Οι άντρες που αδίκως καταδικάζονται δεν είναι ποτέ τα πραγματικά θύματα. Μια γυναίκα κατηγόρησε τον πρώην άντρα της ότι παραβίασε το σπίτι της, την άρπαξε από τον λαιμό, την πέταξε στο κρεβάτι, την απείλησε πως θα την σκοτώσει και αποπειράθηκε να την βιάσει. Ο πρώην άντρας της πέρασε 19 ημέρες στην φυλακή. Μέχρι που η γυναίκα αποφάσισε να ομολογήσει πως τίποτα από αυτά δεν ήταν αλήθεια. Αλλά μια ιστορία που κατασκεύασε για να τον εκδικηθεί. Η γυναίκα καταδικάστηκε σε 60 ημέρες φυλάκισης. Καμία φωτογραφία της δεν δόθηκε στην δημοσιότητα αν και ήταν μια καταδικασμένη εγκληματίας. Ένα από τα πολλά παραδείγματα μιας κοινωνίας που δεν την απασχολεί ποτέ ένα έγκλημα.
Όταν αυτό δεν έχει γυναίκα ως θύμα.
Το 2013 η 23χρονη Cassandra Kennedy παραδέχτηκε μετά από 12 χρόνια ότι είχε πει ψέματα ότι ο πατέρας της την βίαζε επανειλημμένα όταν ήταν 11 χρονών. Ο πατέρας της πέρασε πάνω από 10 χρόνια στην φυλακή. Η Cassandra Kennedy ήταν θυμωμένη με τον πατέρα της ως παιδί εξαιτίας του διαζυγίου των γονιών της και τον θεώρησε υπεύθυνο για αυτό. Όχι μόνο είπε ψέματα αλλά συνέχισε να το κάνει για 10 χρόνια καθώς ο πατέρας της σάπιζε στην φυλακή.
Για πάνω από 10 χρόνια.
Η Kennedy ομολόγησε ότι είχε την ιδέα να κατηγορήσει τον πατέρα της έχοντας ακούσει μια περίπτωση καταδίκης ενός πατριού μιας φίλης της για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου. Οι περιγραφές της στην αστυνομία ήταν πολύ γλαφυρές. Τόσο που οι αστυνομικοί θεώρησαν πως “οι λεπτομέρειες ήταν πολύ συγκεκριμένες για να έχουν κατασκευαστεί από ένα δωδεκάχρονο παιδί”. Προφανώς όχι για αυτό το κορίτσι. Όπως η ίδια είπε χρησιμοποίησε κάποια πράγματα που είχε δει σε ταινίες. Και αυτά ήταν αρκετά για να κλείσει τον πατέρα της στην φυλακή για πάνω από 10 χρόνια. Και παρά την συνεχή ηθελημένη της σιωπή ακόμα και χρόνια μετά την ενηλικίωση της η Cassandra Kennedy δεν τιμωρήθηκε. Γιατί οι άντρες που αδίκως καταδικάζονται δεν είναι ποτέ τα πραγματικά θύματα.
Το Δικαστήριο δήλωσε ότι “αυτά είναι πράγματα που δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν” αλλά πως δεν θα καταδικαστεί για την πράξη της. Γιατί όχι; Γιατί σύμφωνα με το Δικαστήριο “το να τιμωρηθεί η Cassandra Kennedy θα αποθαρρύνει τα θύματα από το να καταγγέλλουν τους βιασμούς τους”. Αυτή λοιπόν η παράνοια είναι πλέον όχι μόνο το βασικό αφήγημα του φεμινισμού αλλά χαίρεται αναγνώρισης και από τον νόμο. Παρατηρήστε την γλώσσα που χρησιμοποιείται εδώ. Και δείτε πως το μαρτύριο του πραγματικού θύματος που είναι στην προκειμένη ο πατέρας που πέρασε μια δεκαετία στην φυλακή καθίσταται αόρατο.
Δεν αναγνωρίζεται καν.
Το μόνο στο οποίο δίνει το Δικαστήριο βάση είναι το φαντασιακό μαρτύριο υποψήφιων μελλοντικών θυμάτων. Τα οποία θα είναι φυσικά γυναίκες. Και αυτό μας το λέει ξεκάθαρα. Μας εξηγεί πως είναι προτιμότερο δέκα αθώοι άντρες να πάνε στην φυλακή. Παρά μια γυναίκα που είναι πιθανό θύμα να διστάσει να καταγγείλει την κακοποίηση της.
Αν και στην πρώτη περίπτωση που ανάφερα η γυναίκα φυλακίστηκε για 60 ημέρες το πρόβλημα είναι πως το Δικαστήριο όπως και τα ΜΜΕ πάλι δεν εστίασαν στο πραγματικό θύμα. Που στην προκειμένη ήταν ο πρώην άντρας της αλλά στα “πιθανά μελλοντικά θύματα κακοποίησης”. Ξανά το φαντασιακό μαρτύριο γυναικών που δεν είναι ακόμα καν κακοποιημένες αλλά πιθανώς να είναι, είναι πιο σημαντικό από το πραγματικό μαρτύριο ενός άντρα. Που κατηγορήθηκε ψευδώς, καταδικάστηκε για αυτό και φυλακίστηκε.
Η Δικαστής είπε συγκεκριμένα στην γυναίκα που ψευδομαρτύρησε κατά του πρώην άντρα της. “Χρειάζεται μεγάλο θάρρος για ένα θύμα βιασμού να το καταγγείλει. Τώρα εξαιτίας αυτού που κάνατε τα πραγματικά θύματα θα δυσκολευτούν περισσότερο στο να γίνουν πιστευτά. Η ζημιά που τους κάνατε είναι πολύ μεγαλύτερη από τις 19 ημέρες που πέρασε στην φυλακή ο πρώην άντρας σας”.
Ξανά το μαρτύριο του άντρα που είναι το μόνο πραγματικό θύμα (και) σε αυτήν την υπόθεση καθίσταται αόρατο. Για χάρη κάποιου μελλοντικού πιθανού θύματος. Μας γίνεται ξεκάθαρο πως οι 19 μέρες που πήγε τζάμπα στην φυλακή ένας άντρας, πως ο διασυρμός που δέχτηκε το όνομα του, όπως και οι επιπτώσεις που είχε στην δουλειά και την προσωπική του ζωή είναι πράγματα ασήμαντα. Η Δικαστής είναι απλά απασχολημένη με το να πλέκει ένα εγκώμιο θάρρους των πιθανών μελλοντικών θυμάτων. Σε βαθμό που ξεκάθαρα ξεστομίζει απαξίωση για το πραγματικό θύμα της υπόθεσης που υπέφερε. Χωρίς επιπλέον να μας εξηγεί τους λόγους για τους οποίους τώρα είναι πιο δύσκολο να καταγγελθούν τέτοια περιστατικά.
Τι είναι 19 ημέρες για έναν άντρα στην φυλακή υπονοεί.
Είναι περισσότερο απασχολημένη με το υποθετικό μαρτύριο υποθετικών θυμάτων στο μέλλον. Με λίγα λόγια είναι περισσότερο απασχολημένη με το να συντηρεί τον μύθο του ότι οι γυναίκες σπάνια λένε ψέματα για την κακοποίηση τους και πως μόνο μισογύνηδες αμφισβητούν τα λεγόμενα τους.
Η ανικανότητα της κοινωνίας μας να δει το πραγματικό θύμα σε αυτές τις περιπτώσεις, να αναγνωρίσει τον πόνο και το μαρτύριο τους και να αποδώσει συμπόνια και δικαιοσύνη προς αυτούς, έχει καλλιεργηθεί από τον φεμινισμό εδώ και δεκαετίες. Και γίνεται ολοένα και πιο ξεδιάντροπο. Και οι άντρες που αδίκως καταδικάζονται παραμένουν τα αόρατα πραγματικά θύματα.
