηγεί πως αυτή η “τοξικότητα” μπορεί “να διορθωθεί”.
Είναι απλά στιγματισμός γενετήσιων χαρακτηριστικών.
Έπειτα, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι συνδεδεμένα μόνο με φαντασιακές ή όχι νοσηρές συμπεριφορές. Αλλά και με εξαιρετικά θετικές. Σκληρή δουλειά. Δημιουργικότητα. Ανεξαρτησία. Αφοσίωση. Κουράγιο. Αυτοθυσία. Και την ικανότητα για άμεση επίλυση προβλημάτων. Ένα χαρακτηριστικό το οποίο είναι για παράδειγμα αναμφισβήτητα νοσηρό σε κάποιο πλαίσιο, είναι αναγκαίο αλλά και αρετή σε ένα άλλο πλαίσιο. Η βία για παράδειγμα είναι κάποιες φορές αναγκαία για να σταματήσει την βία.
Η ανάγκη να μην εκφράσει κάποιος την αδυναμία του μπορεί όντως να οδηγήσει κάποιες φορές σε αρνητικές συμπεριφορές, όμως σε άλλες περιπτώσεις είναι βασικό συστατικό τεράστιων και αξιοθαύμαστων κατορθωμάτων και αυτοσυγκράτησης. Κανένας για παράδειγμα δεν θα εκτιμούσε έναν πιλότο αεροπλάνου που έβαζε τα κλάματα και έχανε τον αυτοέλεγχο του σε περίπτωση μηχανικής βλάβης. Και κανείς δεν θα ονόμαζε “τοξικά αρρενωπούς” τους άντρες που θυσίασαν τις ζωές τους στον Τιτανικό ώστε να γλυτώσουν οι γυναίκες και τα παιδιά.
Ή τους στρατιώτες που πολέμησαν τον ναζισμό. Τους πυροσβέστες και τους άντρες που τρέχουν μέσα στην καρδιά των πυρκαγιών, την στιγμή που οι γυναίκες πανικοβάλλονται και τρέχουν να σωθούν. Τους άντρες που διακινδυνεύουν τις ζωές τους για να σώσουν τις οικογένειες τους ή ακόμα και άγνωστους ανθρώπους. Ή κάνουν τις επικίνδυνες δουλειές που οι γυναίκες δεν θέλουν να κάνουν με αποτέλεσμα να πεθαίνουν πολύ συχνά σε αυτές.
Όλα τα παραπάνω είναι συμπεριφορές που πηγάζουν μέσα από αυτά ακριβώς τα βιολογικά χαρακτηριστικά που ο φεμινισμός στιγματίζει ως “τοξικά”. Πολλοί από αυτούς τους άντρες θα ήθελαν να κάθονται στο σπίτι τους και να παραμείνουν ασφαλείς και ζωντανοί. Όπως για παράδειγμα ο Βασίλης Φιλώρας που άφησε τα του παιδιά και την γυναίκα του πίσω στην ασφάλεια του σπιτιού του και θυσίασε την ζωή του πολεμώντας τις πυρκαγιές.
Ήταν η αρρενωπότητα του αυτή “τοξική”;
Και πως ακριβώς θα ήταν οι κοινωνίες μας καλύτερες χωρίς άντρες σαν τον Βασίλη Φιλώρα; Για την ακρίβεια άντρες όπως αυτός είναι θύματα της προσδοκίας που έχει επιβάλλει η κοινωνία στους άντρες να θυσιάζουν τις ζωές τους για το κοινό καλό. Κάτι που ποτέ δεν απαιτεί από τις γυναίκες.
Οι επιστήμονες που θυσιάζουν τις προσωπικές τους ζωές μέσα σε εργαστήρια για να βρουν μια θεραπεία για τον καρκίνο ή απλά να κάνουν τις ζωές μας καλύτερες. Τους γιατρούς που θυσιάζουν ημέρες ολόκληρες μακρυά από τις οικογένειες τους για να σώσουν τους ασθενείς τους.
Όλες αυτές οι συμπεριφορές είναι άμεσα συνδεδεμένες με ένα η παραπάνω από αυτά τα υποτιθέμενα “τοξικά” χαρακτηριστικά. Γκουγκλάρετε τις λέξεις “άντρας πεθαίνει για να σώζοντας”. Και θα δείτε εκατοντάδες άρθρα για άντρες που θυσίαζαν τις ζωές τους για να σώσουν γυναίκες, παιδιά ή και άλλους άντρες. Αυτός ο άντρας κάηκε σε βαθμό που δεν θα μπορέσει να ξαναδουλέψει επειδή μπήκε σε φλεγόμενο κτήριο να σώσει τα παιδιά του. Την στιγμή που η μητέρα τους απλά έκλαιγε πανικόβλητη έξω από αυτό.
Ήταν αυτή η αρρενωπότητα του “τοξική”;
Σύμφωνα με την μαρτυρία μιας μητέρας αυτός ο άγνωστος σε αυτήν άντρας, βούτηξε στο νερό και κράτησε με την τελευταία του πνοή το παιδί της ψηλά δίνοντας την ευκαιρία να το σώσουν, θυσιάζοντας την ζωή του. Και αυτό οι άντρες το κάνουν χωρίς να το ζητήσει ή απαιτήσει κανένας. Σε μια κοινωνία που στην καλύτερη των περιπτώσεων αδιαφορεί για την καλοσύνη τους. Και στην χειρότερη τους παρουσιάζει ως τέρατα.
Δείτε τις πιο επικίνδυνες δουλειές που υπάρχουν και τα ποσοστά των αντρών που εργάζονται σε αυτές. Τα ποσοστά των αντρών που διακινδυνεύουν και χάνουν τις ζωές τους σε αυτά τα επαγγέλματα είναι ανάμεσα στο 76.1% και στο 99.9%. Στην Ελλάδα οι άντρες αποτελούν το 89.1% των εργατικών θανάτων. Και δεν βλέπω πουθενά γυναικείες οργανώσεις να πολεμούν για 50/50 σε αυτές τις δουλειές.
Οπότε γιατί ακριβώς υποκρινόμαστε πως “το μέλλον ανήκει στην γυναίκα”;
Η φεμινιστική ουτοπία αποτελείται από γυναίκες αποκλειστικά σε ηγετικές θέσεις και επαγγέλματα κλειδιά. Και από άντρες που είναι σύγχρονοι σκλάβοι στα δύσκολα και επικίνδυνα επαγγέλματα. Και ένα εργαλείο για να το πετύχει αυτό είναι να ντροπιάζει ολόκληρο το αντρικό φύλο με την λέξη “τοξικό” περιγράφοντας τις νοσηρές συμπεριφορές που πολύ λίγοι από αυτούς επιδεικνύουν.
Προτείνω λοιπόν αντί αυτού να χρησιμοποιούμε έναν άλλον όρο. Έναν όρο που εξηγεί με ακρίβεια αυτά τα χαρακτηριστικά της αρρενωπότητας που επιδεικνύονται από την πλειοψηφία του αντρικού φύλου. Τον όρο Τονωτική Αρρενωπότητα. Που περιγράφει τις ωφέλιμες για όλους μας αρρενωπές συμπεριφορές που ο φεμινισμός αποσιωπά επιδεικτικά. Η τονωτική αρρενωπότητα κατάφερε και συνεχίζει να μας παρέχει ασφαλείς κοινωνίες. Ελευθερία. Μακροβιότερη ζωή. Υγεία. Ασφάλεια. Τεχνολογικά θαύματα. Και για αυτό πρέπει να γιορτάζεται συχνά και με τεράστια χαρά. Οι παγκόσμιοι ηγέτες οφείλουν να την αναγνωρίσουν και οι κυβερνήσεις οφείλουν να αφιερώσουν μια παγκόσμια ημέρα για αυτή. Φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν πρόκειται να γίνει, τουλάχιστον όχι σύντομα. Αλλά παρόλα αυτά μπορούμε εμείς οι ίδιοι να προωθήσουμε τον όρο. Γιατί κάθε ταξίδι ξεκινά με ένα πρώτο βήμα. #Τονωτική_Αρρενωπότητα
Εύγε.Συμφωνω με κάθε λέξη